Epimedium pstre
![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | jaskropodobne | ||
Rząd | jaskrowce | ||
Rodzina | berberysowate | ||
Rodzaj | epimedium | ||
Gatunek | epimedium pstre | ||
Nazwa systematyczna | |||
Epimedium ×versicolor E.Morren in Belg. Hortic. iv. (1854) 54. t. [2] f. 6[3] | |||
|
Epimedium pstre (Epimedium ×versicolor E.Morren) – mieszaniec roślin z rodziny berberysowatych. Powstał w wyniku skrzyżowania Epimedium grandiflorum i E. pinnatum[4]. Jest uprawiany w wielu krajach jako roślina ozdobna i jest najczęściej uprawianym gatunkiem epimedium[4].
Morfologia
Bylina o wysokości do 30 cm tworząca gęste dywany[4]. Liście pojedyncze, o sercowatej nasadzie. Młode są często czerwono wybarwione, również jesienią liście przebarwiają się. Roślina wytwarza rozłogi. Zwisające kwiaty z ostrogami są zebrane po kilka–kilkanaście na cienkich szypułkach ponad liśćmi. Są duże, mają u różnych odmian kolor biały, żółty lub różowy. Kwitną w drugiej połowie kwietnia, dość krótko.
Zastosowanie
Jest uprawiany przeważnie w grupach jako roślina okrywowa pod drzewami, krzewami, gdyż jako jedna z niewielu roślin znosi zacienienie[4]. Uprawia się go głównie ze względu na ładne i wybarwiające się liście, ładne są również kwiaty. Jest łatwy w uprawie.
Uprawa
- Wymagania. Gleba powinna być gliniasto–próchniczna, żyzna i stale wilgotna. Najlepsze jest stanowisko zacienione lub półcień. Mrozoodporność wystarczająca[4].
- Sposób uprawy. Na wiosnę stare rośliny przycina się tuż przy ziemi. Przez lato nawozi się nawozami wieloskładnikowymi.
- Rozmnażanie. Rozmnaża się łatwo przez podział rozrośniętych kęp (po przekwitnięciu rośliny). Można również przez oddzielanie nowych roślin powstających na kłączach.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-09] (ang.).
- ↑ The International Plant Names Index. [dostęp 2012-12-18].
- ↑ a b c d e GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .