Isabella Piccini

Elisabetta Piccini
Suor Isabella Piccini Scl (sculpsit) "Zuster Isabella Piccini graveerde dit"
Persoonsgegevens
Volledige naam	Elisabetta Piccini
Bijnaam	Suor Isabella Piccini
Geboren	Venetië, 1644
Overleden	Venetië, 1734
Geboorteland	Italië
Nationaliteit	Italiaans
Beroep(en)	graveur
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur

Isabella Piccini, geboren Elisabetta Piccini (Venetië, 1644 - aldaar, 29 april 1734) was een Italiaans graveur.

Leven

Elisabetta Piccini werd in 1644 geboren als telg van een Venetiaans geslacht van grafisch kunstenaars.^[1][2][3][4] Haar vader Jacopo en haar oom Guglielmo graveerden reproducties van schilderijen van Titiaan en Rubens, maar maakten ook illustraties voor drukkers en uitgevers. Ze werd door haar vader in het ambacht opgeleid en toen hij overleed, verzocht ze in 1663 de doge om het alleenrecht op afdrukken van bepaalde gravures. De Senaat verleende haar dit recht, waarmee ze zelfstandig ondernemer werd. In 1663 trad ze toe tot het clarissenklooster Santa Croce in Venetië en nam ze de naam van Zuster Isabella ("suor Isabella") aan, waarmee ze haar werk ging signeren. Een veertigjarige carrière als leverancier van prenten aan verschillende uitgevers, zoals Bartoli (Venetië), de Tipografia del Seminario (Padua), Gromi (Brescia) en de Remondini (Bassano) begon. Voor 200 ducaten kocht ze jaarlijks haar verplichtingen als non in het klooster af. Ook betaalde ze de bruidsschat voor haar zus Franceschina, die in 1673 intrad in haar klooster maar in 1684 uittrad om te trouwen. Op 74-jarige leeftijd werd Zuster Isabella in 1718 benoemd tot abdis. Tot 1724 bekleedde ze dit ambt dat haar zwaar viel. Ze overleed in Venetië op 29 april 1734.

Werk

Piccini maakte vooral grafiek voor kerkelijke teksten, zoals vaak eenvoudige vrome voorstellingen voor missalen, gebedenboeken, brevieren, biografieën van heiligen, maar ook wereldse prenten als allegorieën en illustraties van handboeken over filosofie, paarden en van dichtwerk, bijvoorbeeld de uitgave van Torquato Tasso's Gerusalemme liberata (1683). De Remondini's, haar favoriete uitgevers, stuurden haar koperplaten en soms ook de afbeeldingen om te graveren, getuige de overgeleverde correspondentie. Ze bracht geen innovaties aan en in de negentiende eeuw werd hard over haar werk geoordeeld door de Italiaanse kunsthistoricus en abt Luigi De Angelis, die haar werk als meer vroom dan kunstzinnig afdeed^[5], maar in haar tijd werd ze bijzonder gewaardeerd door de katholieke geestelijkheid en een breed publiek.

Galerij

• 
  Isabella Piccini: Aanbidding van de herders
• 
  Isabella Piccini: Titelpagina van Joannes Palatius (Giovanni Palazzi (Venetië, ongeveer 1640 – 1703)): De dominio maris libri duo, Venetië 1663
• 
  Isabella Piccini: De Servische Sint Jovan Vladimir (omstreeks 990 – 1016) in een Griekse hagiografie, Venetië 1690
• 
  Maria Boodschap
• 
  Frontispice van Fatinellus de Fatinellis (1627–1719): Vita beatae Zitae virginis Lucensi over de heilige Zita
• 
  "Cavallo imperfetto del Polesine", onvolmaakt paard uit de regio Polesine

Door haar geïllustreerde boeken

Onder meer:

• Bernardo Giustiniani: Historia generale della monarchia Spagnuola antica e moderna, Combi & LaNoù, Venezia 1674. Koninklijke Bibliotheek, Den Haag.^{[dode link]}
• Fatinellus de Fatinellis (1627–1719): Vita beatae Zitae virginis Lucensis, ex vetustissimo codice m.s. fidelitèr transumpta, Typographia Filoniana, Ferrara, 1688. SMU Bridwell library met biografie.
• Carlo Labia († 1701) Antonio Zanchi (1631-1722), Isabella Piccini (1644-1734), Domenico Uberti: Simboli predicabili : estratti da sacri evangeli che corrono nella quadragesima : delineati con morali, & eruditi discorsi, Bernardin Barbieri, Ferrara 1692

Zie de categorie Isabella Piccini van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.