Antonio Cassano

Antonio Cassano
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1982
Bari

Wzrost

175 cm

Kariera juniorska
Lata Klub
1994–1996 Pro Inter
1997–1998 Bari
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1999–2001 Bari 48 (6)
2001–2006 AS Roma 118 (39)
2006–2008 Real Madryt 19 (2)
2007–2008 → Sampdoria (wyp.) 22 (10)
2008–2011 Sampdoria 74 (25)
2011–2012 AC Milan 33 (7)
2012–2013 Inter 28 (8)
2013–2015 Parma 53 (17)
2015–2017 Sampdoria 24 (2)
2017 Hellas 0 (0)
W sumie: 419 (116)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998  Włochy U-15 9 (2)
1998  Włochy U-16 2 (0)
1999–2000  Włochy U-18 2 (0)
2000  Włochy U-20 8 (2)
2000–2002  Włochy U-21 9 (3)
2003–2014  Włochy 39 (10)
W sumie: 69 (17)
  1. ↑ Aktualne na: 8 maja 2016. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 24 czerwca 2014.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
II miejsce Polska/Ukraina 2012 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Cassano (ur. 12 lipca 1982 w Bari) – włoski piłkarz występujący na pozycji ofensywnego pomocnika lub cofniętego napastnika. Znany jest ze swojej konfliktowej osobowości, co nieraz doprowadziło już do sporów z trenerami, działaczami oraz kolegami z zespołu. We Włoszech temperament i porywczość zawodnika określane są mianem cassanaty[1].

Piłkarską karierę rozpoczynał w klubie AS Bari, a następnie przez cztery i pół sezonu reprezentował barwy AS Roma. Od stycznia 2006 grał w Realu Madryt, z którym w 2007 wywalczył mistrzostwo Hiszpanii. Zdecydował się na powrót do Włoch i na zasadzie wypożyczenia przeszedł do Sampdorii. Latem 2008 działacze tego klubu wykupili go z Realu na stałe. Pozostał w Genui do 2010, a od początku 2011 reprezentował barwy Milanu. W sierpniu 2012 roku doszło do wymiany na linii Milan – Inter, w efekcie której Cassano przeniósł się do Interu natomiast Nerazzurri oddali Milanowi Pazziniego. W latach 2013 – 2015 grał dla Parmy, kolejne dwa lata spędził w Sampdorii, następnie na krótko w 2017 związał się z Hellasem Verona.

W reprezentacji Włoch Cassano zadebiutował w 2003. Wystąpił między innymi na Mistrzostwach Europy 2004 oraz Mistrzostwach Europy 2008. Pod koniec 2008 zrezygnował z gry w drużynie narodowej. Powołania do kadry dla Cassano domagały się między innymi liczne media, jednak Marcello Lippi nie widział dla Cassano miejsca w składzie. Do reprezentacji włoski gracz powrócił w sierpniu 2010. W lipcu 2012 wywalczył z nią 2. miejsce na Mistrzostwach Europy 2012. Reprezentował Włochy również na Mistrzostwach Świata 2014.

Kariera klubowa

Bari

Cassano urodził się w Bari zaledwie kilka godzin po zdobyciu przez Azzurrich Mistrzostwa Świata. Wychował się pod opieką matki[2], która miała na imię Giovanna[3] w biednej dzielnicy tego miasta (Bari Vecchia)[4]. Jego ojciec opuścił go, kiedy Cassano był w wieku niemowlęcym[5]. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał w młodzieżowym zespole Pro Inter. Od dziecka kibicował Interowi[6], dlatego pewnego razu razem z kolegą udał się w okolice Mediolanu na testy w Interello. Klub nie zdecydował się jednak podpisać z nim kontraktu, więc zawodnik musiał powrócić do domu. Swoją prawdziwą karierę piłkarską rozpoczynał w miejscowym klubie AS Bari, gdzie początkowo występował w drużynie juniorów[4]. Zawodowy kontrakt ze swoją drużyną podpisał w 1999. W Serie A zadebiutował 12 grudnia w przegranym 0:1 wyjazdowym meczu z US Lecce[7]. Pierwszego gola dla Bari zdobył natomiast już w swoim kolejnym występie, 18 grudnia w wygranym 2:1 pojedynku z Interem Mediolan, gdy przedryblował Laurenta Blanca i Christiana Panucciego[8]. W debiutanckim sezonie razem ze swoją drużyną Cassano zajął czternaste miejsce w pierwszej lidze. Rozegrał wówczas 20 spotkań i strzelił trzy bramki, natomiast podczas rozgrywek 2000/2001 zdobył trzy gole w 27 ligowych występach. Bari w końcowej tabeli Serie A zajęło osiemnaste miejsce i spadło do Serie B, a Cassano zdecydował się na odejście z klubu. W czasie gry dla Bari rozegrał 48 spotkań w których zdobył 6 bramek.

Roma

W letnim okienku transferowym w 2001 Cassano za cenę około 28 milionów euro przeniósł się do AS Roma[9]. W nowej drużynie ligowy debiut zanotował 8 września, a jego klub zremisował wówczas z Udinese Calcio 1:1[10]. Kilka dni po debiucie w kadrze narodowej został pominięty przez Fabio Capello przy ustalaniu kadry „Giallorossich” na mecz sparingowy, co wywołało między nimi otwarty konflikt[11]. 13 stycznia 2002 Cassano strzelił swą pierwszą dla Romy bramkę w meczu przeciwko Hellasowi Werona, a jego zespół zwyciężył ostatecznie 3:2[12]. 10 maja dwukrotnie pokonał golkipera Torino FC[13]. 31 maja 2003 w spotkaniu Pucharu Włoch z Milanem zawodnik został ukarany czerwoną kartką za krytykowanie decyzji sędziego oraz pokazanie mu „rogów”. W rozegranym 8 lutego 2004 starciu ligowym dwukrotnie zmusił do kapitulacji bramkarza Juventusu[14]. 22 lutego 2004 Cassano strzelił hat-tricka w wygranym 6:0 pojedynku ligowym ze Sieną[15]. Dobra forma prezentowana przez piłkarza spowodowała, że działacze Romy chcieli przedłużyć z nim kontrakt[16]. W czerwcu zainteresowanie pozyskaniem Cassano wyraziły inne włoskie kluby, między innymi Inter Mediolan, działacze którego zaoferowali za niego 20 milionów funtów[17]. We wrześniu 2004 zawodnik za niesportowe zachowanie został ukarany czerwoną kartką w meczu z Fiorentiną, a następnie z tego powodu wezwano go na rozmowę do trenera Rudiego Völlera[18]. Po tej dyskusji wychowanek Bari przeprosił za swój występek. 15 września Cassano opuścił trening Romy przed spotkaniem Ligi Mistrzów z Dynamem Kijów, a jako powód podawano konflikt z trenerem, który nie przewidział dla niego miejsca w meczowej kadrze[19]. Następnie włoski gracz został skrytykowany przez kapitana drużyny Francesca Tottiego[20], a były trener Romy – Fabio Capello – oskarżył Tottiego o sprowadzenie Cassano na złą drogę[21]. Cassano zadeklarował chęć pozostania na Stadio Olimpico[22], jednak zażądał podwojenia swoich zarobków, przez co negocjacje w sprawie nowej umowy zostały wstrzymane[23]. W późniejszym okresie Cassano w trakcie jednego z treningów udał się do szatni[24], a kilka dni później w jego obronie stanął trener drużyny – Luigi Delneri[25]. Następnie prezes klubu – Franco Sensi – zaczął zastanawiać się nad sprzedażą włoskiego gracza, mówiąc, że są z nim pewne problemy[26]. Po przywróceniu FantAntonio do wyjściowego składu przez następcę Delneriego – Bruno Contiego, został on nawet pod nieobecność zawieszonego Tottiego kapitanem drużyny.

