1002

1002
Eeuwen: 10e eeuw · 11e eeuw · 12e eeuw
Decennia: 990-999 · 1000-1009 · 1010-1019
Jaren: << · < · 1001 · 1002 · 1003 · > · >>
Jaartelling in verschillende culturen
Ab urbe condita: 1755 MDCCLV
Armeense jaartelling: 450 – 451
ԹՎ ՆԾ – ՆԾԱ
Chinese jaartelling: 3698 – 3699
戊丑 – 己寅
Christelijke jaartelling: 1002 MII
Ethiopische jaartelling: 994 – 995
Hebreeuwse jaartelling: 4762 – 4763
Hindoekalenders:
- Vikram Samvat 1057 – 1058
- Shaka Samvat 924 – 925
- Kali yuga 4103 – 4104
Iraanse jaartelling: 380 – 381
۳۸۰ – ۳۸۱
Islamitische jaartelling: 392 – 393
٣٩٣ – ٣٩٢
Maçonnieke jaartelling: 5001 – 5002
Juliaanse kalender van 1002
Kroning van Hendrik II als Duitse koning.

Het jaar 1002 is het 2e jaar in de 11e eeuw volgens de christelijke jaartelling.

Gebeurtenissen

Byzantijnse Rijk

  • Voorjaar - Keizer Basileios II ("de Bulgarendoder") leidt een expeditieleger en valt het Bulgaarse Rijk binnen. Hij komt aan bij het bolwerk Veria en belooft flinke beloningen aan de Bulgaarse adel die zich onderwerpt aan Constantinopel. Basileios verleent clementie en de vestingstad wordt zonder belegering ingenomen. Veel edelen in Thessalië, Macedonië en Bulgarije accepteren Byzantijnse heerschappij. Kort daarna, rukt Basileios op naar Voden (gelegen op een hoge bergkam), de vestingstad wordt veroverd na een intense belegering van vele maanden. Met deze veroveringen verzekert Basileios de controle over Macedonië en delen van Bulgarije.[1]

Europa

  • 23 januari - Keizer Otto III overlijdt op 21-jarige leeftijd aan de pokken in het kasteel van Paterno, na een regeerperiode van bijna 19 jaar. Hij overlijdt ongehuwd en zonder nakomelingen, noch een overlevende broer die door erfrecht de troon kan opvolgen. Na het overlijden van Otto ontstaat er een strijd om het koningschap tussen de graven Ekhard I van Meißen, Herman II van Zwaben en Hendrik IV (later Hendrik II) van Beieren.[2]
  • 7 juni - Hendrik II, een neef van Otto III, wordt door aartsbisschop Willigis in Mainz gekozen en gekroond tot koning van Duitsland. Hij erkent de kroning van Arduin van Ivrea tot koning van Italië in Pavia (in februari) niet. Hertog Otto I, een naaste verwant van het keizerlijke huis, trekt zijn benoeming voor de titel van keizer van het Heilige Roomse Rijk in en ontvangt van Hendrik het hertogdom Karinthië (huidige Oostenrijk).[3]
  • Zomer - Slag bij Calatañazor: Een christelijk coalitieleger (ongeveer 30.000 man) onder bevel van graaf Sancho I ("van de Goede Wetten") verslaat bij Calatañazor een Moorse troepenmacht onder leiding van Almanzor, de de facto heerser van Al-Andalus. Tijdens de veldslag raakt Almanzor zwaargewond en overlijdt kort daarna aan zijn verwondingen. In het kalifaat Córdoba ontstaan interne geschillen over de opvolging.[4]
  • 25 juli - Hertog Bolesław I ("de Koene") reist naar Merseburg en brengt hulde aan Hendrik II. Hij profiteert van de interne onrust in Duitsland en bezet daarna de gebieden ten westen van de rivier de Oder: de Lausitz en Meißen. Hendrik accepteert de aanwinsten van Bolesław, maar laat hem alleen de Lausitz als leengoed behouden. Hierbij wordt Bolesław gedwongen Hendrik als leenheer en 'alleenheerser' te erkennen.[5]
  • 15 oktober - Hendrik I ("de Grote") overlijdt en wordt opgevolgd door zijn stiefzoon Otto-Willem. Hij erft het hertogdom Bourgondië – Otto-Willem geeft op zijn beurt het graafschap Mâcon aan zijn zoon Gwijde I. Koning Robert II ("de Vrome") beschouwt Bourgondië als onderdeel van de bezittingen die toe behoren tot het Huis van Capet en claimt het hertogdom (met de invloedrijke steden Auxerre, Dijon en Langres).[6]

Engeland

Literatuur

Geboren

Overleden

Mediabestanden
Zie de categorie 1002 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ John V. A. Fine Jr. (1991). The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century, p. 197. ISBN 0-472-08149-7.
  2. ↑ Reuter, Timothy (1992). The New Cambridge Medieval History, p. 259. Volume III. ISBN 978-0-521-36447-8.
  3. ↑ Wangerin, Laura (2019). Kingship and Justice in the Ottonian Empire, p. 16. ISBN 978-0-472-13139-6.
  4. ↑ Kennedy, Hugh (1996). Muslim Spain and Portugal: A Political History of Al-Aandalus, p. 342. Longman. ISBN 978-0582495159.
  5. ↑ Reuter, Timothy (2013). Germany in the Early Middle Ages, c. 800–1056, p. 260. ISBN 978-0-582-49034-5.
  6. ↑ Theis, Laurent (1990). "Nouvelle histoire de la France médiévale". L'Héritage des Charles: De la mort de Charlemagne aux environs de l'an mil –Points. Histoire (in French). ISBN 978-2-02-011553-7.
  7. ↑ Roach, Levi (2016). Æthelred the Unready, pp. 317–318. New Haven, Connecticut: Yale University Press. ISBN 978-0-300-22972-1.
  8. ↑ Ní Mhaonaigh, Máire (2007). Brian Boru, Ireland's greatest king?, p. 31. Stroud: Tempus. ISBN 978-0-7524-2921-2.
  9. ↑ Lund, Niels (2001). "The Danish Empire and the End of the Viking Age". The Oxford Illustrated History of the Vikings, p. 167. Oxford University Press. ISBN 0192854348.
  10. ↑ Douglas, David C. (1964). William the Conqueror: The Norman Impact Upon England, p. 418. University of California Press. ISBN 978-0-520-00348-4.
  11. ↑ Gerd Althoff (2003). Otto III (translated by Phyllis G. Jestice), pp. 124–125. Pennsylvania University Press. ISBN 0-271-02232-9.