Ekonomia ekologiczna

Ekonomia ekologiczna – nauka analizująca i opisująca procesy gospodarcze, społeczne i ekologiczne będące podstawą realizacji zrównoważonego rozwoju. Ekonomia ekologiczna odwołuje się do ekologicznego paradygmatu ekonomii i stoi w opozycji do ekonomii środowiska i zasobów naturalnych opierającej się na paradygmacie ekonomizacji środowiska.

Istnieją dwie szkoły ekonomii ekologicznej: jedna skupiona w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Ekologicznej Ekonomii (ISEE), druga, bliższa tradycji neoklasycznej, powiązana ze sztokholmskim The Beijer Institute of Ecological Economics.

Charakterystyka

Ekonomia ekologiczna jako wielodyscyplinarna dziedzina nauki czerpie m.in. z takich dziedzin jak ekonomia, ekologia, urbanistyka, demografia, planowanie przestrzenne.

Podstawowymi kategoriami ekonomii ekologicznej są:

• kapitał naturalny (przyrodniczy)
• sprawiedliwość wewnątrzpokoleniowa, międzypokoleniowa i międzygatunkowa
• zrównoważony rozwój (samopodtrzymywanie się, ang. sustainability)
• efekty zewnętrzne

Ekonomia ekologiczna wyrosła na gruncie krytyki ekonomii neoklasycznej.

Zakres badań

Według Międzynarodowego Stowarzyszenia Ekologicznej Ekonomii (ISEE]), następujące zagadnienia są centralnymi obiektami badań ekonomii ekologicznej^[1]:

• Modelowanie: Jak lepiej połączyć modele ekonomiczne i ekologiczne, aby móc adekwatnie badać i zarządzać lokalną bioróżnorodnością, ekosystemami oceanicznymi, usługami klimatycznymi ziemskiej atmosfery itp.?
• Sprawiedliwość: Jaki jest związek między sprawiedliwością międzyludzką, międzypokoleniową oraz na poziomie narodów a zrównoważonym rozwojem?
• Wskaźniki: Czy można sterować procesem rozwoju społeczno-ekonomicznego przez uzupełnienie istniejących wskaźników (PKB) wskaźnikami biofizycznymi, takimi jak ślad ekologiczny, oraz społecznymi, takimi jak edukacja kobiet?
• Granice: Które cechy systemów ekologicznych i społecznych działają jako granice rozwoju i w jakim stopniu kapitał uprzedmiotowiony może zastąpić kapitał naturalny?
• Handel i rozwój: Jak dotychczasowa polityka rozwojowa celująca w ułatwienie przepływu kapitału wpływa na możliwości kontroli zasobów naturalnych, zdolność narodów do zarządzania systemami naturalnymi, oraz na dystrybucję dobrobytu?
• Wycena: W jakim stopniu można wyceniać usługi ekosystemowe znajdujące się poza rynkami i jak można wspierać dyskurs społeczny na temat ekologicznych i społecznych wartości znacznie wzbogacających miary czysto ekonomiczne.
• Instrumenty polityczne: Jak systemy handlu ekologicznymi certyfikatami mogą być efektywnie połączone z ekologiczną reformą systemu podatkowego i wprowadzone w życie?

Zobacz też

• degrowth

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Europejskie Stowarzyszenie Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych. home.agh.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-17)].
• Instytut Ekonomii Środowiska
• Katedra Ekonomii Ekologicznej Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu
• Międzynarodowe Towarzystwo Ekonomii Ekologicznej
• Warszawski Ośrodek Ekonomii Ekologicznej
• Zielony Instytut