Humbert z Romans

Błogosławiony
Humbert z Romans (OP)

Humbert de Romans

generał zakonu

Data i miejsce urodzenia

ok. 1194
Romans (Delfinat)

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1277
Valence (Drôme)

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

14 lipca

Szczególne miejsca kultu

Zakon Kaznodziejski

Cytaty w Wikicytatach

Humbert z Romans (ur. ok. 1194 w Romans, zm. 14 lipca 1277 w Valence) – francuski dominikanin, generał zakonu w latach 1254-1263, czczony przez zakon, jako błogosławiony.

Życiorys

Humbert urodził się w licznej rodzinie w Delfinacie. Jego rodzice byli ponoć bardzo pobożni, zaś szczególną estymą darzyli kartuzów. Jeden z jego braci wstąpił do zakonu założonego przez św. Brunona z Kolonii i rodzina spodziewała się, że również Humbert przyłączy się do kartuzów. Najpierw jednak wybrał się na naukę do Paryża, gdzie na miejscowym uniwersytecie uczył się prawa. Ukończył studia i pozostał na uczelni jako wykładowca. Jakiś czas potem usłyszał w swoim kościele parafialnym porywające kazanie, które przekonało go do przyłączenia się do Zakonu Kaznodziejów w dniu św. Andrzeja Apostoła, 30 listopada 1224. Habit zakonny przyjął z rąk Jordana z Saksonii.

W 1226 został profesorem teologii na macierzystym uniwersytecie, następnie (1236) przeorem w Lyonie, prowincjałem Rzymu (1240) i Francji (1244). W trakcie papieskiej elekcji 1241 był wysuwany jako kandydat na papieża. Podczas kapituły w Budapeszcie, 31 maja 1254, został wybrany generałem całego zakonu. Zrezygnował z funkcji 30 maja 1263 podczas kapituły w Londynie i powrócił do klasztoru w Valence, gdzie przebywał aż do śmierci. Przebywając już w Valence odmówił przyjęcia patriarchatu Jerozolimy. Klasztor opuścił tylko raz, na krótko, aby na prośbę papieża mediować w konflikcie między cystersami.

Zakon zawdzięcza Humbertowi kodyfikację liturgii dominikańskiej, która wykształciła się w XIII wieku, zaś w 1267 została zaakceptowana przez Klemensa IV.

Zobacz też

Bibliografia

Humbert of Romans - Catholic Encyclopedia (ang.)

Linki zewnętrzne

Liturgia dominikańska po Soborze Watykańskim II na stronie KEP (autor: Mirosław Wylęgała OP)
Msza dominikańska na stronie tercjarzy dominikańskich

Generałowie zakonu dominikanów

Św. Dominik Guzmán (1216–1221) Bł. Jordan z Saksonii (1222–1237) Św. Rajmund z Penyafortu (1238–1240) Jan z Wildeshausen (1241–1252) Bł. Humbert z Romans (1254–1263) Bł. Jan z Vercelli (1264–1283) Munio de Zamora (1285–1291) Étienne z Besançon (1292–1294) Bł. Niccolò Boccasini (1296–1299) Alberto Chiavari (1300) Bernard de Jusix (1301–1303) Amerigo Giliani da Piacenza (1304–1311) Bérenger de Landora (1312–1317) Hervé Nédéllec (1318–1323) Barnaba Cagnoli (1324–1332) Hugh de Vaucemain (1333–1341) Gerard de Daumar (1342) Pierre de Baume-les-Dames (1343–1345) Garin de Gy l'Eveque (1346–1348) Jean de Moulins (1349–1350) Simon de Langres (1352–1366) Elias Raymond (1367–1380) Bł. Rajmund z Kapui (1380–1399)
Obediencja awiniońska Elias Raymond (1380–1389) Niccolò da Troia (1391–1393) Mikołaj z Valladolid (1394–1397) Jean de Puinoix (1397–1418)
Tommaso Paccaroni (1401–1414) Leonardo Dati (1414–1425) Barthélémy Texier (1426–1449) Pierre Rochin (1450) Guido Flamochet (1451) Marcial Auribelli (1453–1462) Corrado da Asti (1462–1465) Marcial Auribelli (1465–1473) Leonardo Mansueti (1474–1480) Salvo Cassetta (1481–1483) Bartolomeo Commazio (1484–1485) Barnaba Sansoni (1486) Gioacchino Torriani (1487–1500) Vincenzo Bandello (1501–1506) Jean Clérée (1507) Tommaso de Vio zwany Kajetanem (1508–1518) García de Loaysa (1518–1524) Francesco Silvestri (1525–1528) Paolo Butigella (1530–1531) Jean du Feynier (1532–1538) Agostino Recuperati (1539–1540) Albert de las Casas (1542–1544) Francesco Romeo (1546–1552) Stefano Usodimare (1553–1557) Vincenzo Giustiniani (1558–1570) Serafino Cavalli (1571–1578) Paolo Constabile (1580–1582) Sisto Fabri (1583–1589) Ippolito Maria Beccaria (1589–1600) Jerónimo Xavierre (1601–1607) Agostino Galamina (1608–1612) Serafino Secchi (1612–1628) Niccolò Ridolfi (1629–1642) Tommaso Turco (1644–1649) Giovanni Battista Marini (1650–1669) Juan Tomás de Rocaberti (1670–1677) Antonio de Monroy (1677–1686) Antoine Cloche (1686–1720) Agostino Pipia (1721–1725) Tomás Ripoll (1725–1747) Antoine Bremond (1748–1755) Juan Tomás de Boxadors y Sureda de San Martín (1756–1777) Baltazar de Quinones (1777–1798) Pio Giuseppe Gaddi (1806–1814) wikariusz generalny zakonu w latach 1798–1806 oraz 1814–1819 Joaquín Briz (1825–1831) Francesco Ferdinando Jabalot (1832–1834) Benedetto Maurizio Olivieri (1834–1835) Tommaso Giacinto Cipolletti (1835–1838) Angelo Domenico Ancarani (1838–1844) Vincenzo Aiello (1844–1850) Alexandre Vincent Jandel (1855–1872) wikariusz generalny zakonu 1850–1855 1873–1879 Giuseppe M. Sanvito był wikariuszem generalnym zakonu José María Larroca (1879–1891) Andreas Frühwirth (1891–1904) Bł. Jacek Maria Cormier (1904–1916) Ludwig Theissling (1916–1925) Bł. Bonaventura García de Paredes (1926–1929) Martin-Stanislas Gillet (1929–1946) Manuel Suárez (1946–1954) Michael Browne (1955–1962) Aniceto Fernández (1962–1974) Vincent de Couesnongle (1974–1983) Damian Byrne (1983–1992) Timothy Radcliffe (1992–2001) Carlos Azpíroz Costa (2001–2010) Bruno Cadoré (2010–2019) Gerard Timoner (od 2019)