Marsilio Ficino

Marsilio Ficino

Data i miejsce urodzenia	19 października 1433 Figline Valdarno
Data i miejsce śmierci	1 października 1499 Careggi
Zawód, zajęcie	filozof, filolog, astrolog
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Marsilio Ficino, łac. Marsilius Ficinus (ur. 19 października 1433 w Figline Valdarno, zm. 1 października 1499 w Careggi), włoski filozof renesansowy, humanista, neoplatonik, filolog, astrolog, jedna z najbardziej znanych postaci wczesnego renesansu, nazywany „Drugim Platonem”^[1].

Twórczość

Założyciel i kierownik Akademii florenckiej. Tłumacz i komentator dzieł Platona (kompletny przekład w 1484^[2]) i Plotyna. Ficino w swych pracach podkreślał boskość natury ludzkiej^[3] wyrażonej dążeniem człowieka do utożsamienia się z Bogiem. Główną pracą Ficina jest Teologia platońska (łac. Theologia platonica de immortalitate animorum)^[4], która uchodzi za jedno z najsłynniejszych i najważniejszych filozoficznych dzieł renesansowych^[5]. W swojej teorii demonów nawiązywał do znajomości pism neoplatoników: Jamblicha, Porphyrego, Synesiusa i Psellusa Bizantyńskiego^[6].

Ficino był twórcą terminu "miłość platoniczna"^[7][8][9], której koncepcję opisał w komentarzu do Uczty Platona (łac. Commentarium Marsilii Ficini Florentini in Convivium Platonis de Amore)^[10]. W estetyce i filozofii miłości Ficino podkreślał metafizyczną naturę piękna i zrodzonej przez niego miłości, uważając piękno za "oblicze Boga"^[11].

Przekłady na język polski

• Marsilio Ficino. STRESZCZENIE ORAZ KOMENTARZ DO FAJDROSA I-VI. „Lectiones & Acroases Philosophicae”. VI (2), s. 229-243, 2013. Artur Pacewicz (red.). Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. ISSN 2082-9221. (pol.). 

Przypisy

Bibliografia

w języku polskim

• Józef Andrzej Gierowski: Historia Włoch. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986. ISBN 83-04-01943-4. (pol.).
• Alicja Kuczyńska. U źródeł hermeneutyki: wyjaśnianie według Marsilia Ficina. „Sztuka i Filozofia”. 5, s. 138-154, 1992. (pol.). 
• Joanna Papiernik: Czy możemy poznać Boga naprawdę? Marsilio Ficino o duszy ludzkiej. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016. ISBN 978-83-8088-216-4. (pol.).
• Adam Poznański. WPROWADZENIE. „Lectiones & Acroases Philosophicae”. VI (2), s. 225-228, 2013. Artur Pacewicz (red.). Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. ISSN 2082-9221. (pol.). 

w innych językach

• P. O. Kristeller: Il pensiero filosofico di Marsilio Ficino. Firenze: Le Lettere, 1988. (wł.).
• Lenka Naldoniová: Erós a jeho metamorfózy. Ostrawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Ostrawskiego, 2010. ISBN 978-80-7368-840-0. (cz.).
• Lenka Naldoniová. Marsilio Ficino a platonická láska (Marsilio Ficino and Platonic Love). „Spisy Filozofické fakulty Ostravské univerzity. Metodologie a theurgie hermeneutické interpretace III”. 213, s. 85-100, 2010. Wydawnictwo Uniwersytetu Ostrawskiego. (cz.). 
• А. Горфункель: МАРСИЛИО ФИЧИНО. W: Эстетика Ренессанса. Zebrał Wiaczesław Szestakow. T. I. Москва: Искусство, 1981, s. 139–143, seria: Antologia. (ros.).
• Илья Геннадьевич Гурьянов: Рецепция платонизма в антропологии М. Фичино. Kierownik naukowy Aleksandr Dobrochotow. Москва: Высшая школа экономики, 2017, seria: Dysertacja kandydacka z historii filozofii. (ros.).
• О. Ф. Кудрявцев: Учение о любви и красоте Марсилио Фичино (Nauka Ficina o miłości i pięknie). W: Образы любви и красоты в культуре Возрождения. Отв. редактор Л.М.Брагина. Москва: Наука, 2008, s. 39-52, seria: Культура Возрождения (Kultura Odrodzenia). ISBN 978-5-02-035707-5. (ros.).

Linki zewnętrzne

• Elżbieta Binswanger-Stefańska: Marsilio Ficino. [w:] KULTURA [on-line]. sofijon.pl, 19.10.2015. [dostęp 2021-10-11]. (pol.).
• Przełożyła Ewa Osek: Marsilio Ficino: O szale poetyckim dla Wawrzyńca Medyceusza. 2020-11-09. [dostęp 2021-10-11]. (pol.).
• Marsilio Ficino – dzieła w bibliotece Polona