Aviation English

Aviation English – specjalistyczna odmiana języka angielskiego używana na całym świecie przez pilotów lotnictwa cywilnego.

Historia

Wraz z rozwojem transportu lotniczego w XX wieku pojawiła się kwestia bezpieczeństwa lotów i komunikacji między pilotami i kontrolerami ruchu lotniczego. Aby uregulować tę kwestię, w 1951 roku Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) w konwencji chicagowskiej w dokumencie „ICAO Annex 10 ICAO (Vol I, 5.2.1.1.2)[1]” wydała rekomendację nakazującą używanie języka angielskiego do międzynarodowej lotniczej komunikacji radiotelefonicznej.

W czasie rozwoju transportu lotniczego zdarzyło się wiele wypadków, gdzie jednym z głównych powodów zdarzenia był brak właściwej komunikacji bądź niezrozumienie komunikatu przez jedną ze stron: katastrofa lotnicza na Teneryfie w 1977 (583 ofiary śmiertelne), katastrofa lotu Avianca 52 w 1990 (73 ofiary śmiertelne), czy incydent lotu LO282 PLL LOT[2] w 2007 roku. ICAO przyznała, iż „komunikacja, a zwłaszcza niewłaściwa bądź jej brak, odgrywa dużą rolę w wielu wypadkach lotniczych”[1], dlatego też w 2003 wydała uzupełnienie do swej rekomendacji. Dotyczyło ono poziomu języka, jakim musi posługiwać się osoba zajmująca się zawodowo pilotażem statku powietrznego w ruchu międzynarodowym[1].

Skala ocen ICAO

Poziomy biegłości znajomości języka angielskiego podzielono w skali od 1 do 6, przy czym dopiero poziom czwarty uprawnia do wykonywania lotów w przestrzeni międzynarodowej[3].

Poziom 1-3 uprawnia do wykonywania operacji lotniczych jedynie w polskiej przestrzeni powietrznej.

Poziom 4 (tzw. operacyjny) – uprawnia do operacji lotniczych w międzynarodowej przestrzeni powietrznej. Weryfikacja znajomości języka odbywa się co 3 lata.

Poziom 5 – uprawnia do operacji lotniczych w międzynarodowej przestrzeni powietrznej. Weryfikacja znajomości języka odbywa się co 6 lat.

Poziom 6 – uprawnia do operacji lotniczych w międzynarodowej przestrzeni powietrznej. Jest nadawany dożywotnio i nie wymaga weryfikacji. Z automatu jest nadawany osobom, dla których język angielski jest mową ojczystą.

Nadawanie poziomu 6 z automatu osobom z anglojęzycznej części świata budzi wiele zastrzeżeń – jedną z nich jest fakt, iż nie znają one terminologii specjalistycznej; ponadto nie będąc nauczonymi porozumiewania się z osobami, dla których jest to język obcy, mówią zbyt szybko używając nadmiernej ilości słów i demonstrują zniecierpliwienie, gdy ich wypowiedzi nie są zrozumiane przez drugą ze stron[4]

Testy

Wobec potrzeby standaryzacji znajomości lotniczego języka angielskiego, powstało wiele testów. Eurocontrol, we współpracy z ZHAW (Zurich University of Applied Sciences; niem. Zürcher Hochschule für Angewandte Wissenschaften) i ENOVATE[5] stworzyło test ELPAC (English Language Proficiency for Aeronautical Communication)[6], jedyny test uznawany przez ICAO jako spełniający wszystkie wymagania językowe ICAO i dobre praktyki egzaminacyjne[7]. Test ELPAC dla kontrolerów ruchu lotniczego całkowicie spełnia wymagania Dokumentu 9835[8], zaś wersja dla pilotów jest w trakcie przeglądu[6].

Inny test to TEA (Test of English for Aviation), uznawany przez wiele krajowych organizacji lotniczych, np. brytyjską Civil Aviation Authority[9]. Oba testy egzaminują tylko rozumienie ze słuchu i komunikację ustną (nie ma części pisemnej ani rozumienia tekstu pisanego).

Przypisy

  1. ↑ a b c International Civil AviationI.C.A. Organization International Civil AviationI.C.A., Status of English Language Standard for Use in Civil Aviation, 25 kwietnia 2003 [dostęp 2019-07-10] .
  2. ↑ Report: LOT B735 at London on June 4th 2007, primary instruments went blank [online], avherald.com [dostęp 2019-07-10] .
  3. ↑ Egzaminowanie z języka angielskiego – ULC [online], www.ulc.gov.pl [dostęp 2019-07-10] .
  4. ↑ Dr. BarbaraD.B. Clark Dr. BarbaraD.B., Aviation English Research Project: Data analysis findings and best practice recommendations. An independent research report commissioned by CAA, marzec 2017 [dostęp 2019-07-10] .
  5. ↑ ELPAC. English Language Proficiency for Aeronautical Communication leaflet. Eurocontrol. [dostęp 2019-11-14]. (ang.).
  6. ↑ a b ELPAC. English Language Proficiency for Aeronautical Communication. Eurocontrol. [dostęp 2019-11-14]. (ang.).
  7. ↑ ICAO Recognized Tests. International Civil Aviation Organization. [dostęp 2019-11-14]. (ang.).
  8. ↑ Manual on the Implementation of ICAO Language Proficiency Requirements (Doc 9835), wyd. 2, International Civil Aviation Organization, 2010 [dostęp 2019-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-22]  (ang.).
  9. ↑ GUIDE for Test of English for Aviation Civil Aviation Authorities, Airlines, ATS providers & other decision-makers. Test of English for Aviation. [dostęp 2019-11-14]. (ang.).