Bandoneon
Bandoneon – instrument z grupy idiofonów dętych klawiszowych (według innej klasyfikacji należy do grupy aerofonów), rodzaj harmonii ręcznej w typie concertiny, często mylony z akordeonem. Posiada 88 lub więcej guzików i czworokątną obudowę. Zbudowany został w 1854 roku w Niemczech przez Heinricha Banda i od jego nazwiska pochodzi nazwa instrumentu. Pierwotnie miał służyć do grania muzyki religijnej w kościołach; współcześnie wykorzystywany jest przede wszystkim do grania tanga. Wirtuozem bandoneonu był Astor Piazzolla.
W Polsce jako pierwszy na bandoneonie diatonicznym zaczął grać Wiesław Prządka[1].
Zobacz też
 | Zobacz galerię związaną z tematem: Bandoneon |
 | Zobacz hasło bandoneon w Wikisłowniku |
Przypisy
- ↑ W muzycznym świecie Wiesława Prządki. Sukces po poznańsku, 2019-04-24. [dostęp 2019-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-27)].
