Enterobacter cloacae

Enterobacter cloacae

Kolonie Enterobacter cloacae na agarze tryptonowo-sojowym
Systematyka
Domena	bakterie
Typ	proteobakterie
Klasa	gammaproteobakterie
Rząd	Enterobacterales
Rodzina	Enterobacteriaceae
Rodzaj	Enterobacter
Gatunek	Enterobacter cloacae Jordan, 1890
Nazwa systematyczna
Multimedia w Wikimedia Commons

Enterobacter cloacae – gatunek Gram-ujemnej, względnie beztlenowej, patogennej pałeczki.

Charakterystyka

Enterobacter cloacae jest, Gram-ujemną, względnie beztlenową pałeczką o długości 0,8-2 μm i średnicy ok. 0,3-0,6 μm. Bakteria ta posiada wici, jest katalazo-dodatnia i oksydazo-ujemna^[1].

Występowanie

Enterobacter cloacae występuje powszechnie w środowisku (wodzie, ściekach, glebie i produktach spożywczych), wchodzi również w skład mikrobioty jelitowej ludzi i zwierząt^[2].

Zakażenia

Enterobacter cloacae wywołuje zakażenia szpitalne takie jak^[3]:

• Bakteriemia
• Zapalenie wsierdzia
• Zapalenie stawów
• Zapalenie kości i szpiku
• Zakażenia skóry i tkanek miękkich
• Zakażenia dolnego odcinka układu moczowego
• Zakażenia wewnątrzbrzuszne

Antybiotykooporność

Połowa izolowanych klinicznie szczepów wykazuje się nadekspresją cefalosporynazy AmpC, co warunkuje jej oporność na penicyliny oraz cefalosporyny pierwszej, drugiej i trzeciej generacji, często obserwuje się koekspresję AmpC i ESBL. Wśród szczepów Enterobacter cloacae zostały zidentyfikowane wszystkie klasy karbapenemaz (najczęsciej występuje OXA-48). Izoluje się również szczepy oporne na amingolikozydy, chloramfenikol, fluorochinolony, tetracykliny^[4].

Przypisy