Ernesto Corripio y Ahumada

Ernesto Corripio y Ahumada
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Nuestro vivir es Cristo
Naszym życiem jest Chrystus
Kraj działania

Meksyk

Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1919
Tampico

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2008
La Noria Xochimilco

Arcybiskup Meksyku
Okres sprawowania

1977–1994

Prymas
Okres sprawowania

19 lipca 1977–29 września 1994

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

15 października 1942

Nominacja biskupia

27 grudnia 1952

Sakra biskupia

19 marca 1953

Kreacja kardynalska

30 czerwca 1979
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Immacolata al Tiburtino

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 marca 1953

Konsekrator

Octaviano Márquez y Tóriz

Współkonsekratorzy

Serafín María Armora y González
Luis Guízar y Barragán

Konsekrowani biskupi
Arturo Antonio Szymanski Ramírez 1960
Francisco Maria Aguilera González 1979
Javier Lozano Barragán 1979
Carlos Talavera Ramírez 1980
Ricardo Watty Urquidi 1980
Luis Robles Díaz 1985
Abelardo Alvarado Alcántara 1985
Współkonsekrowani biskupi
Estanislao Alcaraz y Figueroa 1959
Braulio Sánchez Fuentes 1970
Genaro Alamilla Arteaga 1974
Hermenegildo Ramírez Sánchez 1975
Domingo Jafet Herrera Castillo 1978
Lorenzo Cárdenas Aregullín 1978
Luis Reynoso Cervantes 1978
José de Jesús Martínez Zepeda 1997

Ernesto Corripio y Ahumada (ur. 29 czerwca 1919 w Tampico, zm. 10 kwietnia 2008 w La Noria, Xochimilco) – meksykański duchowny katolicki, arcybiskup miasta Meksyk, kardynał.

Życiorys

Studiował w seminarium w Puebla de los Angeles, święcenia kapłańskie przyjął 15 października 1942 w Rzymie; kontynuował studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (do 1945). Powrócił do rodzinnej diecezji Tampico, wykładał i był wicerektorem miejscowego seminarium oraz pełnił funkcję sekretarza kurii biskupiej (1950–1952).

27 grudnia 1952 został mianowany biskupem pomocniczym Tampico, ze stolicą tytularną Zapara; sakry biskupiej udzielił mu 19 marca 1953 Octaviano Márquez Toriz, arcybiskup Puebla. W lutym 1956 Corripio został biskupem ordynariuszem Tampico; brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II (1962–1965), a w lipcu 1967 przeszedł na stolicę arcybiskupią Antequera. Pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Meksyku (1967–1973). W marcu 1976 został arcybiskupem Puebla de los Angeles, a w lipcu 1977 – arcybiskupem miasta Meksyk. Uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie oraz konferencjach generalnych Episkopatów Latynoamerykańskich (na III konferencji w Puebla pełnił funkcję jednego z prezydentów).

30 czerwca 1979 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Immacolata al Tiburtino. Corripio brał udział w sesji plenarnej Kolegium Kardynalskiego w Watykanie w listopadzie 1979 oraz w pracach Rady Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej (od maja 1981). Był specjalnym wysłannikiem Jana Pawła II na pogrzebie zamordowanego arcybiskupa salwadorskiego Oscara Romero (marzec 1980) oraz na Narodowym Kongresie Maryjnym Boliwii w La Paz (styczeń-luty 1981).

Po osiągnięciu wieku emerytalnego (75 lat) zrezygnował z rządów archidiecezją Meksyk (wrzesień 1994), ale do czerwca 1995 pozostał jeszcze zwierzchnikiem archidiecezji jako administrator apostolski sede vacante. Na stolicy arcybiskupiej zastąpił go Norberto Rivera Carrera. Po ukończeniu 80. roku (1999) życia kardynał Corripio utracił prawo udziału w konklawe.

Wśród biskupów, którym udzielił sakry, był przyszły kardynał Javier Lozano Barragán (1979).

Bibliografia

  • sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
  • p
  • d
  • e
Diecezja meksykańska (1530–1546)
Archidiecezja meksykańska (od 1546)
  • Juan de Zumárraga (1546–1548)
  • Alfonso de Montufar (1551–1572)
  • Pedro Moya de Contreras (1573–1591)
  • Alonso Fernández de Bonilla (1591–1600)
  • García de Santa María Mendoza y Zúñiga (1601–1606)
  • García Guerra (1607–1612)
  • Juan Pérez de la Serna (1613–1627)
  • Francisco de Manso Zuñiga y Sola (1627–1634)
  • Feliciano de la Vega Padilla (1639–1640)
  • Juan de Mañozca y Zamora (1643–1650)
  • Marcelo Lopez de Azcona (1652–1654)
  • Mateo de Sagade Bugueiro (1655–1664)
  • Juan Alonso de Cuevas y Davaols (1664–1665)
  • Marcos Ramírez de Prado y Ovando (1666–1667)
  • Payo Enríquez de Rivera Manrique (1668–1681)
  • Francisco de Aguiar y Seijas y Ulloa (1680–1698)
  • Juan de Ortega Cano Montañez y Patiño (1699–1708)
  • José Pérez de Lanciego Eguiluz y Mirafuentes (1714–1728)
  • Manuel Jos. de Hendaya y Haro (1728–1729)
  • Juan Antonio de Vizarrón y Eguiarreta (1730–1747)
  • Manuel José Rubio y Salinas (1748–1765)
  • Francisco Antonio de Lorenzana y Butrón (1766–1772)
  • Iledfonso Núñez de Haro y Peralta (1772–1800)
  • Francisco Javier de Lizana y Beaumont (1802–1815)
  • Pedro José de Fonte y Hernández Miravete (1815–1837)
  • Manuel Posada y Garduño (1839–1846)
  • José Lázaro de la Garza y Ballesteros (1850–1862)
  • Pelagio Antonio de Labastida y Dávalos (1863–1891)
  • Próspero María Alarcón y Sánchez de la Barquera (1891–1908)
  • José Mora y del Rio (1908–1928)
  • Pascual Díaz y Barreto (1929–1936)
  • Luis María Martínez y Rodríguez (1937–1956)
  • Miguel Darío Miranda Gómez (1956–1977)
  • Ernesto Corripio y Ahumada (1977–1994)
  • Norberto Rivera Carrera (1995–2017)
  • Carlos Aguiar Retes (od 2018)
  • p
  • d
  • e
Meksykańscy kardynałowie
Zmarli kardynałowie
Żyjący kardynałowie
bez uprawnień elektorskich
Żyjący kardynałowie elektorzy
  • w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
Kontrola autorytatywna (osoba):