Nikołaj Dupak
Imię i nazwisko | Nikołaj Łukjanowicz Dupak |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 października 1921 |
Data i miejsce śmierci | 26 marca 2023 |
Zawód | aktor teatralny i filmowy |
Lata aktywności | 1944–1989 |
Odznaczenia | |
Nikołaj Łukianowicz Dupak, ros. Николай Лукьянович Дупак (ur. 5 października 1921 roku w Doniecku, zm. 26 marca 2023 w Moskwie[1]) – rosyjski aktor teatralny i filmowy.
Życiorys
Uczył się w szkole teatralnej przy Teatrze Jurija Zabadskiego w Rostowie. Naukę kontynuował w Studium Operowo-Dramatycznym w Moskwie. W czasie II wojny światowej walczył w konnym zwiadzie 6 korpusu gwardyjskiego. Trzykrotnie ranny, wojnę zakończył jako inwalida.
W latach 1944–1963 pracował jako aktor i reżyser w teatrze im. Stanisławskiego, skąd przeniósł się do Teatru na Tagance. Dwukrotnie był jego dyrektorem (1964–1977, 1978–1990). W latach 1977–1978 kierował Moskiewskim Teatrem Dramatycznym.
Na dużym ekranie zadebiutował w 1944. Wystąpił w 24 filmach, głównie w rolach epizodycznych.
Odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Wojny Ojczyźnianej Orderem Przyjaźni Narodów. W 1980 otrzymał tytuł Zasłużonego Artysty RFSRR, a w 2012 Zasłużonego Artysty Ukrainy.
Role filmowe
- 1944: Pewnego razu nocą jako Sannikow
- 1956: Czterdziesty pierwszy jako Czupiłko
- 1956: Zaginiony bez wieści
- 1958: Chłopcy jako Iwan Łukicz
- 1968: Interwencja jako francuski żołnierz Barbaroux
- 1971: Bumbarasz jako Sowkow
- 1972: Wiara, nadzieja, miłość
- 1974: Jedyna droga jako generał
- 1979: Dogodny kontrakt jako Witkowski
- 1979: Życie jest piękne jako komisarz
- 1989: Miłość z przywilejami
Przypisy
- ↑ В Москве умер актер Николай Дупак (ros.)
Linki zewnętrzne
- Nikołaj Dupak w bazie IMDb (ang.)
- Biogram na stronie kino-teatr.ru