Pod koniec października Cassano otrzymał zgodę na indywidualne treningi, które miały mu umożliwić powrót do dobrej formy[27]. Na początku listopada młody piłkarz nie znalazł się w meczowej kadrze w pojedynku z Bayerem 04 Leverkusen, a przyczyną był kolejny konflikt z Luigim Del Nerim[28]. W międzyczasie chęć pozyskania Cassano wyrażało wiele innych zespołów, między innymi Juventus F.C. i A.C. Milan[29][30][31]. 7 listopada włodarze Romy poinformowali o usunięciu włoskiego gracza ze składu pierwszej drużyny[32], a po rozmowie z Franco Sensim i trenerem Luigim Delnerim zawodnik przeprosił za swoje zachowanie i powrócił do kadry[33]. 19 grudnia 2004 dwukrotnie pokonał bramkarza AC Parma[34]. Działacze Romy chcieli podpisać z Cassano nowy kontrakt[35][36], jednak ten był łączony z przenosinami do Realu Madryt oraz Juventusu[37][38], którego trenerem był ceniony przez wychowanka Bari Fabio Capello[39][40]. Latem 2005 nowy trener Romy – Luciano Spalletti powiedział, że chciałby zatrzymać Cassano w drużynie, dlatego wyznaczył Fantantonio na zastępcę kapitana oraz przywrócił go do pierwszej jedenastki[41]. Jednak ten był coraz bliższy decyzji o przejściu do Juventusu[42][43]. W międzyczasie kibice „Giallorossich” ostro krytykowali piłkarza[44][45], a włodarze Romy wciąż chcieli zatrzymać go w drużynie[46][47][48]. W późniejszym okresie Roma zdecydowała się sprzedać Cassano i wyceniła go na dwanaście milionów funtów[49]. Trener Spaletti wciąż chciał jednak, aby gracz pozostał w klubie[50][51]. Na początku września wznowione zostały negocjacje w sprawie nowego kontraktu Cassano[52], a piłkarz zgodził się na przedłużenie umowy[53][54]. Następnie negocjacje zostały zerwane, ponieważ zawodnik nie odpowiedział na ofertę Romy[55][56]. Szefowie drużyny poinformowali, że z chęcią rozpatrzą wszystkie oferty kupna zawodnika w zimowym okienku transferowym, a wśród chętnych do pozyskania gracza Romy wymieniano głównie Real, Juventus i Chelsea F.C.[57]. Pod koniec 2005 media donosiły o tym, że Włoch w styczniu odejdzie do Realu Madryt[58][59]. Następnie dziennik Marca poinformował, że Cassano dogadał się już z działaczami Realu w sprawie przejścia do tego zespołu[60][61]. Na samym początku 2006 "Królewscy" złożyli Romie drugą ofertę kupna zawodnika, po tym, jak wcześniejsza została odrzucona[62]. Pobyt FantAntonia w Romie zamknął się 118 występami ligowymi i 38 golami.

Real Madryt

2 stycznia poinformowano o porozumieniu w sprawie transferu Cassano do Realu[63], a 3 stycznia Włoch przyjechał do Madrytu w celu sfinalizowania umowy[64]. 4 stycznia został zaprezentowany jako nowy gracz "Królewskich", z którymi podpisał kontraktu do 2010, a działacze Realu zapłacili za włoskiego piłkarza pięć i pół miliona euro[65]. Były gracz Romy przeszedł testy medyczne[66], jednak z powodu słabej dyspozycji rozpoczął indywidualne treningi[67], na których oprócz odzyskania formy miał również zrzucić kilka kilogramów nadwagi[68]. 10 stycznia doradca marketingowy Realu – Ernesto Bronzetti poinformował, że klauzula odstępnego w kontrakcie Cassano wynosi 180 milionów euro[69]. Następnie wychowanek Bari nie został powołany na mecz Pucharu Króla z Athletikiem Bilbao[70], jednak później dołączył do drużyny[71] i znalazł się w kadrze na pojedynek przeciwko Sevilli[72]. Oficjalny debiut w barwach nowego klubu zanotował jednak dopiero w wygranym 1:0 pucharowym spotkaniu z Realem Betis, kiedy to w 61. minucie zmienił Roberto Soldado i już trzy minuty później zdobył zwycięskiego gola[73][74]. W Primera División Cassano po raz pierwszy wystąpił 21 stycznia, kiedy to Real pokonał 3:1 Cádiz CF[75]. Włoch w Realu jednak zawiódł, najmocniej krytykował go dziennik AS[76], a sam zawodnik był łączony z odejściem do Milanu, gdzie miałby zastąpić Andrija Szewczenkę[77][78][79]. 15 maja trener Realu – Juan Ramón López Caro zdecydował, że z powodu złego zachowania na ostatnich treningach Cassano nie otrzyma powołania do kadry na ostatni mecz sezonu z Sevillą[80][81]. Innym zarzewiem konfliktu z klubem była sprawa jego wagi, gdyż Antonio nie przykładał się do diety, co skutkowało nadwagą, która była surowo karana przez zarząd. Debiutancki sezon w barwach "Królewskich" był dla Włocha nieudany[82], pełnił on w zespole rolę rezerwowego i w dwunastu ligowych pojedynkach strzelił tylko jednego gola. Dla Realu ogółem zagrał w 19 meczach ligowych i strzelił 2 bramki.

Sezon 2006/2007 Cassano również rozpoczął jako rezerwowy. 30 października za pomocą oficjalnej strony internetowej klubu poinformowano o odsunięciu Włocha od treningów z drużyną, a za powód podano okazanie braku szacunku dla trenera po jednym ze spotkań[83]. Następnie zaczęło się mówić o tym, że Real chce, aby Cassano opuścił Estadio Santiago Bernabéu[84]. 4 listopada na kanale Teleroma’56 zawodnik przeprosił za swój błąd, jakim był według niego transfer do Realu i wyraził chęć powrotu do Romy[85], a następnie agent piłkarza – Giuseppe Buzzo powiedział, że jego klient chce wypełnić do końca swój kontrakt z drużyną[86]. Klub wciąż żądał od wychowanka Bari przeprosin, jednak sam zawodnik powiedział, że nie ma zamiaru przepraszać za swoje postępowanie[87]. 10 listopada ogłoszono, że Włoch powróci do treningów, ponieważ wszystkie sporne sytuacje zostały wyjaśnione podczas spotkania ze sztabem szkoleniowym i piłkarzami Realu[88][89][90]. Następnie były gracz Romy spotkał się z sekretarzem generalnym Realu – Franco Baldinim i rozmawiał z nim na temat swojej sytuacji w zespole[91]. Później agent zawodnika zaprzeczył pogłoskom na temat chęci opuszczenia Madrytu przez Cassano[92], lecz sam gracz otrzymał od działaczy zgodę na poszukanie sobie nowego pracodawcy[93][94]. Cassano zadeklarował chęć pozostania na Santiago Bernabéu[95] i odrzucił ofertę wypożyczenia do Milanu[96]. Na początku 2007 Fabio Capello dał do zrozumienia, że nie chce mieć w drużynie Cassano[97], a pozyskaniem włoskiego zawodnika zainteresował się Inter Mediolan[98][99][100]. Włoch nie powrócił już do składu Realu[101], pod jego nieobecność „Królewscy” wywalczyli mistrzostwo Hiszpanii, a Cassano wyraził chęć przejścia do Interu[102]. Latem piłkarz chciał podać madrycki klub do sądu, oskarżając go o mobbing[103], a następnie zaczęło się mówić o jego transferze do Sampdorii[104][105][106].

