Clementine Churchill

Clementine Churchill

Clementine Hozier

Clementine Churchill (1915)
Pełne imię i nazwisko	Clementine Ogilvy Spencer-Churchill
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1885 Londyn
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 1977 Londyn
Narodowość	brytyjska
Alma Mater	Berkhamsted School for Girls
Rodzice	Lady Blanche Hozier sir Henry Hozier
Małżeństwo	Winston Churchill (1908-1965)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Clementine Ogilvy Spencer-Churchill, baronessa Spencer Churchill z domu Hozier (ur. 1 kwietnia 1885 w Londynie, zm. 12 grudnia 1977 tamże^[1][2]) – żona premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla od 1908 do jego śmierci w 1965^[3].

Życiorys

Oficjalnie jest córką Lady Blanche Hozier i sir Henry'ego Hoziera^[4], jednak kwestia jego faktycznego ojcostwa jest przedmiotem wielu dyskusji i sporów, ponieważ Lady Blanche była znana ze skłonności do niewierności^[5][6]. Ona sama utrzymywała, że biologicznym ojcem Clementine był kapitan William George „Bay” Middleton, znany jeździec konny^[5]. Autorka biografii Clementine, Joan Hardwick, przypuszcza jednak (częściowo ze względu na rzekomą bezpłodność Sir Henry'ego Hoziera), że ojcem dzieci Lady Blanche „Hozier” był w rzeczywistości mąż jej siostry, Algernon Bertram Freeman-Mitford, 1. baron Redesdale (1837–1916)^[5][7], dziadek słynnych sióstr Mitford^[8][9][10]. Niezależnie od słów matki, Clementine widnieje w rejestrach urzędowych jako córka sir Henry'ego.

Latem 1899 roku, w wieku 14 lat, Clementine i cała jej rodzina przeprowadzili się do Dieppe, nadmorskiej miejscowości na północy Francji^[11]. Spotkali tam wpływowych ludzi z tego okresu, takich jak Walter Sickert, brytyjski malarz i przyszły przyjaciel rodziny^[12]. Szczęśliwe życie Hozierów we Francji zakończyło się, gdy jedna z sióstr, Kitty, zachorowała na dur brzuszny^[11]. Lady Blanche wysłała więc Clementine i kolejną z jej sióstr, Nellie do Szkocji, aby mogła całkowicie poświęcić swój czas Kitty, która zmarła 5 marca 1900 roku, w wieku 16 lat^[13].

Clementine kształciła się najpierw w domu, potem krótko w szkole w Edynburgu prowadzonej przez Karla Fröbla, siostrzeńca niemieckiego pedagoga Friedricha Fröbla i jego żony Johanny, a później w szkole dla dziewcząt w Berkhamsted (obecnie Berkhamsted School) oraz na Sorbonie w Paryżu^[14]. Była dwukrotnie potajemnie zaręczona z Sir Sidneyem Peelem, który zakochał się w niej, gdy miała 18 lat^[5].

Znajomość i małżeństwo z Winstonem Churchillem

Clementine po raz pierwszy spotkała Winstona w 1904 roku na balu w posiadłości hrabiego i hrabiny Crewe^[15]. W marcu 1908 roku spotkali się ponownie, na przyjęciu zorganizowanym przez Lady St Helier, daleką krewną Clementine^[9]. Podczas ich pierwszego spotkania, Winstona oczarowało piękno i dystyngowanie Clementine; za drugim razem, po wieczorze spędzonym w jej towarzystwie, zdał sobie sprawę z tego, że była to dziewczyna o ponadprzeciętnej inteligencji i wspaniałym charakterze. Po pięciu miesiącach spotkań na imprezach towarzyskich, a także częstej korespondencji, Winston oświadczył się Clementine podczas przyjęcia w Blenheim Palace 11 sierpnia 1908 roku^[16]. Rezydencja ta znana jest jako „Świątynia Diany”^[5][16].

12 września 1908 wzięli ślub w kościele św. Małgorzaty w Londynie (opactwo westminsterskie)^[16][17], następnie spędzili miesiąc miodowy w Baveno^[18], Wenecji i na Morawach^[17]. W późniejszym czasie zamieszkali w Londynie, przy 12 Bolton Street, a następnie 33 Eccleston Square^[19]. Mieli pięcioro dzieci: Dianę (1909–1963), Randolpha (1911–1968), Sarę (1914–1982), Marigoldę (1918–1921), i Mary (1922–2014)^[20]. Małżeństwo Churchillów było bliskie, serdeczne i pełne wsparcia pomimo trudów życia politycznego i publicznego.

W czasie I wojny światowej współpracowała między innymi z YMCA (Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej), tworząc kantyny dla żołnierzy i pracowników fabryk uzbrojenia^[5]. Za tę działalność została później odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego^[5][14]. Podczas II wojny światowej była z kolei aktywną działaczką i przewodniczącą YWCA (Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodych Kobiet)^[5][14], stworzyła również Fundusz na Rzecz Odbudowy Rosji Radzieckiej w ramach Sowieckiego Czerwonego Krzyża^[3].

Krótko po wojnie została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy, a po powrocie do Londynu Krzyżem Wielkim Orderu Imperium Brytyjskiego^[5]. Po śmierci męża w 1965 roku została dożywotnim parem (baronessą Spencer-Churchill)^[5]. Pod koniec życia popadła w kłopoty finansowe^[5].

Zmarła na atak serca 12 grudnia 1977, pochowano ją przy kościele św. Marcina w Bladon w hrabstwie Oxfordshire^[5].

Upamiętnienie

Jej imię nosi jeden ze szpitali w Harrow, w Londynie^[21].

Książki biograficzne

• Clementine Churchill^[22]
• Clementine Churchill: the private life of a public figure^[23]
• Clementine: the life of Mrs. Winston Churchill^[24]
• First Lady: the life and wars of Clementine Churchill^[25]
• Clementine Churchill: the biographiy of a marriage^[26]

Przypisy