Edward von Ropp

Edward von Ropp

Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1851 Liksna
Data i miejsce śmierci	25 lipca 1939 Poznań
Miejsce pochówku	bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku
Arcybiskup metropolita mohylewski
Okres sprawowania	1917–1939
Biskup diecezjalny wileński
Okres sprawowania	1903–1917
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	13 lipca 1886
Prezbiterat	2 sierpnia 1886
Nominacja biskupia	9 czerwca 1902
Sakra biskupia	3 listopada 1902
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward von Ropp (niem. Eduard Michael Johann Maria Baron von der Ropp; ur. 2 grudnia 1851 w Liksnie k. Dyneburga, zm. 25 lipca 1939 w Poznaniu) – biskup katolicki, ordynariusz w Tyraspolu (1902–1903), biskup wileński (1903–1917), arcybiskup mohylewski (1917–1926).

Życiorys

Trzeci z czwórki synów barona Emmericha Juliusa von der Roppa i hrabianki Izabelli Józefy Plater-Zyberk (Isabella von Plater-Syberg), córki Michała Platera-Zyberka, cywilnego wicegubernatora wileńskiego. Po studiach w Petersburgu pracował w administracji państwowej. Wstąpił do seminarium duchownego w Kownie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie 20 lipca 1886 r. Proboszcz w Lipawie na Łotwie, kanonik żmudzki. Troszczył się o rozwój szkolnictwa ludowego i działalność charytatywną.

9 czerwca 1902 mianowany biskupem tyraspolskim, sakrę biskupią przyjął 16 listopada 1902 w Petersburgu z rąk abpa Bolesława Hieronima Kłopotowskiego (współkonsekratorzy − Antoni Baranowski i Kazimierz Ruszkiewicz). 9 listopada 1903 mianowany biskupem wileńskim, ingres do katedry wileńskiej odbył 2 grudnia 1903. Za próby rozwiązania konfliktów narodowościowych i popieranie interesów polskich zmuszony został przez władze rosyjskie w 1907 do opuszczenia diecezji i osiedlenia się w Niszczy, w guberni witebskiej. 25 lipca 1917 mianowany arcybiskupem mohylewskim, ingres do katedry w Mohylewie odbył 2 grudnia 1917. Był także administratorem apostolskim diecezji mińskiej w 1917 r. Ostatni pasterz na stolicy metropolitalnej w Mohylewie. Skazany przez władze radzieckie na śmierć. 29 kwietnia 1919 deportowany z terenu ZSRR, rezydował w Lublinie, Warszawie i Poznaniu. W Lublinie pełnił posługę w kościele pw. św. Jozafata przy ul. Zielonej 3, który to kościół − zbudowany przed laty jako prawosławna cerkiew podległa bezpośrednio patriarsze Konstantynopola − został mu użyczony przez biskupa lubelskiego Mariana Leona Fulmana na prokatedrę. W budynkach kościelnych abp Ropp otworzył seminarium duchowne, działające pod nazwą Instytutu Misyjnego^[1].

Zmarł 25 lipca 1939 w szpitalu sióstr Elżbietanek w Poznaniu, gdzie przebywał od czasu, gdy w marcu tego roku zachorował na zapalenie płuc^[2]. 28 lipca 1939 został pochowany w Kaplicy Szołdrskich w podziemiach archikatedry poznańskiej^[3]. W 1983 ciało abpa Edwarda von Roppa przewieziono do Białegostoku i złożono do krypty archikatedry białostockiej^[4].

Ordery i odznaczenia

• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (1927)^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi (11 kwietnia 1939)^[6]

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Latach 965–1999, Warszawa 2000, ISBN 83-211-1311-7.
• Edward von Ropp [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-03-06]  (ang.).