Sampdoria

Cassano w barwach Sampdorii

14 sierpnia 2007 Cassano został wypożyczony do Sampdorii, która zgodziła się pokrywać 1,2 mln euro z 4,2 mln pensji piłkarza[107]. 19 sierpnia został oficjalnie zaprezentowany grupie 2,5 tys. kibiców jako nowy nabytek „Blucerchiatich”[108]. Na mocy umowy działacze Sampdorii po zakończeniu sezonu mieli możliwość wykupienia Włocha za pięć milionów euro[109]. Wobec niemożności wyboru koszulki z nr 18, którą nosił Vladimir Koman, zdecydował się wybrać numer 99, gdyż jak wyjaśnił 9 i 9 daje w sumie 18. Cassano zadebiutował w towarzyskim meczu z klubem AC Bellinzona i już po 44 minutach gry musiał opuścić boisko z powodu kontuzji[110]. Oficjalny debiut nastąpił 23 września w derbowym starciu z Genoą, gdy w ostatniej minucie zmienił Vincenzo Montellę. Na pierwszego gola czekał tydzień dłużej do wygranego 3:0 meczu z Atalantą. W styczniu zdobył trzy bramki, w tym jedną z Interem (1:1), która zokończyła passę zwycięstw tego klubu. 2 marca 2008 Włoch został ukarany czerwoną kartką w końcówce meczu z Torino FC, a następnie zdjął koszulkę i rzucił nią w sędziego[111]. Później przeprosił za swoje zachowanie[112], a włoska federacja zdyskwalifikowała go na pięć spotkań[113]. W sezonie 2007/2008 Cassano w 22 meczach Serie A strzelił łącznie dziesięć bramek, stając się najlepszym strzelcem swojego zespołu. W drugim sezonie Antonio został wicekapitanem zespołu. Następnie działacze Sampdorii zdecydowali się wykupić Włocha z Realu[114][115], a sam piłkarz wyraził chęć pozostania w Genui[116]. Zażądał jednak większych zarobków niż te, które zaoferowała mu Doria[117]. Pod koniec maja działacze Sampdorii skorzystali z zawartej w umowie klauzuli o możliwości wykupienia włoskiego napastnika po zakończeniu ligowych rozgrywek[118][119]. „Blucerchiati” nie zapłacili nic za byłego piłkarza Romy, jednak gdyby zdecydowali się sprzedać go w ciągu roku to Real dostałby siedem milionów euro, natomiast jeśli w ciągu trzech lat to na konto drużyny z Madrytu wpłynęłoby pięć milionów euro[120]. Prezydent Sampdorii – Riccardo Garrone pod koniec lipca powiedział, że Cassano pozostanie w Genui do końca swojej piłkarskiej kariery[121]. Dał tym samym do zrozumienia, że mimo licznych ofert nie sprzeda byłego zawodnika Realu Madryt[122]. Antonio odwdzięczył się mu m.in. dubletami w spotkaniach z: Atalantą (5 października 2008), Catanią (23 listopada 2008), US Lecce (11 kwietnia 2009) oraz w meczu z FBK Kowno (18 września 2008), w którym także dwukrotnie asystował. Po przejściu w styczniu 2009 do klubu Giampaolo Pazziniego stworzył z nim dobrany duet, który był porównywany do pary Roberto Mancini-Gianluca Vialli, która doprowadziła Sampdorię do jedynego w jej historii scudetto. Przez portal Goal.com został wybrany najlepszym włoskim piłkarzem sezonu 2008/09[123].

We wrześniu 2009 prezydent Sampdorii – Riccardo Garrone poinformował, że nie sprzeda Cassano za mniej niż 20 milionów euro, gdyż tyle wynosiła klauzula odejścia[124][125]. W trakcie sezonu po tym, jak Adrian Mutu został przyłapany na stosowaniu niedozwolonych środków, włoski zawodnik zaczął być łączony z przenosinami do Fiorentiny, jednakże odmówił swej zgody na przenosiny i w wydanym oświadczeniu skrytykował prezydenta klubu[126][127][128]. W międzyczasie Cassano został w styczniu odsunięty od kadry Sampdorii z powodu kłótni z Luigim DelNerim, jednak postanowił pozostać w Genui[129]. Sezon 2009/10 był pomimo tego udany, gdyż FantAntonio został nawet nominowany do piłkarskiego Oskara w kategorii najlepszy włoski piłkarz Serie A[130]. W październiku 2010 odmówił w ostrych słowach prezydentowi klubu swego udziału w ceremonii wręczenia nagród, za co został wydalony z drużyny[131]. Sampdoria skierowała do władz ligi żądanie rozwiązania kontraktu z piłkarzem z jego winy, jednak decyzja arbitrów była odmowna. Zgodzili się oni jedynie na obniżenie o połowę wynagrodzenia Cassano[132]. W plebiscycie Bidone d’Oro 2010 zajął 6 lokatę[133]. Łącznie dla Genoi zagrał w 96 meczach ligowych, w których zdobył 35 bramek.

Milan

Cassano w trakcie treningu w czasie pobytu w Milanie

21 grudnia 2010 roku Cassano podpisał 3,5–letni kontrakt z włoskim klubem A.C. Milan. Oficjalnie piłkarzem „Rossonerich” został dopiero 2 stycznia 2011. Okoliczności tego transferu były dość skomplikowane. Ponoć i Milan, i Sampdoria, a nawet sam piłkarz, złożyli się na ten transfer, płacąc 5 milionów euro hiszpańskiemu Realowi Madryt, z którego Włoch został wypożyczony właśnie do Sampdorii. W barwach Milanu zadebiutował 5 stycznia w wygranym 1:0 spotkaniu ligowym z Cagliari Calcio. Swojego pierwszego gola dla Rossonerich strzelił w wygranym 4:0 meczu z Parmą, w którym też zaliczył dwie asysty[134]. W zespole Rossonerrich rzadko grał w pierwszej jedenastce. Wyróżnił się w spotkaniu z AC Siena rozegranym 29 kwietnia 2012, w którym zdobył gola i dwukrotnie asystował[135]. W styczniu 2011 został nominowany do Piłkarskiego Oskara w kategorii najlepszy włoski piłkarz[136].

4 listopada 2011 przeszedł operację serca. Zabieg przeprowadzono po ujawnionych kłopotach zdrowotnych piłkarza wynikłych w trakcie powrotu z meczu ligowego kilka dni wcześniej[137]. W okresie gry dla Milanu zagrał w 33 spotkaniach ligowych i strzelił 7 goli.

Inter

W związku z odejściem z zespołu Rossonerrich Ibrahimovicia i Thiago Silvy Cassano zażądał od kierownictwa zgody na odejście[138]. 22 sierpnia 2012 Milan doszedł do porozumienia z lokalnym rywalem – Interem Mediolan w sprawie wymiany napastników między tymi klubami. Milan wyłożył na stół 7 mln euro oraz Cassano, natomiast Inter w rozliczeniu oddał Pazziniego. Transfer ten zaskoczył wielu fanów Milanu, którzy twierdzili, że to Nerazzurri powinni dopłacić. Podpisany kontrakt związał go z Niebiesko-Czarnymi do czerwca 2014 i pozwalał mu na zarobki w wysokości 3 mln euro rocznie[139]. Debiut w barwach La Beneamata miał miejsce 26 sierpnia 2012 w meczu przeciwko Pescarze. W trzecim spotkaniu, podczas meczu z Romą zdobył pierwszą bramkę dla Interu (1:3). Cassano szybko oswoił się w nowym zespole i został kluczowym zawodnikiem Interu. 2 marca doszło pomiędzy włoskim piłkarzem a Andreą Stramaccionim do kłótni[140], w wyniku której oponentów musieli rozdzielać piłkarze. Za zaistniałe zajście zarząd ukarał krewkiego zawodnika karą pieniężną w wysokości 40.000 euro[141]. Dobrą partię rozegrał 14 marca 2013 w rewanżowym meczu z Tottenhamem (4:1), zdobył wówczas gola, a przy dwóch asystował[142]. Dla Interu zagrał w 28 spotkaniach ligi włoskiej, w których zdobył 7 bramek.

Parma

3 lipca 2013 został zawodnikiem Parmy przechodząc na zasadzie transferu definitywnego w ramach rozliczenia za Ishaka Belfodila[143]. Tak jak w poprzednich klubach założył koszulkę z numerem 99[144]. W Parmie Cassano bardziej przykładał się do treningów, przeszedł na dietę i zdołał kontrolować swoją wagę, dzięki czemu stracił na niej 10 kilogramów[145]. 30 listopada zdobył swoją 100. bramkę w Serie A w zremisowanym 1:1 wyjazdowym spotkaniu z Bologną[146]. W Parmie Cassano ponownie odnalazł dobrą formę a drużyna zakończyła rozgrywki na 6. miejscu, dzięki czemu zespół ze Stadio Ennio Tardini mógł uznać sezon 2013/2014 za bardzo udany[147]. W 34 ligowych spotkaniach Cassano zdobył 12 bramek i zanotował 6 asyst[148].

