Aldo Ray

Aldo Ray
Ilustracja
Aldo Ray (1955)
Imię i nazwisko

Aldo Da Re

Data i miejsce urodzenia

25 września 1926
Pen Agryl, Pensylwania

Data i miejsce śmierci

27 marca 1991
Martinez, Kalifornia

Zawód

aktor filmowy

Współmałżonek

Shirley Green
(1947-1953; rozwód)
Jeff Donnell
(1954-1956; rozwód)
Johanna Rey
(1960-1967; rozwód)

Lata aktywności

1951-1991

Multimedia w Wikimedia Commons

Aldo Ray, właściwie Aldo Da Re[1] (ur. 13 czerwca 1926, zm. 27 marca 1991) – amerykański aktor filmowy[2].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Pen Agryl, w hrabstwie Northampton w Pensylwanii, w rodzinie pochodzenia włoskiego jako syn Marii Da Re i Silvio Da Re[3]. Wychowywał się z pięcioma braćmi i jedną siostrą[3]. Kiedy miał cztery lata, jego rodzina przeniosła się do Crockett w Kalifornii, gdzie jego ojciec rozpoczął pracę w cukrowni. Uczył się w John Swett High School, gdzie był zawodnikiem szkolnej drużyny piłkarskiej[3]. Był także doskonałym pływakiem i uczył pływania młodszych dzieci[3].

W 1944, kiedy miał 18 lat, służył w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych[4], aby walczyć o swój kraj w czasie II wojny światowej[3]. Służył w marynarce jako płetwonurek do czasu zakończenia wojny. Opuścił flotę w 1946 i powrócił do Crockett, gdzie kontynuował naukę w Vallejo Junior College i grał w piłkę nożną w swojej drużynie. Następnie interesował się polityką i studiował nauki polityczne na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[4]. Porzucił jednak studia, by w wieku 23 lat zostać policjantem, ale nie pracował długo.

Kariera

W kwietniu 1950 Columbia Pictures w San Francisco poszukiwała sportowców do dramatu Saturday's Hero (1951) z Johnem Derekiem, Donną Reed, Alexandrem Knoxem i Sidneyem Blackmerem. Brat Aldo Raya, Guido, zobaczył artykuł w „San Francisco Chronicle” na temat przesłuchań i poprosił brata, by go tam zaprowadził. Reżyser David Miller był jednak bardziej zainteresowany Rayem niż jego bratem z powodu jego głosu i zaangażował go do roli Gene’a Hauslera. Ray czuł się swobodnie przed kamerą ze względu na swoje polityczne doświadczenie. W 1951 wystąpił w melodramacie kryminalnym Mickeya Rooneya My True Story jako Mark Foster, filmie noir Never Trust a Gambler z Cathy O’Donnell jako State Trooper i komedii przygodowej The Barefoot Mailman z Robertem Cummingsem.

George Cukor powierzył mu rolę Cheta Keefera w komediodramacie The Marrying Kind (1952) z Judy Holliday. Za rolę zazdrosnego boksera Davie’a Hucko w komedii romantycznej George’a Cukora Pat i Mike (Pat and Mike, 1952) u boku Spencera Tracy i Katharine Hepburn był nominowany do nagrody Złotego Globu dla najbardziej obiecującego nowego aktora. Gościł w operze mydlanej CBS Falcon Crest (1985) jako Phil McLish.

W 1989 zdiagnozowano u niego nowotwór złośliwy krtani przez nadmierne palenie papierosów i picie alkoholu. Po raz ostatni pojawił się na ekranie jako właściciel pizzerii Tony w komedii grozy Szatański pakt (Shock 'Em Dead, 1991) z Traci Lords, Michaelem Angelo Batio i Troyem Donahue. Zmarł 27 marca 1991 w Martinez w Kalifornii w wieku 64 lat.

Życie prywatne

20 czerwca 1947 poślubił Shirley Green. Mieli córkę Claire (ur. 1951). Jednak w 1953 doszło do rozwodu. 30 września 1954 ożenił się z Jeff (prawdziwe imię Jean) Donnell. W 1956 rozwiódł się. 26 marca 1960 poślubił brytyjską aktorkę Johanną Bennet. Mieli dwóch synów: Erica (ur. 3 marca 1965) i Paula.

Filmografia

  • 1952: Pat i Mike jako David Hucko
  • 1953: Panna Sadie Thompson jako sierżant O`hara
  • 1955: Nie jesteśmy aniołami jako Albert
  • 1957: Mężczyźni na wojnie jako sierż. "Montana"
  • 1958: Nadzy i martwi jako sierżant Sam Croft
  • 1960: Dzień, w którym obrabowano Bank Anglii jako Charles Norgate
  • 1964: Prawo Burke’a jako pan Harlod
  • 1966: Spryciarz Ed jako Eddie Hart
  • 1967: Witajcie w Ciężkich Czasach jako bandyta z Bodie
  • 1968: Zielone berety jako sierżant Muldoon
  • 1968: Władza jako Bruce
  • 1972: Bonanza jako Heiser
  • 1972: Gończe koty (The Houndcats) jako Mussel Mutt (głos)
  • 1975: Skarb Hitlera jako Wiliam Prior
  • 1982: Kaftan bezpieczeństwa
  • 1982: Tajemnica IZBY jako Sullivan (głos)
  • 1982: Boxoffice jako Lew
  • 1982: Mongrel jako Bouchard
  • 1983: Bog jako szeryf Neal Rydholm
  • 1983: Vultures jako Wally
  • 1984: Frankensteins Great Aunt Tille jako burmistrz
  • 1984: The Executioner part II jako komisarz
  • 1985: Biohazard jako generał Randolph
  • 1985: To Kill a Stranger jako inspektor Bendict
  • 1985: Evils of the Night jako Fred
  • 1986: Prison Ship jako Inkwizytor
  • 1986: Terror on Alcatraz jako Frank Morris
  • 1987: Sycylijczyk jako Don Siano of Bisquaino
  • 1987: Terror Night jako kapitan Ned
  • 1987: Nocny sąd jako szeryf Beny
  • 1987: Glina z Hollywood jako pan Fong
  • 1989: Strzelcy jako generał Makepeace
  • 1989: Zbrodnia Wszech Czasów jako Johnson

Przypisy

  1. Personalidade: Aldo Ray (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-29]. (port.).
  2. Artista: Aldo Ray. Filmow. [dostęp 2015-05-18]. (port.).
  3. a b c d e Aldo Ray Biography. The Famous People. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-29)]. (ang.).
  4. a b Aldo Ray Biography (1926-1991). Film Reference. [dostęp 2015-05-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Aldo Ray w bazie IMDb (ang.)
  • Aldo Ray w bazie Filmweb
  • Aldo Ray w bazie Notable Names Database (ang.)
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000083773746
  • VIAF: 43854641
  • LCCN: no89008240
  • GND: 14225729X
  • BnF: 13964361c
  • SUDOC: 080308554
  • NKC: xx0154759
  • BNE: XX1498005
  • NTA: 07049309X
  • NUKAT: n2011171454
  • J9U: 987007458726505171
  • CONOR: 22337635
  • WorldCat: lccn-no89008240