Lavotsjkin La-7

Lavotsjkin La-7 Fin

Algemeen

Rol

jachtvliegtuig

Bemanning

Varianten

La-7, La-7R, La-7D, La-7S, La-7UTI

Status

Eerste vlucht

november 1943

Aantal gebouwd

5.753

Gebruik

Tsjechoslowakije, Roemenië, Sovjet-Unie

Afmetingen

Lengte

8,60 m

Hoogte

2,54 m

Spanwijdte

9,80 m

Vleugeloppervlak

17,5 m²

Gewicht

Leeggewicht

2.638 kg

Startgewicht

3.400 kg

Krachtbron

Motor(en)

1× Sjvetsov ASj-82FN stermotor

Vermogen

1.380 kW

Prestaties

Topsnelheid

680 km/h

Vliegbereik

990 km

Dienstplafond

9.500 m

Bewapening

Boordgeschut

2 × 20 mm SjVAK of 3× Berezin B-20 snelvuurkanonnen

Bommen

tot 200 kg

Portaal

Luchtvaart

De Lavotsjkin La-7 (Russisch: Лавочкин Ла-7) (NAVO-codenaam: Fin) was een Sovjet-jachtvliegtuig tijdens de Tweede Wereldoorlog, ontworpen door Lavotsjkin. Het was een ontwikkeling en verbetering van de Lavotsjkin La-5 en de laatste in een familie van vliegtuigen die begonnen was met de LaGG-1 in 1938.

Tegen 1943 was de La-5 de hoeksteen van de Sovjet Luchtmacht geworden, maar de bedenker van het toestel, Semjon Lavotsjkin, en ook de ingenieurs bij TsAGI vonden dat ze het konden verbeteren. De LaGG-1 was ontworpen in een tijd toen het nodig werd geacht om al het metaal te sparen, en had daarom een basis gemaakt van multiplex. De Sovjetstrategen waren ervan overtuigd dat dat geen probleem meer zou zijn, dus herontwierp Lavotsjkin grote delen van het toestel en gebruikte nu ook metaallegeringen. Er werden ook nog een aantal aerodynamische wijzigingen doorgevoerd, waardoor de prestaties nog verder verbeterden. Het prototype, intern aangeduid met La-120, vloog voor het eerst in november, en werd snel in productie genomen, waarna het in de volgende lente in dienst kwam.

De La-7 eigende zich een zeer goede reputatie toe tijdens de oorlog, en werd gevlogen door de beste aas van de Sovjets, Ivan Kozjedoeb. Het kostte 19-21 seconden om een volle cirkel te maken.

De La-7 was de enige Sovjetjager die een Messerschmitt Me-262 neerschoot, op 15 februari 1945 boven Duitsland.

De totale productie van de La-7 bleef steken op 5.753 toestellen, waaronder ook nog een aantal La-7UTI-trainers. Het volgende model, de La-9 leek uiterlijk erg op de La-7, maar was in feite een totaal ander toestel.

Varianten

La-7D: Testbed voor twee pulserende straalmotoren onder de vleugels.
La-7R: Testbed voor een in de staart gemonteerde raketmotor.
La-7S: Testbed voor twee ramjets onder de vleugels.

Geen van deze varianten bleken goed genoeg te werken, en werden al gauw ingehaald door de turbojettechnologie.

La-7UTI: Twee-zits trainingversie.

Gebruikers

Tsjecho-Slowakije

Tsjecho-Slowaakse luchtmacht

Roemenië

Roemeense luchtmacht

Sovjet-Unie

Luchtmacht van de Sovjet-Unie

Verwante onderwerpen

Vergelijkbare vliegtuigen

Bronnen, noten en/of referenties

Abanshin, Michael E. and Gut, Nina. Fighting Lavochkin, Eagles of the East No.1. Lynnwood, Washington: Aviation International, 1993. ISBN onbekend.
Gordon, Yefim and Khazanov, Dmitri. Soviet Combat Aircraft of the Second World War, Volume One: Single-Engined Fighters. Earl Shilton, Leicester, UK: Midland Publishing Ltd., 1998. ISBN 1-85780-083-4.
Green, William and Swanborough, Gordon. WW2 Aircraft Fact Files: Soviet Air Force Fighters, Part 1. London: Macdonald and Jane's (Publishers) Ltd., 1977. ISBN 0-354-01026-3.
Jane, Fred T. “The La-7.” Jane’s Fighting Aircraft of World War II. London: Studio, 1946. ISBN 1-85170-493-0.
van der Klaauw, Bart. Jachtvliegtuigen Wereldoorlog II, deel 3. Alkmaar: uitgeverij de Alk, 1977. ISBN 90-6013-700-0.
Liss, Witold. The Lavochkin La 5 & 7 (Aircraft in Profile number 149). Leatherhead, Surrey, UK: Profile Publications Ltd., 1967.
Stapfer, Hans-Heiri. La 5/7 Fighters in Action (Aircraft in Action Number 169). Carollton, Texas: Squadron/Signal Publications, Inc., 1998. ISBN 0-89747-392-2.
Veštšík, Miloš. Lavočkin La-7 (Tsjechisch/Engels). Praag, Tsjechische Republiek: MBI-Miroslav BÍLÝ Books, 2000. ISBN 80-902238-7-7. (herdrukt in 2003, ISBN 80-86524-05-1)