W 19 spotkaniach pierwszej połowy sezonu 2014/2015 Cassano trafiał do siatki pięciokrotnie, jednak borykająca się z problemami finansowymi Parma znajdowała się na dole ligowej tabeli. W związku z problemami z wypłacalnością klubu, 26 stycznia 2015 strony za porozumieniem rozwiązały kontrakt zawodnika. Cassano od kilku miesięcy miał nie otrzymywać pensji[149][150]. Zostając wolnym zawodnikiem Cassano wstępnie ponownie był łączony z Interem[151].

Powrót do Sampdorii

Po rozwiązaniu kontraktu z Parmą, 9 sierpnia 2015 Cassano ponownie dołączył do swojego byłego klubu, Sampdorii[152]. Strony podpisały dwuletnią umowę obowiązującą do 30 czerwca 2017[152]. Pierwszą bramkę po powrocie do Genui zdobył 10 stycznia 2016 w przegranym 2:1 spotkaniu z Juventusem[153]. W sezonie 2015/2016 wystąpił w 24 meczach Serie A i zdobył dwie bramki (poza meczem z Juventusem trafił również w wyjazdowym spotkaniu z Hellasem w 28. kolejce Serie A[154])[155]. Zanotował również jeden występ w spotkaniu Coppa Italia – przegranym 0:2 z A.C. Milan[156][157]. W drugim sezonie 2016/2017 prezydent klubu Massimo Ferrero zakomunikował, że zawodnik nie jest już częścią jego planów i został odsunięty od treningów z pierwszym zespołem[158]. Swoją decyzję argumentował chęcią budowania zespołu opartego na młodych, włoskich zawodnikach[158]. Dochodziło też między nimi do utarczek słownych[159][160]. Zawodnikowi zezwolono wyłącznie na trenowanie z golkiperem drużyny młodzieżowej[161]. Po trwających ponad tydzień rozmowach 25 stycznia 2017 strony doszły do porozumienia i rozwiązały kontrakt Cassano[162].

Hellas Werona i zakończenie kariery

10 lipca 2017 podpisał roczny kontrakt z Hellas Werona[163]. W kolejnym tygodniu zagrał w dwóch towarzyskich spotkaniach letniego okresu przygotowawczego, niemniej 18 lipca zakomunikował mediom, że zamierza zakończyć karierę piłkarską, ponieważ za bardzo tęskni za rodziną. Jeszcze tego samego dnia zwołał kolejną konferencję prasową, w trakcie której zmienił swoją decyzję oznajmiając, że nie może się doczekać dobrego sezonu z Weroną[164][165]. 24 lipca po raz kolejny zmienił zdanie i ponownie potwierdził odejście z klubu i skończenie z profesjonalnym futbolem dodając, że jako 35-letni mężczyzna musi być zmotywowanym, a teraz chce być blisko swoich dzieci i żony[166][167]. Za pośrednictwem konta swojej żony na Twitterze dodał: „fizycznie jestem przygotowany, ale ostatnie 15 dni przekonały mnie, że moja głowa nie jest gotowa”[168]. 27 lipca kontrakt Cassano został rozwiązany za porozumieniem stron[169]. 31 lipca Włoch oświadczył, że nie zamierza kończyć piłkarskiej kariery i chciałby znaleźć nowy klub bliżej domu[170]. Cassano nie otrzymał żadnej oferty z włoskich klubów w letnim okienku transferowym. Sam przyznał, że kontaktowały się z nim kluby z Francji i z Belgii. We wrześniu 2017 poinformował, że do styczniowego okienka będzie przygotowywał się pod okiem Agostino Tibaudiego, byłego trenera od przygotowania fizycznego w Sampdorii[171]. Pod koniec miesiąca po raz drugi ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej[172].

Po blisko roku, w sierpniu 2018, Cassano ponownie wyraził chęć powrotu do zawodowej piłki[173]. W październiku informację o powrocie Cassano potwierdził za pomocą mediów społecznościowych występujący w Serie C Virtus Entella[174]. Kilka dni wcześniej Cassano powiadomił media o chęci skorzystania z jego usług przez należący do Silvio Berlusconiego klub Monza, oznajmiając jednocześnie, że Virtus Entella jest jedynym zespołem spoza Serie A, w którym może on zagrać[175]. Po kilku dniach treningów z drużyną Cassano definitywnie zakończył karierę piłkarską[176].

Kariera reprezentacyjna

Drużyny młodzieżowe

Cassano ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacjach Włoch. Występował w kategoriach wiekowych Under-15, Under-16, Under-18, Under-20 oraz Under-21. Łącznie rozegrał dla nich 30 meczów i strzelił pięć bramek. Pierwszy występ w zespołach młodzieżowych Cassano zanotował 5 kwietnia 1998. Juniorzy „Squadra Azzura” pokonali wówczas Nową Zelandię 3:0, a sam Cassano zdobył jednego z goli. W drużynie do lat 21 wychowanek Bari po raz pierwszy wystąpił 16 sierpnia 2000, a reprezentacja Włoch wygrała wtedy z Meksykiem 2:0.[177]

Debiut w pierwszej reprezentacji i Euro 2004

W dorosłej reprezentacji Włoch Cassano zadebiutował 12 listopada 2003 w rozegranym w Warszawie meczu z Polską. Pojedynek zakończył się zwycięstwem „biało-czerwonych” 3:1, a grający wówczas w Romie Cassano rozpoczął spotkanie w wyjściowym składzie i strzelił honorowego gola dla swojego zespołu[177].

W 2004 Giovanni Trapattoni powołał Cassano do kadry na mistrzostwa Europy. Rywalem Włochów w grupie C byli Szwedzi, Duńczycy i Bułgarzy. W meczu z Danią włoski zawodnik w 64. minucie zmienił Alessandro Del Piero, w 70. minucie został ukarany żółtą kartką, a mecz zakończył się bezbramkowym remisem. Z powodu zawieszenia Francesco Tottiego za oplucie Christiana Poulsena, kolejny pojedynek przeciwko Szwecji Cassano rozpoczął w wyjściowej jedenastce. W 37. minucie wpisał się na listę strzelców, w 70. minucie zmienił go Stefano Fiore, a w 85. minucie Zlatan Ibrahimović ustalił wynik na 1:1. Spotkanie z Bułgarią Cassano również rozpoczął w pierwszym składzie. Zdobywając gola w 94. minucie zapewnił Włochom zwycięstwo 2:1, jednak podopieczni Giovanniego Trapattoniego zajęli ostatecznie w swojej grupie trzecie miejsce i odpadli z turnieju[178].

Lata 2004–2008

Gdy trenerem reprezentacji został Marcello Lippi, Cassano nie otrzymywał początkowo powołań do kadry. Było to spowodowane kontuzjami, problemami dyscyplinarnymi oraz słabą formą[179]. Pod koniec listopada 2005 Lippi powiedział, że konflikt pomiędzy Romą i Cassano działa na niekorzyść drużyny narodowej[180]. Po transferze włoskiego zawodnika do Realu Madryt trener reprezentacji poinformował, że cieszy się z takiego przebiegu wydarzeń i widzi możliwość powrotu Cassano do kadry „Azzurrich”[181]. Następnie powiedział jednak, że nie zamierza zabrać Włocha na Mistrzostwa Świata 2006[182] i tak też zrobił.

Po mistrzostwach nowym szkoleniowcem włoskiego zespołu narodowego został Roberto Donadoni. Na początku jego kadencji Cassano powrócił do kadry po ponad rocznej przerwie[183]. Po przenosinach włoskiego piłkarza do Sampdorii decyzję tę pochwalił były trener Włochów – Marcello Lippi[184]. Sam zawodnik pod koniec 2007 zadeklarował chęć powrotu do reprezentacji[185], w której ostatni raz wystąpił we wrześniu 2006. Następnie Roberto Donadoni poinformował, że Cassano ma szanse pojechania na Euro 2008[186]; warunkiem było zaprezentowanie dobrej formy w rozgrywkach ligowych[187].

