Michał Winiarski

Michał Winiarski

Michał Winiarski na spotkaniu z kibicami przed Meczem Gwiazd - Pożegnanie Pawła Zagumnego w katowickim Spodku, 11 września 2016
Pełne imię i nazwisko	Michał Jerzy Winiarski
Data i miejsce urodzenia	28 września 1983 Bydgoszcz
Wzrost	200 cm
Pozycja	przyjmujący
Informacje klubowe
Klub	Aluron CMC Warta Zawiercie
Kariera juniorska
Lata Klub Chemik Bydgoszcz SMS PZPS Spała
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. 2002–2005 AZS Częstochowa 2005–2006 BOT Skra Bełchatów 2006–2009 Itas Diatec Trentino 2009–2013 PGE Skra Bełchatów 2013–2014 Fakieł Nowy Urengoj 2014–2017 PGE Skra Bełchatów
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. 2001 Reprezentacja Polski Kadetów 2002–2003 Reprezentacja Polski Juniorów 2004–2014  Polska 240
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2017–2019 PGE Skra Bełchatów (II trener) 2019–2022 Trefl Gdańsk 2022– Aluron CMC Warta Zawiercie 2022– Niemcy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Michał Jerzy Winiarski (ur. 28 września 1983 w Bydgoszczy) – polski siatkarz i trener siatkarski, grający na pozycji przyjmującego, w latach 2004–2014 reprezentant Polski.

Życiorys

Już jako junior był kapitanem reprezentacji, która w 2003 sięgnęła po tytuł mistrza świata juniorów. W kadrze seniorskiej zadebiutował 7 stycznia 2004 w meczu z Rosją (0:3) podczas turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk w Atenach^[1]. W reprezentacji Polski rozegrał 240 spotkań^[2]. Stephane Antiga mianował go kapitanem kadry. Pod koniec sierpnia 2009 rozwiązał kontrakt z klubem Itas Diatec Trentino, z którym wygrał Ligę Mistrzów (2009) oraz zdobył mistrzostwo Włoch (2008) – i podpisał trzyletni kontrakt z mistrzem Polski – Skrą Bełchatów. W 2009 roku przeszedł operację barku i był wyłączony z gry na kilka miesięcy. Oraz nie pojechał z tego powodu na Mistrzostwa Europy do Turcji^[3]. 3 maja 2013 podpisał dwuletni kontrakt z rosyjskim klubem Fakieł Nowy Urengoj, opuszczając po czterech latach PGE Skrę. Po rocznej grze w klubie Fakieł Nowy Urengoj, powrócił do Skry Bełchatów^[4].

21 września 2014, wraz z reprezentacją Polski, wywalczył złoty medal Mistrzostw Świata 2014^[5]. Tego samego dnia ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej^[6]. W 2017 w związku z kontuzją kręgosłupa ogłosił zakończenie kariery^[7].

Po zakończeniu kariery jako zawodnik, został drugim trenerem PGE Skry Bełchatów^[8]. 4 czerwca 2019 roku został oficjalnie zaprezentowany jako nowy trener Trefla Gdańsk^[9], w którym był trenerem do sezonu 2021/2022^[10]. W 2022 został trenerem reprezentacji Niemiec^[11]. W październiku 2023 roku został ogłoszony jako selekcjoner reprezentacji Niemiec w siatkówce. Poprowadził Reprezentacje Niemiec przez eliminacje do Igrzysk Olimpijskich w Paryżu, wygrywając grupę A i zakwalifikowali się do turnieju w Paryżu.^[12]

13 maja 2006 roku poślubił Dagmarę Stęplewską, z którą ma dwóch synów^[13]. Oliwier urodzony 28 listopada 2006 roku również jest siatkarzem. Gra na pozycji rozgrywającego. Wraz z klubem Eco-Team AZS-u Stoelzle Częstochowa został mistrzem Polski juniorów w marcu 2024 roku^[14]. Oraz Antoni, który urodził się 13 marca 2014 roku.

W 2016 roku reklamował kosmetyki dla mężczyzn marki Luksja^[15].

Reprezentacja Polski

Powołania do reprezentacji Polski

• 2003 – przez Grzegorza Rysia do kadry na mistrzostwa świata juniorów
• 2006 – przez Raúla Lozano do kadry na Ligę Światową i na mistrzostwa świata 2006 w Japonii
• 2007 – przez Raúla Lozano do kadry na Ligę Światową i na mistrzostwa Europy 2007 w Rosji
• 2008 – przez Raúla Lozano do kadry na Turniej kwalifikacyjny do igrzysk olimpijskich 2008 i na Ligę Światową
• 2008 – przez Raúla Lozano do kadry na igrzyska olimpijskie 2008
• 2010 – przez Daniela Castellaniego do kadry na Ligę Światową
• 2010 – przez Daniela Castellaniego do kadry na mistrzostwa świata 2010 we Włoszech
• 2011 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Puchar Świata w Japonii
• 2012 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Ligę Światową
• 2012 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Igrzyska Olimpijskie w Londynie
• 2013 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Ligę Światową
• 2014 – przez Stephana Antigę do kadry na Mistrzostwa świata.

Jako siatkarz

Sukcesy klubowe

Mistrzostwo Polski:

• 2006, 2010, 2011
• 2003, 2012, 2017
• 2004, 2005, 2015, 2016

Puchar Polski:

• 2006, 2011, 2012, 2016

Mistrzostwo Włoch:

• 2008
• 2009

Liga Mistrzów:

• 2009
• 2012
• 2010

Klubowe Mistrzostwa Świata:

• 2009, 2010
• 2012

Superpuchar Polski:

• 2012, 2014^[16]

Sukcesy reprezentacyjne

Mistrzostwa Świata Juniorów:

• 2003

Mistrzostwa Świata:

• 2014
• 2006

Memoriał Huberta Jerzego Wagnera:

• 2012, 2013
• 2007

Puchar Świata:

• 2011

Liga Światowa:

• 2012^[17]

Nagrody indywidualne

• 2005: Najlepszy przyjmujący Polski
• 2006: Najlepszy zagrywający turnieju finałowego Pucharu Polski
• 2007: Najlepszy przyjmujący Ligi Światowej
• 2007: Najlepszy przyjmujący Memoriału Huberta Jerzego Wagnera
• 2007: Siatkarz roku w plebiscycie Siatkarskie Plusy
• 2008: Najlepszy siatkarz i przyjmujący w plebiscycie magazynu "Super Volley"
• 2008: Najlepszy przyjmujący Igrzysk Olimpijskich w Pekinie
• 2009: Najlepszy blokujący turnieju finałowego Ligi Mistrzów
• 2009: Najlepszy siatkarz i przyjmujący w plebiscycie magazynu "Super Volley"
• 2011: Najlepszy przyjmujący turnieju finałowego Pucharu Polski
• 2012: Najlepszy przyjmujący turnieju finałowego Pucharu Polski
• 2012: Najlepszy przyjmujący turnieju finałowego Ligi Mistrzów
• 2012: Najlepszy przyjmujący Memoriału Huberta Jerzego Wagnera

Jako trener

Sukcesy klubowe

Puchar Polski:

• 2024^[18]

PlusLiga:

• 2024^[19]

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[20]
• Złoty Krzyż Zasługi (2006)^[21]

Przypisy

Zobacz też

• Itas Diatec Trentino w sezonie 2007/2008

Linki zewnętrzne

• Sylwetka Michała Winiarskiego. reprezentacja.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-23)].