Nurag
Nurag – stożkowata wieża wzniesiona nad kamiennym ołtarzem budowane na Sardynii przez Nuragijczyków. Najstarsze datowane są na XV wiek p.n.e.[1] Najwyższe z odkrytych wież osiągały nawet 20 metrów wysokości.[potrzebny przypis]
Wieża zbudowana jest z kamieni ułożonych bez użycia zaprawy. Na zewnętrznej powierzchni znajduje się wiele wypustek i małych okien. Nuragi były budowane na wzniesieniach, często powstawały przy nich wioski, które korzystały z nuragów jako fortyfikacji obronnych[1].
Jedna z najlepiej zachowanych nuragów – Su Nuraxi – znajduje się w pobliżu miejscowości Barumini. Zachowany kompleks został wpisany w 1997 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1]. Jest to również największy kompleks odkryty na Sardynii, wyróżniający trzy etapy budowy przebiegającej przez stulecia. Oprócz pojedynczej wieży głównej, dobudowano cztery kolejne wieże, oraz mur obronny o szerokości 3 metrów. Na dziedzińcu centralnym miejscem jest studnia, a wejście do całego kompleksu, znajduje się 7 metrów nad ziemią. Całość otaczają pozostałości antycznej wioski. Swoim kształtem Su Nuraxi przywodzi na myśl późniejsze średniowieczne zamki.[potrzebny przypis]
Przedrostek „nur” nie występuje w językach włoskim, sardyńskim ani w łacinie, dlatego trudno ustalić jego pochodzenie; prawdopodobnie oznacza nazwę własną lub stożkowaty obiekt pusty w środku.[potrzebny przypis]
Bibliografia
- Furio Durando: Italia Antyczna - Dziedzictwo sztuki i kultury cywilizacji rzymskiej. Wyd. I. Barcelona: Ediciones Folio SA, 2008, s. 134. ISBN 978-84-413-2751-1.
 | Zobacz multimedia związane z tematem: Nurag |