Euro 2008

Cassano podczas Euro 2012.

Ostatecznie Cassano znalazł się w kadrze Włochów na mistrzostwa Europy[188]. W rundzie grupowej „Squadra Azzura” z czterema punktami na koncie zajęła drugie miejsce za Holandią. W przegranym 0:3 meczu z „Oranje” Cassano w 75. minucie zastąpił Mauro Camoranesiego, w zremisowanym 1:1 pojedynku przeciwko Rumunii w 57. minucie zmienił Simone Perrottę, a w wygranym 2:0 spotkaniu z Francją rozegrał pełne 90 minut. W ćwierćfinale Włosi trafili na Hiszpanów. Cassano rozpoczął zawody w wyjściowym składzie, jednak w 75. minucie został zastąpiony przez Antonia Di Natalego. Regulaminowy czas gry zakończył się rezultatem 0:0, dogrywka również nie przyniosła rozstrzygnięcia. Hiszpanie wygrali ostatecznie po rzutach karnych 4:2, wyeliminowując tym samym Włochów z turnieju[189].

Rezygnacja z występów w reprezentacji

Po zakończeniu mistrzostw na stanowisko trenera reprezentacji Włoch powrócił Marcello Lippi, który pominął Cassano przy ustalaniu kadry na pierwsze mecze eliminacji do Mistrzostw Świata 2010[190]. W grudniu 2008 Cassano poinformował, że „reprezentacja narodowa to dla niego rozdział zamknięty”[191]. W późniejszym czasie wielokrotnie mówił jednak, że wciąż liczy na powołanie do włoskiej kadry. Powołania Cassano do reprezentacji domagali się między innymi prezydent Sampdorii – Riccardo Garrone[192] i dyrektor klubu – Giuseppe Marotta[193]. Zdanie przedstawicieli włoskiej drużyny potwierdził również między innymi Roberto Mancini[194]. Trener reprezentacji – Marcello Lippi powiedział, że Cassano musi wykazać się cierpliwością zanim dowie się czy zagra na Mistrzostwach Świata w RPA[195]. Pod koniec roku przekreślił jednak szansę piłkarza na udział w mundialu[196]. W lutym 2010 Cassano dał do zrozumienia, że traci nadzieję na powołanie go do reprezentacji, a za główną przyczynę jego pominięcia uważa bezpodstawny strach selekcjonera Marcello Lippiego[197].

Powrót do kadry

Cassano w walce z Sergiem Ramosem w finale ME 2012

Po nieudanych dla Włochów Mistrzostwach Świata 2010 Marcello Lippiego na stanowisku selekcjonera zastąpił Cesare Prandelli. Nowy trener powołał Cassano do kadry na swój pierwszy mecz przeciwko WKS i wielokrotnie podkreślał, że widzi w nim lidera włoskiej reprezentacji[198]. Cassano przed spotkaniem otrzymał koszulkę z numerem 10[199][200]. 10 sierpnia Włosi przegrali z WKS 0:1, a Cassano w 70. minucie został zmieniony przez Giuseppe Rossiego[201]. 3 września gracz Sampdorii wystąpił w wygranym 2:1 pierwszym meczu eliminacji do Euro 2012 z Estonią, w którym strzelił pierwszą bramkę i asystował przy drugiej[202][203]. 4 dni później strzelił bramkę w zwycięskim 5:0 spotkaniu z Wyspami Owczymi[204]. Wraz z reprezentacją Włoch na Mistrzostwach Europy w 2012 r. zdobył wicemistrzostwo Europy grając we wszystkich 6 meczach i strzelając jedną bramkę w meczu grupowym z Irlandią. W lipcu 2012 ukarany przez UEFA za komentarz dotyczący homoseksualistów[205][206].

Cassano został powołany do składu reprezentacji Włoch na Mistrzostwa Świata 2014, mimo że nie grał w niej od 2012[207]. 20 czerwca 2014 zadebiutował w tej randze zawodów jako zmiennik w meczu przeciwko Kostaryce, przegranym przez Włochów 0:1[208]. 24 czerwca, również jako zmiennik, pojawił się na boisku w spotkaniu z Urugwajem, w którym Azzurri ulegli przeciwnikowi 0:1 i nie awansowali do dalszego etapu rozgrywek[209]. Cassano został skrytykowany przez prasę za słabe występy i brak przydatności, przez co nie udało mu się wnieść właściwego tempa i kreatywności w grze zespołu i wsparcia dla napastników[210].

Statystyki

Klubowe

ostatnia aktualizacja: 12 września 2017

Klub Sezon Liga Krajowa Puchar kraju Puchary europejskie Razem
Mecze Gole Asysty Mecze Gole Asysty Mecze Gole Asysty Mecze Gole Asysty
AS Bari 1999/2000 21 3 0 0 0 0 0 0 0 21 3 0
2000/2001 27 3 2 2 0 0 0 0 0 29 3 2
Razem 48 6 2 0 0 0 0 0 0 50 6 2
AS Roma 2001/2002 22 5 0 3 1 0 5 0 0 30 6 0
2002/2003 27 9 2 5 1 0 11 4 1 43 14 3
2003/2004 33 14 4 0 0 0 6 4 0 39 18 4
2004/2005 31 9 1 8 1 0 3 1 0 42 11 1
2005/2006 5 2 1 0 0 0 2 1 1 7 3 2
Razem 118 39 8 16 3 0 27 10 2 161 52 10
Real Madryt 2005/2006 12 1 1 4 1 0 1 0 0 17 2 1
2006/2007 7 1 2 1 1 0 4 0 0 12 2 2
Razem 19 2 3 5 2 0 5 0 0 29 4 3
UC Sampdoria 2007/2008 22 10 6 2 0 0 1 0 0 25 10 6
2008/2009 35 12 15 4 1 0 6 2 3 45 15 18
2009/2010 32 9 10 1 2 0 0 0 0 33 11 10
2010/2011 7 4 2 0 0 0 3 1 2 10 5 4
Razem 96 35 33 7 3 0 10 3 5 113 41 38
A.C. Milan
2010/2011 17 4 6 4 0 0 0 0 0 21 4 6
2011/2012 16 3 10 0 0 0 3 1 0 19 4 10
Razem 33 7 16 4 0 0 3 1 0 40 8 16
Inter Mediolan
2012/2013 28 8 9 2 1 2 9 1 4 39 9 15
Razem 28 8 9 2 1 2 9 1 4 39 10 15
Parma 2013/2014 34 12 8 2 1 0 0 0 0 36 13 8
2014/2015 19 5 2 1 0 0 0 0 0 20 5 2
Razem 53 17 10 3 1 0 0 0 0 56 18 10
Sampdoria 2015/2016 24 2 5 1 0 0 0 0 0 25 2 5
2016/2017 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Razem 24 2 5 1 0 0 0 0 0 25 2 5
Razem w Serie A 400 114 81 35 8 2 49 15 11 484 136 96
Łącznie 419 116 86 40 10 2 54 15 11 513 141 99

Reprezentacyjne

Cassano przed meczem z Anglią

Wykaz meczów i goli Antonio Cassano w reprezentacji Włoch[211]:

