Maurice Stokes

Maurice Stokes

12
silny skrzydłowy/środkowy
Pseudonim	Mo
Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1933 Pittsburgh
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 1970 Cincinnati
Wzrost	201 cm
Masa ciała	105 kg
Kariera
Aktywność	1955–1958
Szkoła średnia	Westinghouse High (Pittsburgh, Pensylwania)
College	Saint Francis (PA) (1951–1955)
Draft	1955, numer: 2 Rochester Royals
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1955–1958 Rochester / Cincinnati Royals

Maurice Stokes (ur. 17 czerwca 1933 w Pittsburghu, zm. 6 kwietnia 1970 w Cincinnati) – amerykański koszykarz, skrzydłowy, uczestnik spotkań gwiazd, kilkukrotnie zaliczany do drugiego składu najlepszych zawodników NBA^[1], debiutant roku^[2], członek Basketball Hall of Fame^[3].

Życiorys

Podczas występów na uczelni Saint Francis, w Loretto Pensylwania Stokes poprowadził kilkukrotnie zespół Red Flash do udziału w turnieju NIT. Jako junior (przedostatni rok) notował średnio 23,3 punktu i 22,2 zbiórki, prowadząc swoją drużynę do rezultatu 22-9^[4]. Rok później poprowadził Flash do półfinałów turnieju NIT, przeciwko Dayton, w którym to ulegli oni 79-73, mimo zdobycia przez Stokesa aż 43 punktów oraz w rezultacie tytułu MVP całych rozgrywek^[4].

Po ukończeniu uczelni w 1955 roku Stokes przystąpił do draftu NBA. Został w nim wybrany z numerem 2 przez klub Rochester Royals^[5].

Jako debiutant notował średnio 16,8 punktu, 16,3 zbiórki oraz 4,9 asysty^[6]. Podczas swojego pierwszego spotkania w NBA zanotował 32 punkty, 20 zbiórek oraz 7 asyst^[4]. W jednym ze spotkań zaliczył też rekordowe 38 zbiórek^[4]. Jego średnia zbiórek (16,3) okazała się najwyższa w całej lidze, jednak tytuły lidera w danej kategorii statystycznej przyznawano wtedy na podstawie łącznej liczby uzyskanych punktów, zbiórek, czy też asyst. W związku z tym liderem w tej klasyfikacji został oficjalnie Bob Pettit, który uzyskał 1164 zbiórki (średnia 16,2), w stosunku do 1094 zbiórek Stokesa^[7]. W trakcie rozgrywek został powołany do udziału w meczu gwiazd^[7], natomiast po ich zakończeniu wybrano go do drugiego składu najlepszych zawodników ligi^[1], oraz debiutantem roku^[2].

W kolejnym sezonie Stokes został liderem NBA w zbiórkach, ze średnią 17,4^[8]. Wyższą średnią legitymował się co prawda Bill Russell (19,6), lider był jednak wybierany na podstawie łącznej liczby zbiórek, który Russel zanotował 943, natomiast Stokes 1256^[8]. Wystąpił po raz drugi z rzędu w NBA All-Star Game wraz z kolegami z zespołu – Jackiem Twymanem i Richie Reganem^[9], po zakończeniu fazy zasadniczej wyróżniono go po raz kolejny wyborem do All-NBA Second Team^[1]. Rok później zaliczył swój trzeci występ meczu gwiazd^[10], otrzymał też trzecią nominację do drugiego składu najlepszych zawodników NBA^[1].

12 marca 1958 roku, podczas ostatniego spotkania sezonu 1957/58 (przeciw Lakers), miał miejsce tragiczny w skutkach wypadek. Stokes ścinając pod kosz przewrócił się i uderzył feralnie głową w parkiet, po czym stracił przytomność^[4]. W szatni podano mu sole trzeźwiące, po czym powrócił na boisko. Trzy dni później wystąpił w pierwszym spotkaniu fazy play-off przeciwko Detroit Pistons, notując 12 punktów oraz 15 zbiórek. W trakcie lotu powrotnego do Cincinnati poczuł się jednak bardzo źle. Kilka dni później został sparaliżowany i zapadł w śpiączkę, w konsekwencji wcześniejszego wypadku. Zdiagnozowano u niego encefalopatię, potocznie uszkodzenie mózgu^[4].

Z pomocą przyszedł mu kolega z zespołu, z którym wspólnie rozpoczynał swoją karierę w NBA – Jack Twyman. To właśnie on organizował pieniądze na opiekę medyczną Stokesa oraz założył mającą mu w tym pomóc fundację jego imienia – Maurice Stokes Foundation^[4]. Organizował mecze pokazowe – Maurice Stokes Memorial Basketball Games, w celu zbiórki pieniędzy^[11]. Spotkania te zastąpił z biegiem lat turniej golfowy – Maurice Stokes/Wilt Chamberlain Celebrity Pro-Am Golf Tournament^[12]. Z czasem Twyman został prawnym opiekunem Stokesa. Zajął się bezpośrednio jego finansami oraz zapewnianiem mu należytej opieki. Twyman opiekował się Stokesem aż do jego śmierci, która miała miejsce 6 kwietnia 1970 roku, w konsekwencji ataku serca^[4].

W 1971 roku wybudowano centrum sportowe na kampusie uczelni St. Francis, któremu nadano pierwotnie nazwę Maurice Stokes Physical Education Building, a następnie nieco uproszczono do nazwy – The Maurice Stokes Athletics Center.

9 czerwca 2013 NBA ustanowiła nową nagrodę – Twyman–Stokes Teammate of the Year Award, honorując w ten sposób niezwykłą przyjaźń między tymi dwoma zawodnikami^[13]. Otrzyma ją zawodnik, który okazał się najlepszym kolegą z drużyny dla pozostałych zawodników. Kandydatów do jej przyznania typują zawodnicy wszystkich drużyn NBA. Dwunastu z najlepszymi wynikami kwalifikuje się do rundy finałowej głosowania.

Osiągnięcia

College

• MVP turnieju NIT (1955)^[4]
• Zaliczony do:
  • składu small-college All-American^[4]
  • Akademickiej Galerii Sław Koszykówki (2006)^[14]
• Lider ligi akademickiej w skuteczności rzutów z gry (1953)^[15]
• Zaliczony do All-Time NIT Team (1997)^[4]

NBA

• 3-krotny uczestnik meczu gwiazd NBA (1956-1958)^[16]
• 3-krotnie wybierany do składu II składu NBA (1956-1958)^[1]
• Debiutant roku NBA (1956)^[2]
• Lider NBA w zbiórkach (1957)^[17]
• Klub Sacramento Kings zastrzegł należący do niego w numer 12^[18]
• Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 2004)^[3]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na NBA.com. stats.nba.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.)
• Statystyki na basketball-reference.com (ang.)