Język czamorro

Chamorro
Obszar

Guam, Mariany Północne

Liczba mówiących

63 tys. (1991, Guam)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Guam, Mariany Północne
UNESCO 2 wrażliwy↗
Ethnologue 1 narodowy↗
Kody języka
ISO 639-1 ch
ISO 639-2 cha
ISO 639-3 cha
IETF ch
Glottolog cham1312
Ethnologue cha
GOST 7.75–97 чам 782
WALS cha
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku czamorro
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język czamorro, język chamorro[1] – język austronezyjski używany w Guam i Marianach Północnych (objęty statusem języka urzędowego), przez lud Czamorro. Na wyspie Guam posługuje się nim 63 tys. ludzi (1991, według Ethnologue)[2].

Pomimo swojej lokalizacji w Mikronezji (Oceanii) nie jest przedstawicielem języków oceanicznych[3]. Uchodzi za bliżej spokrewniony z językami Filipin i Indonezji, przy czym jego dokładna przynależność jest niejasna[4]. Znalazł się w propozycji grupy zachodniej języków malajsko-polinezyjskich (siostrzanej wobec grupy centralno-wschodniej)[5][6][7]. Bywa zaliczany do języków filipińskich[1][8]. K.A. Adelaar (2005) i A.D. Smith (2017) klasyfikują go jako izolat w ramach języków malajsko-polinezyjskich[5][9].

Do zatarcia jego związków zewnętrznych przyczynił się zapewne kontakt z różnymi grupami językowymi[10]. Czamorro wykazuje wpływy leksykalne języka hiszpańskiego i języków filipińskich. Zidentyfikowano też pewne zapożyczenia z języków oceanicznych i innych źródeł austronezyjskich[11].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 79, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).
  2. ↑ a b M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Chamorro, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24]  (ang.).
  3. ↑ Adelaar 2005 ↓, s. 1.
  4. ↑ Zobel 2002 ↓, s. 405.
  5. ↑ a b Adelaar 2005 ↓, s. 14, 17.
  6. ↑ Zobel 2002 ↓, s. 405–406.
  7. ↑ Blust 1980 ↓, s. 11–12.
  8. ↑ Adelaar 2005 ↓, s. 17.
  9. ↑ Smith 2017 ↓, s. 475.
  10. ↑ Reid 2002 ↓, s. 63.
  11. ↑ Zobel 2002 ↓, s. 432.

Bibliografia

  • Alexander Adelaar: The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 1–42. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
  • Robert Blust. Austronesian Etymologies. „Oceanic Linguistics”. 19 (1/2), s. 1–189, 1980. ISSN 0029-8115. OCLC 9982679255. JSTOR: 20172307. (ang.). 
  • Lawrence A. Reid: Morphosyntactic evidence for the position of Chamorro in the Austronesian language family. W: Robert S. Bauer (red.): Collected Papers on Southeast Asian and Pacific Languages. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2002, s. 63–94, seria: Pacific Linguistics 530. DOI: 10.15144/PL-530.63. ISBN 978-0-85883-528-3. OCLC 51647270. (ang.).
  • Alexander D. Smith. The Western Malayo-Polynesian Problem. „Oceanic Linguistics”. 56 (2), s. 435–490, 2017. DOI: 10.1353/ol.2017.0021. ISSN 0029-8115. OCLC 9982714373. JSTOR: 26408513. (ang.). 
  • Erik Zobel: The position of Chamorro and Palauan in the Austronesian family tree: evidence from verb morphosyntax. W: Fay Wouk, Malcolm Ross (red.): The History and Typology of Western Austronesian Voice Systems. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2002, s. 405–436, seria: Pacific Linguistics 518. DOI: 10.15144/PL-518.405. ISBN 978-0-85883-477-4. OCLC 49988027. (ang.).
  • GND: 4193398-9
  • NDL: 00573576
  • NKC: ph294115
  • J9U: 987007284947605171