Ludwik Gąsiorowski

Ludwik Gąsiorowski

Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1807 Ruda
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1863 Poznań
Zawód, zajęcie	lekarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Hiacynt Gąsiorowski (ur. 16 sierpnia 1807 lub 25 sierpnia 1808^[1] w Rudzie, zm. 9 grudnia 1863 w Poznaniu) – polski lekarz, działacz społeczny i filantrop, członek zarządu PTPN.

Życiorys

Ukończył poznańskie gimnazjum św. Marii Magdaleny. W trakcie studiów medycznych we Wrocławiu uczestniczył w powstaniu listopadowym. Po zamieszkaniu w 1836 roku w Poznaniu rozpoczął współpracę z doktorem Karolem Marcinkowskim. Zajmował się działalnością medyczną, dydaktyczną i społeczną skierowaną do ubogich. Więziony za udział w przygotowaniach powstańczych w 1846. Podczas Wiosny Ludów pracował jako lekarz szpitali powstańczych. W latach 1839-1855 opracował i wydał Zbiór wiadomości do historii sztuki lekarskiej w Polsce od czasów najdawniejszych aż do czasów najnowszych^[2][3][4] przez co uznawany jest za ojca polskiej historii medycyny. Po śmierci pochowany na cmentarzu świętomarcińskim, obecnie spoczywa na cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan.

Zobacz też

• Ulica Gąsiorowskich w Poznaniu

Przypisy

Bibliografia

• Marek Rezler: Sylwetki zasłużonych poznaniaków. Biogramy historyczne. W: Wielka Księga Miasta Poznania. Wyd. 1. Poznań: Dom Wydawniczy „Koziołki Poznańskie”, 1994, s. 734-735. ISBN 83-901625-0-4.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Ludwika Gąsiorowskiego dostępne w serwisie Polona