Vito Timmel

Vito Timmel
Zelfportret Vito Timmel
Persoonsgegevens
Geboren Wenen, 19 juli 1886
Overleden Triëst, 1 januari 1949
Beroep(en) Kunstschilder
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Vito Timmel, geboren als Victor von Thümmel, (Wenen, 19 juli 1886 - Triëst, 1 januari 1949) was een Italiaans kunstschilder.

Biografie

Viktor von Thümmel was de zoon van Raphael von Thümmel, een afstammeling van de Leipzigse schrijver Moritz August von Thümmel, en de gravin Adele Scodellari uit Friuli. In 1890 verhuisde het gezin naar Triëst, toen onderdeel van Oostenrijk-Hongarije. Scodellari begon in de stad een modewinkel.[1]

Vanaf 1890 bezocht Von Thümmel de Scuola per Capi d'Arte in Triëst,[2][3] waar hij de basisprincipes van het schilderen leerde. In 1905 ging hij naar de Universiteit voor Toegepaste Kunsten Wenen,[4] en in 1906 naar de Akademie der bildenden Künste Wien.[4][5] Daar kwam hij in aanraking met toenmalige trends in de schilderkunst, zoals de Wiener Secession en het Symbolisme.[2][6]

Na het voltooien van zijn Grand tour en militaire dienst voor Oostenrijk, exposeerde hij in Arezzo en München (1910) en Napels (1913). In augustus 1914 trouwde hij met Maria Ceresar, in 1915 kregen ze een zoon. Drie jaar later stierf Ceresar aan tuberculose. In 1921 hertrouwde Timmel met Giulia Tomè.[6]

In de jaren 1910 werkte de kunstenaar als graficus en maakte muurschilderingen, hij beschilderde onder meer het Theater van Monfalcone en de Cinema Italia in Triëst. Hij werd opgeroepen voor het Oostenrijkse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog en naar Radkersburg gestuurd. Tijdens het verblijf daar schilderde samen met de schilder Argio Orell de club 'Boheme'.[6]

Teruggekeerd uit de oorlog, produceerde hij in de jaren 1920 veel schilderijen en exposeerde in Triëst en verschillende Italiaanse steden. Hij verliet zijn gezin en verbleef in Civitavecchia waar hij verder werkte. Zijn vriendin Anita Pittoni haalde hem terug naar Triëst, maar in de jaren 1930 verslechterde zijn geestelijke gezondheid. Vanaf 1946 werd hij behandeld in een psychiatrische inrichting. Hij hield een dagboek bij, dat in 1973 werd uitgegeven.

Het toneelstuk La mostra van Claudio Magris handelt over de psychische aandoening van Timmel. Roberto Herlitzka speelde Timmel in de eerste producties.[7][8]

Galerij

  • Il viandante
    Il viandante
  • Viandante in fondo al sentiero
    Viandante in fondo al sentiero
  • Brand op de Balkan
    Brand op de Balkan
  • Portret van Gemma Marangoni
    Portret van Gemma Marangoni
  • Uitzicht op de stad
    Uitzicht op de stad
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ Pireddu, Nicoletta (1937). The Works of Claudio Magris: Temporary Homes, Mobile Identities, European Borders. Springer, x. ISBN 9781137488046.
  2. ↑ a b Trieste, provincia imperiale splendore e tramonto del porto degli Asburgo. Bompiani (1983), p. 186.
  3. ↑ Piovano, Carlo (1992). La Pittura in Italia Il Novecento · Volumes 1-2. Electa, p. 1090.
  4. ↑ a b Curci, Roberto (1977). Dudovich & C. i triestini nel cartellonismo italiano : Trieste-Stazione marittima, 1 agosto 8 settembre 1977. La editoriale libraria, p. 163.
  5. ↑ Arte in Friuli, arte a Trieste Issue 3. Arti grafiche friulane (1979), p. 125.
  6. ↑ a b c Marri, Franca (December 2005). Vito Timmel (Fondazione CRT). Gearchiveerd van origineel op 10 mei 2021. Geraadpleegd op 6 May 202116 mei 2021.
  7. ↑ Franco Cordelli, Timmel, la leggenda del pittore che incontrò se stesso. Corriere della Sera (10 april 2003).
  8. ↑ Claudia Cannella, Herlitzka pittore pazzo per Magris - La straziante storia di Vito von Thümmel, morto in manicomio. Corriere della Sera (21 February 2006). Gearchiveerd op 1 January 2016. Geraadpleegd op 8 december 2014.