Elosua-Plazentziako Estazio Megalitikoa
Elosua-Plazentziako Estazio Megalitikoa historiaurreko aztarna arkeologikoak dituen naturgunea da, Soraluze, Elgoibar, Azkoitia, Bergara eta Antzuola udalerrien artean kokatua, Gipuzkoako mendebaldean, Deba eta Urola bailaren arteko mendilerrroan. Jose Miguel Barandiaranek aurkitu zituen megalitoak eremua ikertzen ari zela 1921 eta 1922an. Hamasei aztarna megalitiko ezagutzen dira: hamar tumulu, menhir bat eta bost trikuharri. Dena dela, gehiago ere egon daiteke.[1]
Historiaurreko monumentuak
Periodo orokorra: Brontze Aroa, Kalkolitoa / Eneolitoa, Burdin Aroa, Neolitoa, K.a. 3000 eta 900 urte artekoak.
Kokapen geografikoa
Estazioa Gipuzkoa mendebaldean dago, historikoki Deba eta Urola haranen arteko pasaleku izan den Irukurutzetako mendilerroan. Karakate menditik 500 metro ingurura dago iparralderen dagoen monumentua. Hegoalderen dagoen monumentua, berriz, Elosu inguruan dago, Agerreburu menditik 150 metro ingurura.
Sailkatutako monumentuak
Estazio honetan ondorengo monumentu megalitikoak aurkitu dira:
Trikuharriak
- Agerreburu
- Aitzpuruko Zabala
- Atxolin
- Iruiya
- Irukurutzeta
- Kerexetaegia Hegokoa / Keixetako Egiya hegoaldeko trikuharria
Tumuluak
- Aizkoin
- Atxolin Txiki
- Kerexeta / Keixeta
- Kerexetaegia Iparrekoa / Keixetako Egiya iparralde
- Kutzebakaar
- Maurketa
- Naasiko Goena
- Pagobedeinkatu
- Gizaburua
Menhirra
- Arribiribilleta
Egoera legala
Estazio Megalitikoa Monumentu Multzoa eta Kultura Ondasuna deklaratu zuen Eusko Jaurlaritzak 2003an. Bertan 16 monumentu aipatzen dira.[2]
Erreferentziak
Ikus, gainera
Kanpo estekak
- Babesteko Dekretua, EHAA - 2003ko uztailak 8, 133.zenbakia.
- Eusko Jaurlaritza: Kultura Ondarea.
- Debabarrean: Dolmenen ibilbidea
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q61070817