Mecze i gole w reprezentacji
# Data Miasto Przeciwnik Gol Wynik Rozgrywki
1. 12.11.2003 Warszawa  Polska Gol 1:3 towarzyski
2. 16.11.2003 Ankona  Rumunia 1:0 towarzyski
3. 30.05.2004 Tunis  Tunezja 4:0 towarzyski
4. 14.06.2004 Guimarães  Dania 0:0 ME 2004
5. 18.06.2004 Porto  Szwecja Gol 1:1 ME 2004
6. 22.06.2004 Guimarães  Bułgaria Gol 2:1 ME 2004
7. 26.02.2005 Mediolan  Szkocja 2:0 el. MŚ 2006
8. 04.06.2005 Oslo  Norwegia 0:0 el. MŚ 2006
9. 02.09.2006 Napoli  Litwa 1:1 el. Euro 2008
10. 06.09.2006 Saint Denis  Francja 1:3 el. Euro 2008
11. 30.05.2008 Florencja  Belgia 3:1 towarzyski
12. 09.06.2008 Berno  Holandia 0:3 ME 2008
13. 13.06.2008 Zurych  Rumunia 1:1 ME 2008
14. 17.06.2008 Zurych  Francja 2:0 ME 2008
15. 22.06.2008 Wiedeń  Hiszpania 0:0 (k. 2:4) ME 2008
16. 10.08.2010 Londyn  Wybrzeże Kości Słoniowej 0:1 towarzyski
17. 03.09.2010 Tallinn  Estonia Gol 2:1 el. ME 2012
18. 07.09.2010 Florencja  Wyspy Owcze Gol 5:0 el. ME 2012
19. 08.10.2010 Belfast  Irlandia Północna 0:0 el. ME 2012
20. 12.10.2010 Genua  Serbia 3:0 el. ME 2012
21. 09.02.2011 Dortmund  Niemcy 1:1 towarzyski
22. 25.03.2011 Lublana  Słowenia 1:0 el. ME 2012
23. 03.06.2011 Modena  Estonia Gol 3:0 el. ME 2012
24. 10.08.2011 Bari  Hiszpania 2:1 towarzyski
25. 02.09.2011 Tórshavn  Wyspy Owcze Gol 1:0 el. ME 2012
26. 06.09.2011 Florencja  Słowenia 1:0 el. ME 2012
27. 07.10.2011 Belgrad  Serbia 1:1 el. ME 2012
28. 11.10.2011 Pescara  Irlandia Północna GolGol 3:0 el. ME 2012
29. 01.06.2012 Zurych  Rosja 0:3 towarzyski
30. 10.06.2012 Gdańsk  Hiszpania 1:1 ME 2012
31. 14.06.2012 Poznań  Chorwacja 1:1 ME 2012
32. 18.06.2012 Wrocław  Irlandia Gol 2:0 ME 2012
33. 24.06.2012 Kijów  Anglia 0:0 (k. 4:2) ME 2012
34. 28.06.2012 Warszawa  Niemcy 2:1 ME 2012
35. 01.07.2012 Kijów  Hiszpania 0:4 ME 2012
36. 31.05.2014 Londyn  Irlandia 0:0 towarzyski
37. 04.06.2014 Perugia  Luksemburg 1:1 towarzyski
38. 20.06.2014 Recife  Kostaryka 0:1 MŚ 2014
39. 24.06.2014 Natal  Urugwaj 0:1 MŚ 2014

Sukcesy

Życie prywatne

Cassano jest w związku z piłkarką wodną Caroliną Marcialis, która jest od niego młodsza o dziewięć lat[212]. 19 czerwca 2010 para wzięła ślub w kościele św. Marcina w Portofino[213]. Z tego związku doczekał się syna – Christophera, urodzonego 14 marca 2011 r.[214] 18 marca 2013 para doczekała się drugiego syna – Lionela, nazwanego tak na cześć argentyńskiego piłkarza Leo Messiego[215]. W październiku 2008 Cassano wydał razem z dziennikarzem Pierluigim Pardo swoją autobiografię o tytule „Mówię wszystko”, w której napisał między innymi, że przespał się już z około 600-700 kobietami[216]. W książce znajdował się fragment mówiący o tym, że po meczu Realu Madryt w Gimnàstikiem Tarragona Cassano obraził trenera Fabio Capello i powiedział, że ten „jest tak fałszywy jak pieniądze z Monopoly”[217]. Zawodnik w autobiografii napisał również o tym, że gdyby nie został piłkarzem to skończyłby najprawdopodobniej jako kryminalista[218]. Nie garnął się do nauki, dlatego sześciokrotnie powtarzał rok. Na ulicy zajmował się bukmacherką.

Cassano ma podpisany kontrakt sponsorski z Diadorą. Jest osobą niewierzącą[219].

