Fryderyk August Hanowerski

Fryderyk August Hanowerski (ur. 16 sierpnia 1763 w Londynie, zm. 5 stycznia 1827 tamże) – książę Yorku, Brunszwik-Lüneburga, biskup Osnabrück, brytyjski marszałek.

Życiorys

Fryderyk August był drugim synem króla Jerzego III i królowej Charlotte, księżniczki meklemburskiej. Jako niemowlę 27 lutego 1764 został wyznaczony na urząd biskupa Osnabrück. W wieku 17 lat, w 1784, jako młodszy syn panującego monarchy, został księciem Yorku i Albany.

Karierę wojskową rozpoczynał w Prusach. Tam 29 września 1791 roku, w Charlottenburgu, poślubił córkę króla Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna i Elżbiety Krystyny Brunszwickiej, Fryderykę Charlottę. Małżeństwo nie było szczęśliwe i w krótkim czasie orzeczono separację^[1]. Para nie miała dzieci.

Fryderyk August miewał wiele kochanek. Po śmierci żony w 1820 odmówił zawarcia kolejnego, legalnego małżeństwa^[2], tym samym przestał być brany pod uwagę jako potencjalny następca tronu. Jego najstarszy brat Jerzy IV w 1820 nie miał męskiego potomka. Sprawa sukcesji po nim pozostawała nadal otwarta.

W 1793, pomimo braku potrzebnego doświadczenia^[3], został mianowany dowódcą wojsk brytyjsko-hanowerskich stacjonujących w Holandii. Po zdobyciu Valenciennes rozpoczął oblężenie Dunkierki. Pokonany wycofał się z resztką swoich oddziałów do Wielkiej Brytanii. Mimo niepowodzeń w walce szybko awansował. W 1795 został mianowany marszałkiem, zaś w 1799 uczyniono go dowódcą wojsk brytyjsko-rosyjskich. Walczył ponownie na ziemiach holenderskich. Ponownie pokonany został 18 października i zmuszony do kapitulacji w Alkmaarze.

Przypisy

Literatura

• Mariusz Misztal, Królowa Wiktoria, Wrocław 2010.
• Christopher Hibbert, Wellington, Warszawa 2001.