Pierre Rémond de Montmort

Handtekening van De Montmort

Pierre Rémond de Montmort (Parijs, 27 oktober 1678 – aldaar, 7 oktober 1719), was een Frans wiskundige. Hij werd geboren als Pierre Rémond.[1]

Leven

De Montmort werd door zijn vader onder druk gezet om rechten te gaan studeren, hij verzette zich daartegen en reisde naar Engeland en via Nederland naar Duitsland. Hij keerde in 1699 naar Frankrijk terug, twee maanden voor het overlijden van zijn vader. In 1704 kocht hij met diens erfenis het kasteel van Montmort (in de huidige gemeente Montmort-Lucy)[2] en nam toen ook de naam De Montmort aan.

De Montmort was bevriend met een aantal bekende wiskundigen (onder wie Leibniz, Halley en Taylor), in het bijzonder met Nicholaas (I) Bernoulli.

De Montmort werd in 1715 verkozen tot Fellow van de Royal Society of Londen toen hij weer door Engeland reisde; hij werd lid van de Franse Académie des Sciences in 1716.

Wiskunde

Montmort - Essay d'analyse sur les jeux de hazard, 1713 – 2e editie

De Montmort is vooral bekend van zijn boek over de kansrekening en kansspelen, “Essay d'Analyse sur les Jeux de Hazard”, waarin hij als eerste de zogeheten derangementen in de combinatoriek behandelde. Hij was ook de naamgever van de driehoek van Pascal, die hij (naar Blaise Pascal) “Table de Monsieur Pascal pour les combinaisons” noemde.

De Montmort heeft zich ook bezig gehouden met differentierekening en reeksen. Zo schreef hij in 1717 een artikel over oneindige reeksen, dat in Engeland in 1720, postuum, werd gepubliceerd. Hij begint daarin eenvoudig, maar aan het eind poneert hij het probleem van het sommeren van een reeks als:

S = a 0 + a 1 h + a 2 h 2 + . . . {\displaystyle S={{a}_{0}}+{\frac {{a}_{1}}{h}}+{\frac {{a}_{2}}{{h}^{2}}}+...}

via partieelsommen.[3][4]

Literatuur

  • P.R. de Montmort (1713): Essay d'Analyse sur les Jeux de Hazard. Via: Google Boeken.
  • P.G. Doyle, Ch. Grinstead, J.L. Snell (2009): Frustration Solitaire. Hanover (USA): Dartmouth College. PDF-bestand.
  • R.J. Pulskamp (2010): First problem on the game of treize. Vertaald uit Essay d’Analyse….
  • P.G. Doyle, Ch. Grinstead (2010): Solution of Montmort’s Problême du Treize. Hanover (USA): Dartmouth College. PDF-bestand.
  • Dave Ruch (2017): Investigating Difference Equations. Collegeville (Pennsylvania (USA): Ursinus College.
  • L. Gheysens: Onderzoeksopdracht – The matching problem. Via: Gnomon (B), PDF-bestand.
  • L. Gheysens: Montmortgetallen. Via: Gnomon (B), PDFbestand.

Zie ook

  • Sint Petersburg-paradox
  • Puntenprobleem
  • Montmort-getallen
  • Faculteit
Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Pierre_Raymond_de_Montmort op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • Bernard le Bovier de Fontenelle (1719): Éloge de Pierre Remond de Montmort. In: Histoire de l'Académie royale des Sciences, vol 3521; pp. 83-93 (PDF-bestand).
  • W.W. Rouse Ball (1908): A Short Account of the History of Mathematics. Via: Trinity College Dublin. Gedeeltelijk.
  • A. van Helden (1995): (en) The Galileo Project – Pierre Remond de Montmort.
  • R.J. Pulskamp: Sources in the history of probability and statistics – Pierre Rémont de Montmort. Cincinnaty (OH, USA): Xavier University.
  1. ↑ Hij gebruikte ook de namen Pierre Raymond en Pierre de Rémond, Marquis de Montmort.
  2. ↑ (fr) Zie de website van het Chateau de Montmort.
  3. ↑ P.R. de Montmort (1717): De Seriebus infinitis Tractatus (Verhandeling over oneindige reeksen). In: Philosophical Transactions of the Royal Society; vol. 30, pp. 633-675; met een appendix geschreven door Taylor, pp. 676-683.
  4. ↑ R. Roy (2011): Sources in the Development of Mathematics. New York (USA): Cambridge University Press; par. 11.3 en 11.4.