H. Lejwik

H. Lejwik ‏ה. לײװיק‎
Lejwi Halper ‏לװי האַלפּער‎
Ilustracja
H. Lejwik, 1941
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1888
Ihumeń

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 1962
Nowy Jork

Zawód, zajęcie

poeta, dramaturg

Narodowość

żydowska

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Józef Opatoszu, H. Lejwik, Borys Kleckin, Zelig Malamud, Nachman Majzel, 1925

H. Lejwik[1], jid. ‏ה. לײװיק‎, właśc. Lejwi Halper jid. ‏לװי האַלפּער‎ (ur. 1 grudnia[2] 1888 w Ihumeniu na dzisiejszej Białorusi, zm. 23 grudnia 1962 w Nowym Jorku) – żydowski poeta i dramaturg piszący w języku jidysz, jeden z najwybitniejszych twórców jidysz działających w Stanach Zjednoczonych.

Imię, nazwisko, pseudonim

Na imię miał Lejwi (Lewi), zdrobniale Lejwik (dialektalnie wymawiane także Lajwik)[3][4]. Jego nazwisko brzmiało Halper (Halpern)[3][4].

Publikował pod pseudonimami L. Halper oraz L. Gelperin[2], lecz przede wszystkim jako H. Lejwik, z pierwszym członem zawsze skróconym do inicjału „H”[3].

Życiorys

Urodził się w 1888 roku na Białorusi, w Ihumeniu, ok. 50 km od Mińska. Wychowywał się w biedzie, w wielodzietnej rodzinie[3]. Był uczniem chederu, a następnie jesziwy w Mińsku[5].

Od 1905 roku należał do żydowskiej partii socjalistyczno-robotniczej Bund[5]. Był organizatorem wieców i demonstracji między innymi w Mińsku. Aresztowany w 1906 za działalność rewolucyjną został skazany na cztery lata katorgi i dożywotnie zesłanie na Syberię[4][5]. Jeszcze w więzieniu w Mińsku napisał jedno ze swoich największych dzieł, dramat Di kejtn fun Mesziech (Kajdany Mesjasza)[5]. Z zesłania zbiegł w 1912 i przedostał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiadł w 1913 na stałe i gdzie przez długie lata zarabiał pracując jako tapeciarz[4][6].

W latach 1917–1920 napisał głośny dramat Der gojlem (opublikowany w 1921), oparty na żydowskiej legendzie o golemie i utrzymany w klimacie mesjańskiej apokalipsy, który wystawiany był w teatrach żydowskich na całym świecie (po raz pierwszy w 1925, po hebrajsku, w teatrze Habima w Moskwie)[7].

Należał do grupy introspekcjonistów. Po wojnie publikował między innymi w znanym izraelskim kwartalniku „Di Goldene Kejt”. W swojej twórczości podejmował tematykę katorgi syberyjskiej oraz Holokaustu.

W późniejszych latach zyskał międzynarodowe uznanie. Był m.in. delegatem sekcji pisarzy jidysz na Światowy Kongres PEN Clubów w Buenos Aires w 1936 roku[8]. W 1958 otrzymał doktorat honoris causa Hebrew Union College, w 1961 zaś – medal National Jewish Welfare Board[8].

Przez ostatnie cztery lata swego życia był sparaliżowany i nie mógł mówić; zmarł w Nowym Jorku, 23 grudnia 1962 roku[4][9].

Twórczość

Do najważniejszych utworów Lejwika należą[2][4]:

  • 1908: Di kejtn fun Mesziech (Łańcuchy Mesjasza)
  • 1918: Hintern szlos (W zamknięciu)
  • 1921: Lider (Wiersze)
  • 1921: Der gojlem (Golem)
  • 1923: In kejnems land. Lider un poemes (Na ziemi niczyjej. Pieśni i wiersze)
  • 1927: Oreme meluche (Biedne państwo)
  • 1945: Maharam fun Rotenberg (Rabbi Meir z Rotenbergu)
  • 1945: In Treblinke bin ich nit gewen (W Treblince nie byłem)
  • 1949: Di chasene in Fernwald (Ślub w Fernwaldzie)
  • 1953: In di teg fun Ijew (Za czasów Hioba)

Przekłady na język polski

Przypisy

  1. Inne spotykane transkrypcje: Leiwik, Leivick, Leivik, Leyvik.
  2. a b c Kharlash 2017 ↓.
  3. a b c d Quercioli Mincer 2017 ↓, s. 289.
  4. a b c d e f Naimska 2003 ↓.
  5. a b c d Quercioli Mincer 2017 ↓, s. 290.
  6. Quercioli Mincer 2017 ↓, s. 291.
  7. Quercioli Mincer 2017 ↓, s. 293.
  8. a b Quercioli Mincer 2017 ↓, s. 294.
  9. Quercioli Mincer 2017 ↓, s. 297.

Bibliografia

  • Małgorzata Naimska: Leiwik (Lejwik; Leivick) H.. W: Polski słownik judaistyczny. Dzieje – kultura – religia – ludzie. Oprac. Zofia Borzymińska i Rafał Żebrowski. T. 2: L–Ż. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2003, s. 25–26, seria: Słowniki. ISBN 83-7255-175-8. [dostęp 2018-10-21].
  • Laura Quercioli Mincer: Twórca i dzieło. W: H. Lejwik: Golem. Tłum. Sebastian Matuszewski. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2017, s. 289–297, seria: Wielcy Pisarze w Nowych Przekładach. ISBN 978-83-65459-04-6.
  • Daniel Kac: Wilno Jerozolimą było. Rzecz o Abrahamie Sutzkeverze. Sejny: Wydawnictwo Pogranicza, 2003. ISBN 83-86872-51-9.
  • Yitskhok Kharlash: H. Leivick. W: Yiddish Leksikon. Tłum. Joshua Fogel. 2017-04-04. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).
  • Lejwik Halpern, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2009-08-11] .
  • Hasło Halper Lejwik w internetowej encyklopedii interia
  • Hasło Halper Lejwik w internetowym portaluwiedzy.onet.pl. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-22)].
  • ISNI: 0000000368497351, 0000000081266193
  • VIAF: 47562232
  • LCCN: n85045628
  • GND: 11900674X
  • LIBRIS: 53hkf98p5rx8j7s
  • BnF: 13553878b
  • SUDOC: 060259183
  • BNE: XX997711
  • NTA: 297280805
  • CiNii: DA14219141
  • Open Library: OL132065A
  • PLWABN: 9810637654905606
  • NUKAT: n2013151813
  • J9U: 987007271908705171
  • WorldCat: lccn-n85045628