Bolesław Kuźmiński
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 9 lutego 1880 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 czerwca 1976 | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
Bolesław Apolinary Kuźmiński (ur. 9 lutego 1880 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1976 tamże) – polski malarz, pedagog, kapitan Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 9 lutego 1880 w Warszawie, w rodzinie Leopolda i Elżbiety z Rosołowskich. Ukończył gimnazjum Warszawie i Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie (z medalem srebrnym). Studiował także w Petersburgu, Wiedniu, Monachium i Paryżu. Przed I wojną światową wykładał w prywatnym gimnazjum i na kursach nauczycielskich[1]. W październiku 1914 wstąpił do Legionów, do listopada 1915 był szeregowym żołnierzem. Następnie awansował i został przeniesiony do Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. Ukończył Kurs Wyszkolenia Piechoty nr 4 w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie i Centralną Szkołę Podoficerów Zawodowych Sanitarnych w Przemyślu. Podczas służby najwyższym stopniem jaki osiągnął był starszy major. Wykładał w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie.
Po przejściu do rezerwy założył Szkołę Sztuk Pięknych, którą podczas II Wojny światowej prowadził w konspiracji organizując tajne komplety.
Twórczość Bolesława Kuźmińskiego obejmuje malarstwo krajobrazowe (pejzaże) i portretowe, stworzył serię obrazów zatytułowaną „Wybitni Polacy”.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 292-6-22,23)[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (25 lipca 1933)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
Przypisy
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 166. [dostęp 2021-08-05].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ELŻBIETA KUŹMIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10] .
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Artyści w strzeleckim zbrojnym ruchu niepodległościowym I Wojny światowej, Grażyna i Przemysław Witekowie OLEANDRY – nr 16 (maj 2005). jozwa22.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-25)].
- „Ja też budowałam Pragę II” Paweł Elsztein Nowa Gazeta Praska – archiwum
- Jerzy Waldorff, H. Szwankowska, D. Jendryczko, B. Olszewska, Z. Czyńska Cmentarz Powązkowski w Warszawie, KAW Warszawa 1982 ISBN 83-03-00758-0 S. 323.
Kontrola autorytatywna (osoba):
