Labor Management Relations Act
Labor Management Relations Act of 1947 (LMRA, Ustawa regulująca stosunki między pracodawcą a pracownikiem), Ustawa Tafta-Hartleya – jedna z głównych ustaw prawa pracy w Stanach Zjednoczonych, określająca ramy prawne dla funkcjonowania związków zawodowych w tym kraju, wraz z wcześniejszą ustawą NLRA, której postanowienia uzupełniła. Ustawa ograniczyła w dużym stopniu możliwości prowadzenia legalnych strajków i protestów pracowniczych, oraz dopuściła m.in. prawo indywidualnych stanów do zakazywania związkom zawodowym wprowadzania przymusu przynależności do nich dla pracowników objętych nimi zakładów pracy (tzw. right-to-work laws przeciwstawione union security clauses)[1][2].
Przypisy
- ↑ Nicholson, PhilipP. Yale PhilipP., 1940-, Labor's story in the United States, Temple University Press, 2004, ISBN 1-59213-239-1, OCLC 53162698 .
- ↑ Richard BarryR.B. Freeman Richard BarryR.B., James L.J.L. Medoff James L.J.L., What do unions do?, Basic Books, 1984, ISBN 978-0-465-09133-1 [dostęp 2017-01-14] (ang.).