Przypisy

  1. ↑ Antonio il terribile. La Gazzetta dello Sport. [dostęp 2009-01-24]. (wł.).
  2. ↑ Mina Rzouki: Enigmas in Calcio – Antonio Cassano. Football Italiano.co.uk. [dostęp 2009-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)].
  3. ↑ Antonio Cassano: Dico Tutto. Rizzoli, s. 13. ISBN 978-88-17-02770-0.
  4. ↑ a b Antonio Cassano 19. realmadridportal.com. [dostęp 2009-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-06)]. (ang.).
  5. ↑ Antonio Cassano. sportspundit.com. [dostęp 2009-05-14]. (ang.).
  6. ↑ Cassano: „W moim sercu są Sampdoria, Bari i Inter”. fcinter.pl, 2010-05-17. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  7. ↑ Antonio Cassano. All appearances 1999–2000. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (ang.).
  8. ↑ Antonio Cassano. All goals 1999 – 2000. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (ang.).
  9. ↑ The Goal.com 50: Antonio Cassano (41). goal.com. [dostęp 2009-05-14]. (ang.).
  10. ↑ Antonio Cassano. All appearances 2001–2002. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-12)]. (ang.).
  11. ↑ Cassano in new bust-up with Capello. The Star, 2003-11-22. [dostęp 2017-09-13]. (ang.).
  12. ↑ Roma 3-2 Hellas Verona. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-11)]. (ang.).
  13. ↑ AS Roma – Torino Calcio, 10 maj 2003 – Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-09-13] .
  14. ↑ AS Roma – Juventus Turyn, 8 lut 2004 – Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-09-13] .
  15. ↑ Roma 6-0 Siena. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-15)]. (ang.).
  16. ↑ Roma chce zatrzymać Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  17. ↑ Moratti chce Cassano?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  18. ↑ Cassano na dywaniku?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  19. ↑ Cassano opuścił trening. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  20. ↑ Totti o wybrykach Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  21. ↑ Capello o Cassano i Tottim. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  22. ↑ Cassano chce zostać w Romie. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  23. ↑ Cassano opuści Stadio Olimpico?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  24. ↑ Cassano wyszedł z treningu. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  25. ↑ Del Neri broni Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  26. ↑ Sensi sprzeda Cassano?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  27. ↑ Cassano trenuje sam. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  28. ↑ Znów kłopoty z Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  29. ↑ Cassano do Juventusu?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  30. ↑ Milan też chce Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  31. ↑ Moggi powraca do Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  32. ↑ Cassano zawieszony. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  33. ↑ Cassano wraca do gry. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  34. ↑ AS Roma – Parma FC, 19 gru 2004 – Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2020-11-29] .
  35. ↑ Baldini: Ciężka sprawa z Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  36. ↑ Wątpliwości wokół Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  37. ↑ Cassano o Realu. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  38. ↑ 18 mln za Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  39. ↑ Tęsknota Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  40. ↑ Cassano chce pracować z Capello. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  41. ↑ Spalletti spróbuje zatrzymać Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  42. ↑ Cassano opuści Rzym. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  43. ↑ Cassano w Juventusie, Mutu w Romie?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  44. ↑ Cassano wyśmiany. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  45. ↑ Tifosi kontra Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  46. ↑ Oferta dla Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  47. ↑ Wkrótce kontrakt dla Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  48. ↑ Ultimatum dla Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  49. ↑ Roma wyceniła Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  50. ↑ Cassano powinien grać. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  51. ↑ Spalletti dogada się z Cassano?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  52. ↑ Roma spotka się z agentem Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  53. ↑ Cassano zgadza się na przedłużenie kontraktu!. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  54. ↑ Roma o rozmowach z Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  55. ↑ Koniec rozmów w sprawie Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  56. ↑ Agent Cassano: zaskakująca decyzja. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  57. ↑ Roma czeka na oferty. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  58. ↑ Cassano do Realu?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  59. ↑ Cassano nie będzie tani. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  60. ↑ Cassano blisko Realu. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  61. ↑ Cassano jedną nogą w Realu. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  62. ↑ Cassano coraz bliżej Realu. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  63. ↑ Cassano finalizuje transfer. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  64. ↑ Cassano w Madrycie!. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  65. ↑ Cassano: Hala Madrid!. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  66. ↑ Cassano przeszedł testy medyczne. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  67. ↑ Cassano nie zagra. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  68. ↑ Cassano ciężko pracuje. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  69. ↑ Klauzula Cassano – 180 milionów euro. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  70. ↑ Cassano nie powołany na mecz z Bilbao. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  71. ↑ Cassano już z resztą drużyny. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  72. ↑ Kadra na Sevillę. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  73. ↑ Zwycięstwo! Betis – Real 0:1. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  74. ↑ Prasa o debiucie Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  75. ↑ Real Madryt – Cádiz 3:1!. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  76. ↑ Słaby Casano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  77. ↑ AC Milan zainteresowany Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  78. ↑ Cassano nigdzie się nie wybiera. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  79. ↑ Agent Cassano rozwiewa wątpliwości. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-24)]. (pol.).
  80. ↑ Problemy Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  81. ↑ Cassano najwolniejszy na treningu. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  82. ↑ Feliz Cumpleaños, Cassano!. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  83. ↑ Cassano odsunięty od treningów. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  84. ↑ Real nie chce Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  85. ↑ Przeprosiny Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  86. ↑ Przemówił agent Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  87. ↑ Cassano nie przeprosi. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  88. ↑ Cassano wraca do treningów. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  89. ↑ Capello: Cassano przeprosił. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  90. ↑ Cassano trenował z pierwszym zespołem. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  91. ↑ Cassano odejdzie w styczniu. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  92. ↑ Agent Cassano zaprzecza. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  93. ↑ Cassano może odejść. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  94. ↑ Co dalej z Cassano i Diarrą?. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  95. ↑ Cassano nie chce odejść. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  96. ↑ Cassano odrzucił wypożyczenie do Milanu. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  97. ↑ Capello nie chce Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  98. ↑ Inter zainteresowany Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  99. ↑ Cassano i Beckham do Interu?. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  100. ↑ Cassano do Interu?. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  101. ↑ Cassano nie wróci do składu. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  102. ↑ Cassano marzy o Interze. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  103. ↑ Cassano chce skarżyć Real. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  104. ↑ Sampdoria chce Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  105. ↑ Cassano chce odejść do Sampdorii. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  106. ↑ Cicinho i Cassano coraz bliżej Włoch. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  107. ↑ Cassano wypożyczony do Sampdorii. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  108. ↑ Prezentacja Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  109. ↑ Cassano na wypożyczenie do Sampdorii. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  110. ↑ Cassano już kontuzjowany. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  111. ↑ Cassano: Zachowałem się jak kretyn. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  112. ↑ Cassano: Przepraszam wszystkich. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  113. ↑ Cassano zawieszony na pięć spotkań. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  114. ↑ Sampdoria chce wykupić Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  115. ↑ Marotta: Chcemy wykupić Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  116. ↑ Cassano gotów pozostać w Sampdorii. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  117. ↑ Kolejne problemy z Cassano. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  118. ↑ Cassano sprzedany do Sampdorii. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  119. ↑ Cassano odchodzi do Sampdorii. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  120. ↑ Cassano w Sampdorii. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  121. ↑ Garrone: Cassano do końca kariery w Sampdorii. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  122. ↑ Rączki precz od Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  123. ↑ Goal.com: Najlepsi ubiegłego sezonu. fcinter.pl, 2009-06-04. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  124. ↑ Marotta: „Jesteśmy otwarci na negocjacje z Interem”. fcinter.pl, 2009-07-11. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  125. ↑ Cena wywoławcza Cassano – 20 milionów euro. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  126. ↑ Parla Antonio: «Ecco perché resto alla Sampdoria». sampdoria.it. [dostęp 2013-12-23]. (wł.).
  127. ↑ Fiorentina rozważa zatrudnienie Cassano w miejsce Mutu. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  128. ↑ Cassano blisko Fiorentiny. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  129. ↑ Cassano rezygnuje z transferu do Violi. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  130. ↑ Piłkarskie Oskary 2010: nominowani. fcinter.pl, 2010-01-12. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  131. ↑ Antonio Cassano. intermediolan.com. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  132. ↑ Nadia Carminati: Cassano dispute resolved. skysports.com, 2010-12-16. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
