Sebastià Alzamora i Martín

Sebastià Alzamora i Martín
In 2014
Algemene informatie
Pseudoniem(en) Sebastià Alzamora
Geboren Llucmajor (Majorca)
6 maart 1972
Geboorteplaats Llucmajor[1]
Land Catalonië
Werk
Jaren actief 1994-heden
Genre Poëzie, verhalend proza
Bekende werken Rafel
Crim de Sang
Uitgeverij Edicions 62, Proa, Moll
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Sebastià Alzamora i Martín, is een schrijver, uitgever en publicist afkomstig uit de Balearen die schrijft in het Catalaans. Hij woont en werkt sinds 1995 in Barcelona.[2] Hij is sedert 2007 hoofdredacteur van het tijdschrift Cultura en is een rmedewerker van de volgende media Ara, [3] el Punt Avui, Diari de Balears, El Temps, El Público, El Singular digital,[4] Benzina, Diario de Mallorca, Serra d'Or, El Mirall, Lluc, Catalunya Cultura i COM Ràdio.[5] Samen met Hèctor Bofill en Manuel Forcano vormt hij de kern van de los-vaste kunstenaarsgroep Els imparables, vertaald, 'de onverslaanbaren'.

Leven

Hij werd op 6 maart 1972 in Llucmajor op het eiland Majorca geboren. Na zijn studie in de Catalaanse Filologie aan de Universiteit van de Balearen vertrekt hij in 1995 naar Barcelona. Naast zijn werk als schrijver verricht hij ook werk voor de universiteit en voor culturele instellingen. Hij is lid van het Institut d'Estudis Baleàrics. Hij werkte onder meer als directeur van de afdeling Catalaans van de uitgeverij Destino en van de uitgeverij Moll.[6]

Hij debuteerde in 1994 met de dichtbundel Rafel, die meteen al met de prijs Salvador Espriu bekroond werd. Rafel is een lange elegie in zevenhonderd vijfenzeventig tienvoetige verzen met beschouwingen over het overlijden van een jonge vriend. De kritiek is verbaasd over zoveel maturiteit bij een toen nog zo jong auteur.[7] In 1996 volgen drie nieuwe bundels: Formes del Cercle en Apoteosi del cercle, deze laatste bekroond met de Premi Bartomeu Rosselló-Pòrcel en de tweetalige bundel El Llinatge met een Spaanse vertaling door Josep Jordana. Snel krijgt hij de faam van een vernieuwend literair talent. Daarna volgt Mula morta en in 2003 El Benestar, de eerste bundel die zich in Barcelona afspeelt en een van zijn grootste successen.[6]

Als romancier debuteert hij in 1999 met L'extinció een poëtische en experimentele roman (bekroond met de Premi Documenta). Met Crim de sang («Bloedmisdaad») uit 2011 wint hij in 2012 de Premi Sant Jordi de novel·la. Volgens de criticus Melcior Comes, “puilt Alzamora's werk uit van monsters, automaten, fanatici, maar ook van mooie prinsessen en erudiete engelachtige wezens die niet van deze wereld zijn» en verder “heeft [hij] een eigen gotische of theologische kijk op de wereld […] en dat maakt zijn werk zo aantrekkelijk, door die eigen mengeling van vitaliteit en walgelijke geest, een romantische gok om in een bundel het groteske te combineren met de zoektocht naar diep beroerende schoonheid.»[8]

Daarnaast publiceerde hij een reeks korte verhalen, of alleen, zoals Història vertadera del peix Nicolaus (De ware geschiedenis van de vis Nicolaas) uit 2003,[9] of in verzamelbundels met andere schrijvers.

Een keuze uit zijn werken[10]

Poëzie
  • Rafel (1994)
  • Formes del cercle, Apoteosi del cercle en El Llinatge (1996)
  • Mula morta (2003)
  • El benestar (2003)
  • La part visible (2009)
  • La netedat (2018)
Romans
  • L'extinció (1999)
  • Crim de Sang (2011)
  • Dos amics de vint anys (2013), een roman over de vriendschap tussen twee twintigjarige dichters: de jonggestorven Bartomeu Rosselló-Pòrcell uit Majorca en Salvador Espriu.[11][12]
  • La malcontenta (2015)
Verhalen
Essay
  • Dogmàtica imparable: Abandoneu tota esperança (2005), samen met Hèctor Bofill en Manual Forcano, het programmatisch essay van de groep Els Imparables, in het Nederlands vertaald zou de titel luiden: «Onklopbare dogmatiek: laat alle hoop varen».

Werken van hem werden vertaald in het Engels, Spaans, Frans,[13] Italiaans,[10] Portugees, Sloveens en het Deens.[14]

Prijzen

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ https://apmembres3.iec.cat/detall.aspx?pkMembrePLE=1306.
  2. ↑ ICG, "Sebastià Alzamora i Martín", Gran Enciclopèdia Catalana, 2014
  3. ↑ Lijst met zijn dagelijkse columns in het dagblad Ara, sedert de oprichting van het blad in 2010
  4. ↑ Lijst van zijn colums in El Singular.cat[dode link]
  5. ↑ “Alzamora Martín, Sebastià” (ca) , Qui és qui. Índex d'autors, Generalitat de Catalunya, Ministerie voor Cultuur, 16 mei 2014
  6. ↑ a b Guillem Molla, “Biografia” (ca) , bio- en bibliografische fiche op de webpagina van de schrijversvereniging Associació d'Escriptors en Llengua Catalana
  7. ↑ Mique Àngel Riera i Nadal, in het woord vooraf van Rafel, Edicions62, 1994
  8. ↑ Melcior Comes, ‘"Carn de desgràcia»], recensie van Crim de Sang in Presència, juni 2012, geciteerd in: “Sebastià Alzamora», Lletra, Laliteratura catalana a Internet, Universitat Oberta de Catalunya
  9. ↑ <<Nummer 3 in de reeks Salón naútico, Mobil Books, 2003, ISBN 9788496237001, 122 blz.
  10. ↑ a b Een volledige bibliografie is te vinden op “Obra», op de webpagina escriptors.cat.
  11. ↑ David Castillo, “Història d'una amistat. Alzamora presenta una novel·la sobre Espriu amb Rosselló-Pòrcel», El Punt Avui, 21 juni 2013, blz. 66
  12. ↑ Ana Macías, “Sebastià Alzamora narra la amistad entre Espriu y Rosselló-Pòrcel“ (es) , El País, 29 juni 2013
  13. ↑ “Sebastià Alzamora«, uitgeverijes Actes Sud
  14. ↑ a b Sebastià Alzamora, biografische fiche op de webpagina van uitgeverij Grup 62
  15. ↑ “L'escriptor mallorquí Sebastià Alzamora ha guanyat el 52è Premi Sant Jordi de novel·la, dotat amb 60.000 euros, amb l'obra "Crim de , 21 december de 2011, 324.cat