Droga wojewódzka nr 389

Długość

48 km

Województwa

dolnośląskie

Zdjęcie

Droga wojewódzka nr 389 na Przełęczy nad Porębą

Przebieg trasy

Legenda
w użyciu
	projekt, budowa, konieczność modernizacji
		węzeł drogowy typu WA
		węzeł drogowy typu WB
		skrzyżowanie
		rondo
		przejście graniczne punkt poboru opłat (PPO)
		stacja poboru opłat (SPO)
		most / wiadukt / estakada
		prom
		rzeka – brak przeprawy
		przejazd kolejowo-drogowy
		tunel
		parking z bufetem
		stacja paliw
		restauracja
		hotel / motel lub inne miejsce noclegowe
		drogowy odcinek lotniskowy
		roboty budowlane
		zakaz ruchu

(0)

Duszniki-Zdrój 8E67
50°23′49,0″N 16°21′10,0″E/50,396944 16,352778

(50)

Międzylesie 33
50°09′03,0″N 16°40′04,0″E/50,150833 16,667778

Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz lokalizację obiektów na mapach Bing
Eksport wszystkich współrzędnych jako KML

Droga wojewódzka nr 389 w Kotlinie Kłodzkiej

Droga wojewódzka nr 389 (DW389, także Autostrada Sudecka) – droga wojewódzka w Sudetach w Górach Bystrzyckich i Górach Orlickich o długości ok. 42 km, łącząca drogę krajową nr 8 na przełęczy Polskie Wrota z drogą krajową nr 33 w Międzylesiu. Została zbudowana w latach 30. XX wieku. Należy do najwyżej położonych szos asfaltowych w Polsce. Otwierają się z niej widoki Kotliny Kłodzkiej, Masywu Śnieżnika i Doliny Orlicy.

Przebieg

Autostrada Sudecka rozpoczyna się na przełęczy Polskie Wrota, gdzie na wysokości 660 m n.p.m. odchodzi od drogi DK8 (E67) między Dusznikami a Kudową. Stokami Orlicy wspina się do Zieleńca, osiągając najwyższą wysokość (925 m n.p.m.)^[1]. Ten odcinek biegnący przez Góry Orlickie nosi nazwę Drogi Orlickiej^[1].

Dalej droga prowadzi w dolinę Dzikiej Orlicy przez wsie Mostowice i Lasówkę. Stamtąd skręca na południowy wschód, w Góry Bystrzyckie, wspinając się na Przełęcz Spaloną^[1].

Z Przełęczy Spalonej biegnie poziomo na południe, trawersując stoki masywu Jagodnej, do Przełęczy nad Porębą i dalej do górnych zabudowań wsi Gniewoszów^[1]. Na jej terenie droga opada stromo do Rowu Górnej Nysy. Stamtąd, przez Różankę, prowadzi do Międzylesia, gdzie się kończy^[1].

Historia, funkcja i znaczenie

Autostradę Sudecką zbudowano jako element Drogi Sudeckiej (Sudetenstraße) – szosy turystycznej poprowadzonej wzdłuż całych Sudetów. Poza A.S. powstał jeszcze tylko jeden odcinek tej drogi, ze Świeradowa-Zdroju do Szklarskiej Poręby (DW358 z Zakrętem Śmierci)^[1]. Budowa drogi o łącznej długości 41 km trwała w okresie od 1931 do 1938 roku^[1].

Droga miała też pełnić funkcje wojskowe, o czym świadczą ruiny obiektów strategiczno-obronnych (fortyfikacje i schrony) wybudowanych w pobliżu drogi w rejonie Przełęczy nad Porębą. Wiąże się z tym nieoficjalna nazwa drogi: "Autostrada Göringa"^[2], ponieważ w latach 1942-44 przedsięwzięcie nadzorował Marszałek Rzeszy Hermann Göring.

Po II wojnie światowej droga utraciła znaczenie militarne (ze względu na włączenie Dolnego Śląska w granice Polski) i turystyczne (z powodu restrykcyjnych przepisów dotyczących podróżowania w strefie granicznej). Służyła ona jedynie ruchowi lokalnemu, będąc jedyną drogą dojazdu do wsi położonych w Dolinie Orlicy.

Na początku XXI wieku Autostrada Sudecka pozostaje drogą o bardzo niskim natężeniu ruchu. W zimie na wielu odcinkach nie jest odśnieżana i może być nieprzejezdna. Wyjątek stanowi odcinek od Polskich Wrót do Zieleńca, służący dojazdowi do ośrodków narciarskich.

Dzięki możliwości pozyskiwania środków z funduszy unijnych po wejściu Polski do Unii Europejskiej podjęto prace nad aktywizacją całej Drogi Sudeckiej, a wraz z nią drogi 389^[3]. Do 2006 roku wyremontowano odcinek Przełęcz Polskie Wrota – Zieleniec – Rozdroże pod Hutniczą Kopą^[4]. W roku 2013 wyremontowano jeden z najbardziej zniszczonych odcinków drogi, we wsi Gniewoszów^[5].

Miejscowości leżące przy trasie DW389

Międzylesie
Różanka
Gniewoszów
Rudawa
Mostowice
Lasówka
Zieleniec
Duszniki-Zdrój

Zobacz też

Droga Orlicka

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 414. ISBN 978-83-89188-95-3.
↑ Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 327. ISBN 978-83-89188-95-3.
↑ Studium Drogi Śródsudeckiej. wbu.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-09)]., Wojewódzkie Biuro Urbanistyczne we Wrocławiu, 2004.
↑ "Droga Śródsudecka otwarta" w: Gazeta Prowincjonalna Ziemi Kłodzkiej nr 40/2006.
↑ DSDiK - Remont drogi wojewódzkiej nr 389 m. Gniewoszów w km 37+900-39+900. CPV 45233142-6 [online], dsdik.wroc.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).

Bibliografia

WaldemarW. Brygier WaldemarW., TomaszT. Dudziak TomaszT., IwonaI. Chomiak IwonaI., Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .