Nathan Lane

Nathan Lane (2018)

Imię i nazwisko

Joseph Lane

Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1956
Jersey City

Zawód

aktor

Współmałżonek

Devlin Elliott (od 2015)

Lata aktywności

od 1975

Multimedia w Wikimedia Commons

Nathan Lane, właśc. Joseph Lane (ur. 3 lutego 1956 w Jersey City) – amerykański aktor. Trzykrotny laureat Tony Award^[1].

W ciągu ponad 40–letniej kariery był oglądany na scenie i na ekranie w rolach zarówno komediowych, jak i dramatycznych. W 2010 „The New York Times” okrzyknął Lane’a „największym artystą estradowym dekady”^[2].

Życiorys

Urodził się w Jersey City^[3] w New Jersey jako syn Nory Veroniki (z domu Finnerty), sekretarki, i Daniela Josepha Lane’a, kierowcy ciężarówki^[4]. Jego matka była gospodynią domową i sekretarką, która cierpiała na stany maniakalno-depresyjne i zmarła w 2000. Jego ojciec był aspirującym tenorem, który zmarł w 1967 w wyniku choroby alkoholowej, gdy Lane miał 11 lat. Miał dwóch braci – Daniela Jr. i Roberta. Nathan Lane pochodzi z katolickiej rodziny irlandzkiej. Został nazwany na cześć swojego wuja, jezuickiego księdza. Lane uczęszczał do szkół katolickich w Jersey City, w tym do prowadzonej przez jezuitów szkoły przygotowawczej św. Piotra, gdzie w 1974 został wybrany najlepszym aktorem, a lata później otrzymał nagrodę 2011 Prep Hall of Fame Professional Achievement Award. W 1976 wystąpił w spektaklu Jerz^[4].

W 1977 wystąpił w roli Nathana Detroita w musicalu Franka Loessera Faceci i laleczki^[4]. W 1982 zadebiutował na Broadwayu jako Roland Maule w komedii Noëla Cowarda Obecny śmiech^[5] u boku George’a C. Scotta. W 1984 przyjął rolę Harry’ego w produkcji off-broadwayowskiej What About Luv?^[6]. W 1996 za rolę Prologusa w komediowym musicalu Zabawna historia wydarzyła się w drodze na forum zdobył Tony Award w kategorii najlepszy aktor w musicalu. Rola Maxa Bialystocka w musicalu Mela Brooksa Producenci przyniosła mu Tony Award (2001) i Laurence Olivier Award (2005).

Po debiutanckim występie na małym ekranie jako kierownik sceny w miniserialu CBS Valley of the Dolls (1981) opartym na powieści Jacqueline Susann, po raz pierwszy trafił na kinowy ekran w roli Harolda Allena w dramacie Héctora Babenco Chwasty (Ironweed, 1987). Powszechną rozpoznawalność przyniosła mu rola homoseksualnego Alberta Goldmana, partnera Robina Williamsa w komedii Mike’a Nicholsa Klatka dla ptaków (The Birdcage, 1996)^[7]. W sitcomie NBC Brawo, bis! (Encore! Encore!, 1998−1999) był dtwórcą głównej roli Josepha Pinoniego, heteroseksualnego maniaka-seksoholika. W 2018 odebrał po raz trzeci Tony Award za kreację Roya M. Cohna–Priora II w sztuce Anioły w Ameryce^[8].

Życie prywatne

Kiedy miał 21 lat, powiedział swojej matce, że jest gejem. Ta odparła, że lepiej by było, by umarł, na co on odpowiedział odpowiedział jej: „Wiedziałem, że mnie zrozumiesz”^[9].

17 listopada 2015 zawarł związek małżeński z Devlinem Elliotem, producentem teatralnym i pisarzem^[10].

