Nateła Dzałamidze
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 lutego 1993 | ||
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand | ||
| Zakończenie kariery | aktywna | ||
| Trener | Viktoria Belinsky | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 10 ITF | ||
| Najwyżej w rankingu | 245 (16 listopada 2015) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 3 WTA, 3 WTA 125, 29 ITF | ||
| Najwyżej w rankingu | 43 (16 maja 2022) | ||
| Australian Open | 1R (2018, 2022, 2023) | ||
| Roland Garros | 2R (2019) | ||
| Wimbledon | 2R (2017, 2022) | ||
| US Open | 1R (2017–2020, 2022) | ||
| |||
Nateła Gieorgijewna Dzałamidze (ros. Натела Георгиевна Дзаламидзе; ur. 27 lutego 1993 w Moskwie) – rosyjsko-gruzińska tenisistka.
Kariera tenisowa
W karierze zwyciężyła w dziesięciu singlowych i dwudziestu dziewięciu deblowych turniejach rangi ITF. 16 listopada 2015 roku zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 245. pozycję. Natomiast 16 maja 2022 roku osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu deblowym – 43. miejsce.
Do maja 2022 roku reprezentowała Rosję, następnie zaczęła występować pod flagą Gruzji[1].
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
| od 2021 | |
| WTA 1000 (obowiązkowe) | |
| WTA 1000 (nieobowiązkowe) | |
| WTA 500 | |
| WTA 250 | |
| WTA 125 | |
Gra podwójna 7 (3–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) |  Xenia Knoll |  Kiki Bertens Johanna Larsson | 6:3, 3:6, 4–10 |
| Finalistka | 2. | 25 lipca 2021 | Palermo | Ceglana |  Kamilla Rachimowa |  Erin Routliffe Kimberley Zimmermann | 6:7(5), 6:4, 4–10 |
| Zwyciężczyni | 1. | 7 sierpnia 2021 | Kluż-Napoka | Ceglana |  Kaja Juvan |  Katarzyna Piter Majar Szarif | 6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 12 listopada 2021 | Linz | Twarda (hala) | Kamilla Rachimowa |  Wang Xinyu Zheng Saisai | 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 24 kwietnia 2022 | Stambuł | Ceglana |  Kamilla Rachimowa |  Marie Bouzková Sara Sorribes Tormo | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 18 września 2022 | Ćennaj | Twarda | Anna Blinkowa |  Gabriela Dabrowski Luisa Stefani | 1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 12 lutego 2023 | Linz | Twarda (hala) |  Viktória Kužmová |  Anna-Lena Friedsam Nadija Kiczenok | 4:6, 7:5, 12–10 |
Finały turniejów WTA 125K series
Gra podwójna 4 (3–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 20 listopada 2016 | Tajpej | Dywanowa (hala) | Wieronika Kudiermietowa |  Chang Kai-chen Chuang Chia-jung | 4:6, 6:3, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 4 listopada 2018 | Mumbaj | Twarda | Wieronika Kudiermietowa | Bibiane Schoofs Barbora Štefková | 6:4, 7:6(4) |
| Finalistka | 1. | 18 listopada 2018 | Tajpej | Dywanowa (hala) | Olga Doroszyna |  Ankita Raina Karman Thandi | 3:6, 7:5, 12–12 krecz |
| Zwyciężczyni | 4. | 23 października 2022 | Rouen | Twarda | Kamilla Rachimowa |  Misaki Doi Oksana Kalasznikowa | 6:2, 7:5 |
Przypisy
- ↑ Igor Kubiak: Rosjanka zadrwiła z sankcji. Tak je obeszła. Sportowe Fakty, 2022-06-19. [dostęp 2022-06-19]. (pol.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-02-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-02-21] (ang.).
