Angelika Kauffmann

Ten artykuł od 2020-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Angelica Kauffmann

Autoportret (1770–1775, National Portrait Gallery, Londyn)
Imię i nazwisko	Maria Anna Angelica Catharina Kauffmann
Data i miejsce urodzenia	30 października 1741 Chur
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1807 Rzym
Narodowość	Szwajcarka
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	klasycyzm
Multimedia w Wikimedia Commons

Angelika Kauffmann (ur. 30 października 1741 w Chur, zm. 5 listopada 1807 w Rzymie) – szwajcarska malarka i portrecistka.

Życiorys

Była córką i uczennicą malarza Josepha Johanna Kauffmanna (1707-1782). Od 1752 przebywała na stałe we Włoszech. W 1763 udała się do Rzymu, gdzie była uczennicą Johanna Joachima Winckelmanna, od 1765 r. przebywała w Londynie^[1], 1781 wróciła z drugim mężem Antonio Zucchim do Włoch^[2], gdzie później kierowała artystycznym wychowaniem księżniczek na dworze neapolitańskim.

Już w wieku 15 lat wykonywała w Mediolanie pastelowe portrety przyjmowane z uznaniem. W Londynie portretowała członków dworu i arystokracji. Malowała również wielu Polaków (m.in. Portret Heleny ze Stadnickich Męcińskiej, Portret Anny z Cetnerów Potockiej).

W portretach Angeliki Kauffmann, a także w obrazach o tematyce mitologicznej, wyraźnie zaznacza się wpływ sztuki antycznej i malarstwa angielskiego. Wyraźny jest również sentymentalizm i idealizm charakterystyczny dla nurtu neoklasycystycznego.

Po śmierci ojca w 1782 zamieszkała w Rzymie, a jej dom stał się ośrodkiem życia towarzyskiego i intelektualnego. Popiersie malarki znajduje się w rzymskim Panteonie.

Obrazy

• Edgar i Elfryda
• Matka Grakchów
• Ofiara Messaliny
• Portret Anny z Cetnerów Potockiej (1791), Muzeum Pałacu Króla Jana III, Warszawa
• Portret Domeniki Morghen jako Tragedii i Maddaleny Volpato jako Komedii (Tragedia i Komedia) (1791), Muzeum Narodowe, Warszawa
• Portret rodziny Ferdynanda IV Burbona, olej na płótnie 310 × 426 cm, Museo di Capodimonte, Neapol
• Portret Heleny ze Stadnickich Męcińskiej, Muzeum Narodowe, Warszawa
• Portret Krystyny Potockiej podlewającej kwiaty na grobie matki, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa
• Portret Krystyny z Rychłowskich Miaskowskiej ok. 1791, Muzeum Narodowe, Warszawa
• Powrót Arminiusza po zwycięstwie nad legią Warusa
• Sztuka malowania – cykl czterech obrazów z ok. 1780, 132 × 151 cm, Royal Academy of Arts, Londyn
• Westalka, Galeria Drezdeńska

Wystawy

• „Retrospektive Angelika Kauffmann” (270 prac, ok. 450 ilustr.): Düsseldorf, Kunstmuseum (15.11.1998 – 24.01.1999); München, Haus der Kunst (5.02 – 18.04.1999); Chur, Bündner Kunstmuseum (8.05 – 11.07.1999)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Angelika Kauffmann w Artcyclopedia.com. [dostęp 2009-12-20]. (ang.).
• Ketterer Kunst – biogram. [dostęp 2009-12-20]. (ang.).
• Biografia Encyklopedia Gutenberga
• Angelika Kauffmann Research Project