Filmografia

2021: Zbrodnie po sąsiedzku (Only Murders in the Building) jako Teddy Dimas^[11]
2020: Dom grozy: Miasto Aniołów (Penny Dreadful: City of Angels) jako Lewis Michener
2012: Królewna Śnieżka (Mirror Mirror) jako Brighton
2010–2019 Współczesna rodzina (Modern Family) jako Pepper Saltzman
2009: Nutcracker: The Untold Story jako wuj Albert
2008: Najważniejszy głos (Swing Vote) jako Art Crumb
2005: Producenci (The Producers) jako Max Bialystock
2004: Wygraj randkę (Win a Date with Tad Hamilton!) jako Richard Levy the Driven
2004: Król Lew III: Hakuna matata (The Lion King 1 1/2) jako Timon (głos)
2004: Pupilek (Teacher’s Pet) jako Spot Helperman/Scott Leadready II (głos)
2003: Charlie Lawrence jako Charlie Lawrenece
2002: Seks w wielkim mieście (Sex and the City) jako Nathan Lane (Sezon 5, odcinek 8 „I Love a Charade”)
2002: Austin Powers i Złoty Członek (Austin Powers in Goldmember) jako Tajemniczy Disco Man
2002: Stuart Malutki 2 (Stuart Little 2) jako kot Śnieżek (głos)
2002: Nicholas Nickleby jako Vincent Crummles
2001: Neil Simon – wybuchy śmiechu na 23. piętrze (Laughter on the 23rd Floor) jako Max Prince
2000: The Man Who Came to Dinner jako Sheridan Whiteside
2000: Trixie jako Kirk Stans
2000: Stracone zachody miłości (Love’s Labour’s Lost) jako Costard
2000: Wspaniała Susann (Isn't She Great) jako Irving Mansfield
2000: Titan – Nowa Ziema (Titan A.E.) jako Preed (głos)
1999: George and Martha jako George (głos)
1999: Stuart Malutki (Stuart Little) jako kot Śnieżek (głos)
1999: Dotyk miłości (At First Sight) jako Phil Webster
1998: Król Lew II: Czas Simby (The Lion King II: Simba's Pride) jako Timon (głos)
1998–1999: serial Brawo, bis! (Encore! Encore!) jako Joseph Pinoni
1997: Polowanie na mysz (Mousehunt) jako Ernie Smuntz
1996: Klatka dla ptaków (The Birdcage) jako Albert Goldman i Starina
1996: Po sąsiedzku (The Boys Next Door) jako Norman Bulansky
1995: The Wizard of Oz in Concert: Dreams Come True jako Tchórzliwy Lew
1995: Jeffrey jako ksiądz Dan
1994: Król Lew (The Lion King) jako Timon (głos)
1993: Rodzina Addamsów 2 (Addams Family Values) jako policjant za biurkiem
1993: Life with Mikey jako Ed Chapman
1992: The Last Mile jako Manager
1991: Frankie i Johnny (Frankie and Johnny) jako Tim
1991: Jego zdaniem, jej zdaniem (He Said, She Said) jako Wally Thurman
1990: Cytrynowe Trio (The Lemon Sisters) jako Charlie Sorrell
1990: Joe kontra wulkan (Joe Versus the Volcano) jako Ben
1987: Chwasty (Ironweed) jako Harold Allen
1983: Alice in Wonderland jako Mysz

Przypisy

↑ Nathan Lane Awards. AllMovie. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ Charles Isherwood: Why, It’s Good Old Reliable Nathan. „The New York Times”, 2010-05-30. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ Nathan Lane. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Nathan Lane Biography (1956-). Film Reference. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ Nathan Lane. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ Nathan Lane. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ Rebecca Flint Marx: Nathan Lane Biography. AllMovie. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ Nathan Lane Awards. FamousFix. [dostęp 2016-12-20]. (ang.).
↑ Bruce Vilanch: The Many Faces of Nathan Lane. „The Advocate”, 1999-02-02. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ Nathan Lane Relationships. FamousFix. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
↑ Philip Sledge: Only Murders In The Building Cast: Where You’ve Seen The Actors Before. Cinema Blend, 04 wrz 2021. [dostęp 2021-09-04]. (ang.).