Laseczka tężca : Czynniki chorobotwórcze, Patogeneza, Objawy kliniczne, Epidemiologia Wikipedia, wolna encyklopedia

Laseczka tężca

Laseczka tężca
Laseczka tężca (Clostridum tetani) w barwieniu metodą Moellego
Systematyka
Domena	bakterie
Typ	Firmicutes
Klasa	Clostridia
Rząd	Clostridiales
Rodzina	Clostridiaceae
Rodzaj	Clostridium
Gatunek	Clostridium tetani
Nazwa systematyczna
Clostridium tetani

Laseczka tężca (łac. Clostridium tetani) – bakteria Gram-dodatnia tworząca przetrwalniki (endospory) umieszczone na końcu komórki, w obrazie mikroskopowym przypominające "pałeczki dobosza". Należy do bezwzględnych beztlenowców (żyją i rozwijają się jedynie w środowisku pozbawionym tlenu atmosferycznego).

Czynniki chorobotwórcze

W miejscu zakażenia C. tetani wydziela tetanospazminę – silną neurotoksynę, która powoduje nagromadzenie się acetylocholiny w płytkach nerwowo-mięśniowych powodując porażenie spastyczne.

Patogeneza

Zakażenie następuje podczas urazów penetrujących skażonych glebą, warunkujących rozwój beztlenowy – drobnoustrój zaczyna wydzielać toksynę, która drogą aksonalną dociera do rdzenia kręgowego, w którym zaburza działanie hamujące neuronów wstawkowych. Okres inkubacji trwa od kilku dni (w przypadku ciężkiego przebiegu choroby) do miesiąca (w przypadku mniej groźnego zakażenia).

Objawy kliniczne

Tężec miejscowy
Tężec obejmujący mięśnie głowy związany z zaburzeniem funkcji jednej z gałęzi nerwu twarzowego (VII)
Tężec uogólniony – najczęstszą postać choroby charakteryzuje skurcz silnych grup mięśni: szczękościsk, uśmiech sardoniczny.

Epidemiologia

rezerwuary: koniowate, ścieki, odchody

Leczenie

chirurgiczne opracowanie rany
należy podać immunoglobulinę tężcową i antytoksynę tężcową, aby uzyskać bierną, a następnie czynną i długotrwałą odporność
antybiotykiem z wyboru jest metronidazol^[1]
leczenie podtrzymujące: podtrzymanie oddychania, izolacja pacjenta, trzymanie go w miejscu cichym i ciemnym, ponieważ silne bodźce zewnętrzne mogą wywołać napady skurczowe