Jan Woydyga
Data i miejsce urodzenia | 1857 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 1946 | ||
Narodowość | polska | ||
Alma Mater | |||
Dziedzina sztuki | rzeźbiarstwo | ||
|
Jan Woydyga (ur. 1857 w Warszawie, zm. 1946[1].) – polski artysta rzeźbiarz.
Życiorys
Studiował rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1874−1876 u Marcelego Guyskiego. Kontynuował studia w Warszawie pod kierunkiem Leona Molatyńskiego. Od roku 1886 przebywał w Paryżu kształcąc się w pracowni Cypriana Godebskiego oraz w Académie des beaux-arts u Louisa A. Roubauda.
Po powrocie do Warszawy w roku 1889 założył przy pomocy Andrzeja Pruszyńskiego pracownię sztukaterii i ornamentów rzeźbiarskich, a w rok później otworzył własny zakład rzeźbiarsko-kamieniarski, specjalizujący się w rzeźbie architektonicznej i nagrobkowej. We współpracy z architektem Stefanem Szyllerem wykonał dekorację rzeźbiarską wiaduktu im. Markiewicza. Rzeźby te były pierwotnie (1904) odlane w cynku, w roku 1914 zostały przekute w piaskowcu.
Wykonał też medalion na pomniku Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli. Jest także autorem popiersia Sokratesa Starynkiewicza na terenie warszawskiej Stacji Filtrów[2].
Był twórcą wielu pomników nagrobnych na cmentarzu Powązkowskim, m.in. Stefcika Kamieńskiego i Maniusi Lipowskiej (1890 r., kw. 11), rodziny Jaźwińskich (1891 r. kw. 181) czy Wilhelminy Jakubowskiej (ok. 1898 r., kw. 26).
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 22-6-25/26).
Przypisy
Bibliografia
- Jan Woydyga, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .
- Sztuka Cmentarza Powązkowskiego
- Katarzyna Mikocka-Rachubowa, Rzeźba polska XIX wieku. Od klasycyzmu do symbolizmu. Katalog zbiorów. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1993
- Maria IrenaM.I. Kwiatkowska Maria IrenaM.I., Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-08790-0, OCLC 830050175 .