Carlo Fontana

Carlo Fontana

Data urodzenia	22 kwietnia 1634
Data i miejsce śmierci	5 lutego 1714 Rzym
Narodowość	wloska
Praca
Styl	barok
Multimedia w Wikimedia Commons

Carlo Fontana (ur. 22 kwietnia^[1][2] 1634^[3] lub 1638 w Rancate^[1] (obecnie część Mendrisio) albo w Bruciate koło Como^[4], zm. 5^[3] lub 16 lutego^[1] 1714 w Rzymie^[1][4]) – włoski architekt epoki baroku, inżynier i autor prac o architekturze Rzymu.

Po przybyciu do Rzymu, prawdopodobnie ok. 1653 roku^[2], został uczniem Giovanniego Marii Bolino, architekta i inżyniera zajmującego się hydrotechniką. Kolejnymi jego mistrzami byli Pietro da Cortona, któremu Fontana asystował przy renowacji fasady rzymskiego kościoła Matki Bożej Królowej Pokoju, oraz Giovanni Lorenzo Bernini^[1], pod którego kierunkiem Fontana pracował m.in. przy Placu Świętego Piotra oraz wykonywał rysunki projektów^[2].

Pierwszym samodzielnym projektem Fontany była fasada kościoła św. Faustyna i Jowity(inne języki) (ok. 1664). W latach 1667–1671 wzniesiono zaprojektowany przez niego dla ambasadora Wenecji pałac przy via Rasella. Za czasów Klemensa IX Fontana wygrał konkurs na projekt umocnień przeciwpowodziowych zapobiegających wylewom Tybru^[2].

Innymi rzymskimi realizacjami Fontany są m.in.: kościół św. Rity(inne języki)^[2], bazylika Dwunastu Apostołów (1702–08), kaplica Sykstusa V w bazylice Matki Bożej Większej, kaplica Ginetti w bazylice św. Andrzeja „della Valle” (1671), kaplica Cibo w bazylice Santa Maria del Popolo (1683–87), kaplica Chrztu w bazylice św. Piotra (1692–98), kaplica Albani w bazylice św. Sebastiana za Murami (1705)^[4]. Wykonał też projekt jezuickiego sanktuarium Loyola w Hiszpanii^[2].

W 1667 roku Fontana został wybrany na członka Akademii Świętego Łukasza; w latach 1686 oraz 1693–99 był jej prezydentem^[1].

Opublikował m.in. pracę o architekturze i budowie Bazyliki św. Piotra Il Tempio Vaticano (1694)^[5].

Jego uczniami byli m.in. Matthäus Daniel Pöppelmann (Niemcy), James Gibbs (Anglia), Filippo Juvarra (Włochy), Johann Lucas von Hildebrandt i Johann Bernhard Fischer von Erlach (Austria)^[4].

Przypisy