Francis Ponge

Francis Ponge
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Francis Jean Gaston Alfred Ponge
Jaiotza	Montpellier, 1899ko martxoaren 27a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Le Bar-sur-Loup, 1988ko abuztuaren 6a (89 urte)
Hobiratze lekua	Cimetière protestant de Nîmes (en)
Familia
Aita	Armand Ponge
Ezkontidea(k)	Odette Ponge (en)
Seme-alabak	ikusi Armande Ponge (en)
Hezkuntza
Heziketa	Parisko Unibertsitatea
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	saiakeragilea, idazlea, poeta, katedraduna eta kazetaria
Lan nabarmenak	ikusi Le parti pris des choses (en)
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko komandantea  (1983) Grand prix national de la poésie  (1981) Neustadt International Prize for Literature  (1974) Grand prix de littérature de la SGDL Grand Prix du roman de l'Académie française  (1984) Ohorezko Legioko ofiziala  (1959)
Kidetza	Bavariako Arte Ederren Akademka
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Renaissance Frantziako Alderdi Komunista

Francis Ponge (Montpellier, Frantzia, 1899ko martxoaren 27a - Le Bar-sur-Loup, Frantzia, 1988ko abuztuaren 6a) frantses olerkari eta saio-idazlea izan zen.

Biografia

Nouvelle Revue Françaiserentzat (NRF) lan egin ondoren, argitaletxe batean eta L´Alliance Françaiseko irakasle gisa lan egin zuen. Alderdi komunistako kidea izan zen, 1936tik 1946ra bitartean. Books International Saria irabazi zuen 1974an, 1981ean Olerkigintzako Sari Nazional Nagusia eman zioten, eta Frantziako Akademiaren Sari Nagusia jaso zuen 1984an.

Nouveau roman mugimenduaren aitzindarietakoa izan zen, eta originaltasun handiko lanak idatzi zituen. Saiakeraren alorrean lan garrantzitsuak ditu, adibidez, Dix-cours sur la méthode (1946, Metodoaren gaineko diskurtsoa) eta, batez ere, Malherbe (1965); azken horretan, «gauzen alde esku hartzearen» poetikaren printzipioak azaldu zituen.

Oso proposamen berrizaleak egin zituen eta hitzen eta gauzen arteko harremanean sakontzearren «poesia objektiboa» egin zuen, materialismo sentibera eta sentsuala oinarri harturik. Hori lortzeko, hizkuntza aberatsa, trinkoa erabili zuen, eta ohiko molde lirikoak alde batera utzi zituen.

Bere obra nagusietan azpimarratzekoak dira, besteak beste: Le parti-pris des choses (1942, Gauzen alde); Proèmes (1948, Proemioak); El Sena (1950, Sena); Le gran Recueil (1961, Bilduma handia), bere obra guztien behin-behineko bilduma; Le savon (1967, Xaboia); Le nouveau Recueil (1967, Bilduma berria), 1959-1967 bitarteko idatziez osatua; La fabrique du pré (1971, Larreko fabrika); Comment une figure de parole et pour quoi (1971, Hitzezko irudi bat bezala eta zergatik); eta bere gogoetak biltzen dituen Méthodes (1971, Metodoak).

Erreferentziak