Adelson i Salvini
| Rodzaj | opera semiseria | ||
|---|---|---|---|
| Muzyka | Vincenzo Bellini | ||
| Libretto | Andrea Leone Tottola | ||
| Liczba aktów | 3 (wersja pierwotna), 2 (druga wersja) | ||
| Język oryginału | włoski | ||
| Źródło literackie | Nowela ze zbioru Uczucie na próby wystawione (fr. Les Épreuves du sentiment) François-Thomasa-Marii de Bacularda d'Arnaud | ||
| Czas trwania | 140 minut | ||
| Data powstania | 1824-1825 (wersja pierwotna), 1827 (druga wersja) | ||
| Prapremiera | luty 1825, Neapol, Teatr Konserwatorium św. Sebastiana | ||
| |||
Adelson i Salvini (wł. Adelson e Salvini) – młodzieńcza opera semiseria Vincenza Belliniego z librettem Andrei Leone Tottoli.
Osoby
- Nelly, sierota, ukochana Adelsona – sopran
- Pani Rivers (Madama Rivers), guwernantka w domu Adelsona – mezzosopran
- Fanny, wychowanica Adelsona – alt
- Salvini, nauczyciel rysunku – tenor
- Lord Adelson – baryton
- Bonifacy (Bonifacio), służący Salviniego – bas
- Struley, oficer, stryj Nelly – baryton
- Geronio, zaufany Struleya – bas
Historia utworu
Bellini skomponował Adelsona i Salviniego w czasie studiów w neapolitańskim Konserwatorium św. Sebastiana. Pierwsza wersja utworu została wystawiona w teatrze szkolnym, w obsadzie męskiej. Opera składała się z trzech aktów i miała mówione dialogi. Dwa lata później Bellini przerobił utwór na dwuaktowy i skomponował recytatywy. W tej wersji Adelsona i Salviniego wystawiono dopiero w 1992 roku. Fragmenty muzyki z Adelsona i Salviniego wykorzystał Bellini w późniejszej operze Capuleti i Montecchi[1].
Nagrania
| Obsada (Nelly, Fanny, Salvini, Adelson) | Dyrygent | Orkiestra, chór | Wytwórnia | Rok nagrania | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| Alicia Nafé, Lucia Rizzi, Bradley Williams, Fabio Previati | Andrea Licata | Orkiestra i Chór Teatru Belliniego w Katanii | Nuova Era | 1992 | Nagranie na żywo prapremiery drugiej wersji opery |
Przypisy
- ↑ Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. Kraków: PWM, 2008. ISBN 978-83-224-0901-5.
Linki zewnętrzne
Libretto opery Adelson i Salvini. [dostęp 2011-03-02]. (wł.).
- p
- d
- e
Opery Vincenza Belliniego
|