  133. ↑ Bidone d’Oro: Tripletta Adriano!. fcinter.pl, 2010-12-13. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  134. ↑ AC Milan – Parma FC, 12 lut 2011 – Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2013-12-23] .
  135. ↑ Robur Siena – AC Milan, 29 kwi 2012 – Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2013-12-23] .
  136. ↑ Oscar del Calcio 2010 – ogłoszono nominacje. fcinter.pl, 2011-01-22. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  137. ↑ Antonio Cassano po operacji serca. sport.onet.pl. [dostęp 2011-11-04]. (pol.).
  138. ↑ Galliani: „Cassano prosił mnie o wystawienie na sprzedaż”. fcinter.pl, 2012-08-19. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  139. ↑ Najnowsze wieści w sprawie Cassano. fcinter.pl, 2012-08-21. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  140. ↑ Kulisy kłótni. fcinter.pl, 2013-03-03. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  141. ↑ Cassano przeprasza i wraca do składu!. fcinter.pl, 2013-03-05. [dostęp 2013-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (pol.).
  142. ↑ FC Internazionale – Tottenham Hotspur, 14 mar 2013 – Liga Europy UEFA, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2013-12-23] .
  143. ↑ OFICJALNE: Cassano w Parmie. 3 lipca 2013. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  144. ↑ Stefan Coerts: Cassano leaves Inter for Parma. Goal.com, 2013-07-03. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  145. ↑ World Cup 2014: Antonio Cassano wants Italy recall after losing 10kg. BBC Sport, 2014-03-17. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  146. ↑ Terry Daley: Soccer-Parma's Cassano grabs 100th Serie A goal in Bologna draw. Reuters, 2013-11-30. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  147. ↑ Adam Digby: Rejuvenated Cassano shifting bad-boy image with Parma. FourFourTwo, 2014-02-14. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  148. ↑ Lorenzo Vicini: From laborious to victorious. Football Italia. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  149. ↑ Antonio Cassano leaves Parma, could sign with Bari. ESPN, 2015-01-26. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  150. ↑ Ben Gladwell: Antonio Cassano could still seal Sampdoria return – sporting director. ESPN, 2015-06-22. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  151. ↑ Cassano-Inter reports intensify. Football Italia, 2015-01-31. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  152. ↑ a b Cassano è blucerchiato: «Sono felice, sempre forza Samp!». UC Sampdoria, 2015-08-09. [dostęp 2017-09-12]. (wł.).
  153. ↑ Sampdoria 1 Juventus 2: Pogba, Khedira on target as champions march on. FourFourTwo, 2016-01-10. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  154. ↑ Andrea Ghislandi: Serie A: Verona-Sampdoria 0-3, l'Hellas ha un piede e mezzo in Serie B. Sportmediaset, 2016-03-05. [dostęp 2018-04-25]. (wł.).
  155. ↑ Antonio Cassano » Club matches » Serie A. worldfootball.net. [dostęp 2018-04-25]. (ang.).
  156. ↑ Antonio Cassano » Coppa Italia 2015/2016. worldfootball.net. [dostęp 2018-04-25]. (ang.).
  157. ↑ Coppa Italia, Sampdoria-Milan 0-2. Corriere dello Sport, 2015-12-17. [dostęp 2018-04-25]. (wł.).
  158. ↑ a b Ferrero shelves Cassano. Football Italia, 2016-11-13. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  159. ↑ Samp, Ferrero contro Cassano: "Mi sono fidato e lui mi ha fregato". Sport Mediaset, 2016-08-30. [dostęp 2017-09-13]. (wł.).
  160. ↑ Chiara Zucchelli: Ferrero: "Cassano non è intelligente". La Marcialis: "Vittima? No, carnefice". La Gazzetta dello Sport, 2016-09-07. [dostęp 2017-09-13]. (wł.).
  161. ↑ Lorenzo Montaldo, Steve Mitchell (tłum.): Sampdoria: Cassano granted shooting practice despite uncertain future.. Calciomercato.com, 2016-11-02. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  162. ↑ Official: Cassano-Samp contract terminated. Football Italia, 2017-01-25. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  163. ↑ Cassano al Verona: è ufficiale. Avrà la maglia numero 99. Corriere Dello Sport, 2017-07-10. [dostęp 2017-09-12]. (wł.).
  164. ↑ Marcus Christenson: Antonio Cassano retires, then un-retires and vows to ‘have fun’ with Verona. The Guardian, 2017-07-18. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  165. ↑ Wiktor Janic: Cassano w ciągu dnia przeszedł na emeryturę i... z niej wrócił. Przegląd Sportowy, 2017-07-18. [dostęp 2017-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-12)].
  166. ↑ ‘His head isn’t right’: Antonio Cassano retires (again) after leaving Verona. The Guardian, 2017-07-24. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
  167. ↑ Cassano ci ripensa: "Smetto col calcio. Mia moglie non aveva capito". La Gazzetta dello Sport, 2017-07-24. [dostęp 2017-09-12]. (wł.).
  168. ↑ Tomasz Skrzypczyński: Antonio Cassano znów zmienił zdanie. Sportowefakty.wp.pl, 2017-07-24. [dostęp 2017-09-12].
  169. ↑ Cassano lascia il Verona: ufficiale la risoluzione del contratto. La Gazzetta dello Sport, 2017-07-27. [dostęp 2017-09-12]. (wł.).
  170. ↑ Cassano: "Non mi ritiro, cercatemi entro settembre. Verona? La verità è...". La Gazzetta dello Sport, 2017-07-31. [dostęp 2017-09-12]. (wł.).
  171. ↑ Cassano non molla: "Mi sto allenando, voglio rimanere in Italia". Sky Sport, 2017-09-16. [dostęp 2017-09-20]. (wł.).
  172. ↑ Cassano: "Col calcio ho finito". Ma poi lui e la moglie smentiscono. La Gazzetta dello Sport, 2017-09-27. [dostęp 2019-06-24]. (wł.).
  173. ↑ Edu Herrero: Cassano looking for a new club after a year out of the game. AS.com, 2018-08-03. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  174. ↑ L'Entella annuncia Cassano: "Da lunedì si allena con noi". la Repubblica, 2018-10-06. [dostęp 2019-06-24]. (wł.).
  175. ↑ Cassano rifiuta il Monza: “Posso ancora giocare in Serie A, in categorie più basse solo all'Entella". Eurosport, 2018-10-01. [dostęp 2019-06-24]. (wł.).
  176. ↑ Cassano, addio al calcio dopo il ritorno all'Entella: "Stavolta è finita davvero". La Gazzetta dello Sport, 2018-10-13. [dostęp 2019-06-24]. (wł.).
  177. ↑ a b Convocazioni e presenze in campo. figc.it. [dostęp 2009-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (wł.).
  178. ↑ European Championship 2004. rsssf.com. [dostęp 2009-05-07]. (ang.).
  179. ↑ Lippi o Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  180. ↑ Lippi martwi się o Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  181. ↑ Lippi: Cassano może wrócić. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  182. ↑ Lippi: Wątpliwe powołanie dla Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  183. ↑ Cassano wraca do kadry. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  184. ↑ Lippi chwali decyzję Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  185. ↑ Cassano chce wrócić do reprezentacji. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  186. ↑ Donadoni: Cassano i Amauri mogą zagrać na Euro. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  187. ↑ Donadoni czeka na Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  188. ↑ Euro 2008: Cassano dumny z powołania. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  189. ↑ European Championship 2008, Final Tournament (in Austria and Switzerland). rsssf.com. [dostęp 2009-05-07]. (ang.).
  190. ↑ Lippi nie skreśla Cassano. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  191. ↑ Cassano kończy karierę reprezentacyjną?. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  192. ↑ Szefowie Sampdorii domagają się powołania dla Cassano. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  193. ↑ Marotta: Powołanie dla Cassano. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  194. ↑ Mancini: Cassano zasługuje na miejsce w kadrze. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  195. ↑ Lippi: Niech Cassano będzie cierpliwy. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  196. ↑ Lippi wyklucza możliwość powołania Cassano. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  197. ↑ Cassano traci nadzieję na powołanie. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  198. ↑ Carlo Garganese: Calcio Debate: Cesare Prandelli’s New Italy Will Do More In One Game Than Marcello Lippi's Old Flops Did In Two Years. Goal.com, 2010-08-09. [dostęp 2017-09-13]. (ang.).
  199. ↑ Tomasz Wacławek: Antonio Cassano: niepokorny geniusz włoskiego futbolu. rp.pl, 2011-01-16. [dostęp 2023-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-24)].
  200. ↑ Cesare Prandelli wypróbowuje nowe rozwiązania w taktyce reprezentacji Italii. juvepoland.com. [dostęp 2010-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (pol.).
  201. ↑ Towarzysko. Włochy – WKS 0:1, nieudany debiut nowego selekcjonera. futbolnet.pl. [dostęp 2010-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)]. (pol.).
  202. ↑ Italy earn comeback success in Estonia. UEFA, 2010-09-03. [dostęp 2017-09-13]. (ang.).
  203. ↑ Leonardo Bonucci Thanks Antonio Cassano For Igniting Italy Revival Against Estonia. goal.com. [dostęp 2010-09-04]. (ang.).
  204. ↑ El. Euro 2012: Włosi spokojnie ogrywają Wyspy Owcze. seriea.pl. [dostęp 2010-09-08]. (pol.).
  205. ↑ Fine for Cassano. uefa.org, 2012-07-20. [dostęp 2013-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (ang.).
  206. ↑ Antonio Cassano fined for Euro 2012 homosexual remark. bbc.com, 2012-07-20. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
  207. ↑ MŚ 2014: Rossi i Cassano wśród 42 wybrańców selekcjonera Włoch. sportowefakty.pl, 2014-04-11. [dostęp 2017-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-01)].
  208. ↑ Łukasz Godlewski: MŚ 2014. Włochy – Kostaryka. Rezerwowi zawodzą Prandellego. sport.pl, 2014-06-21. [dostęp 2017-09-01].
  209. ↑ Adam Romański: Włochy – Urugwaj Wzrokiem za piłkarzem (9): Mario Balotelli i Ciro Immobile. Szczękościsk. sport.pl, 2014-06-25. [dostęp 2017-09-01].
  210. ↑ Michał Zachodny: Mundial 2014. Katastrofa Włochów, Prandelli już zrezygnował. sport.pl, 2014-06-24. [dostęp 2017-09-01].
  211. ↑ Antonio Cassano, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–kadra) [dostęp 2017-08-28] .
  212. ↑ Cassano chce się ustatkować...z 17-latką. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  213. ↑ Cassano si è sposato. corrieredellosport.it. [dostęp 2010-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-29)]. (wł.).
  214. ↑ Cassano è diventato papà. E’ nato Christopher. La Gazzetta dello Sport, 2011-04-14. [dostęp 2013-12-23]. (wł.).
  215. ↑ Antonio Cassano has second son, names him Lionel to honour Messi. insideworldsoccer.com, 2013-03-19. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
  216. ↑ Las 700 mujeres y los ‘croissants’ de Cassano. elmundo.es. [dostęp 2009-01-24]. (hiszp.).
  217. ↑ Cassano: Capello był fałszywy jak pieniądze z Monopoly. realmadrid.pl. [dostęp 2009-01-24]. (hiszp.).
  218. ↑ Cassano: Gdybym nie był piłkarzem, zostałbym kryminalistą. seriea.pl. [dostęp 2009-01-24]. (pol.).
  219. ↑ Cassano: Mogłem mieć lepszą karierę. intermediolan.com. [dostęp 2013-05-16]. (pol.).

Bibliografia

  • Antonio Cassano w bazie National Football Teams (ang.)
  • Profil na oficjalnej stronie Sampdorii (wł.)
  • Profil na Football Database (ang.)
  • Profil na FIGC. figc.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (wł.).
  • p
  • d
  • e
Składy reprezentacji Włoch
  • ISNI: 000000007884583X
  • VIAF: 81633617
  • LCCN: n2009067370
  • GND: 137442831
  • SBN: RAVV596877