Kapitulacja wittenberska

Ten artykuł od 2019-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kapitulacja wittenberska (podpisana 19 maja 1547 roku) – wydarzenie polityczne w Świętym Cesarstwie Rzymskim Narodu Niemieckiego, w którym godność elektorska została przeniesiona przez cesarza Karola V z władcy ernestyńskiej Saksonii Jana Fryderyka Wspaniałomyślnego na księcia albertyńskiej Saksonii Maurycego Wettyna. Ponadto ernestyńska Saksonia została pozbawiona swojego terytorium na rzecz nowego albertyńskiego elektoratu i Czech.

Kapitulacja była karą za bunt przeciwko cesarzowi. Czołowi przywódcy ligi szmalkaldzkiej – Jan Wspaniałomyślny i landgraf Hesji Filip – zostali wzięci do niewoli cesarskiej w latach 1547–1552.

Maurycy (pejoratywnie nazwany przez protestantów „Judaszem z Miśni”), mimo tego że był protestantem, opowiedział się w wojnie szmalkaldzkiej po stronie (katolickiego) cesarza rzymskiego. Jednakże pięć lat później zdradził go w powstaniu książąt i z pomocą Francuzów wymusił na nim pierwszą formalną akceptację protestantyzmu w Świętym Cesarstwie Rzymskim w tzw. pokoju w Pasawie (1552 rok).

W 1555 roku kwestie prawne zostały uregulowane przez pokój augsburski.