Ignacy Harski

Ignacy Harski
podpułkownik podpułkownik
Data urodzenia

6 lutego 1896

Data śmierci

26 listopada 1956

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ignacy Harski (ur. 6 lutego 1896, zm. 26 listopada 1956[1]) – podpułkownik łączności inżynier Wojska Polskiego, członek Polskiej Organizacji Wojskowej na Wschodzie, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

3 maja 1926 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 57. lokatą w korpusie oficerów artylerii[2]. Jako oficer odkomenderowany na studia pozostawał w dyspozycji komendanta miasta stołecznego Warszawy[3]. Z dniem 30 września 1932 został przeniesiony do Sztabu Głównego[4]. Pełnił służbę w Oddziale II na stanowisku kierownika Samodzielnego Referatu Technicznego. Po ukończeniu studiów na Politechnice Warszawskiej otrzymał tytuł inżyniera elektryka[5]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów łączności i mianowany majorem ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 4. lokatą[6][7]. W marcu 1939 pełnił służbę w Wydziale Wojskowym Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego na stanowisku kierownika referatu[8].

26 września 1946, razem z 75 innymi oficerami Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, został pozbawiony obywatelstwa polskiego.

Od 1952 mieszkał w Polski Osiedlu w Penrhos, następnie przebywał w Polskim Szpitalu w Penley[1].

Został pochowany na Wrexham Cemetary[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Karolina Grodziska Polskie groby na cmentarzach północnej Walii, wyd. PAU, Kraków 2004, s. 60
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 130.
  3. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 190.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 423.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936 roku, s. 12.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 426.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 273.
  8. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 446.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 2.
  10. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  11. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej i wojskowej wiedzy technicznej”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • VIAF: 163727732
  • PLWABN: 9810681964205606