Paul-Pierre Méouchi

Paul-Pierre Méouchi

Kardynał patriarcha
Gloria libani data est ei Chwałą Libanu ją obdarzono
Kraj działania	Liban
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1894 Dżazzin
Data i miejsce śmierci	11 stycznia 1975 Bejrut
Maronicki patriarcha Antiochii
Okres sprawowania	1955–1975
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	maronicki
Prezbiterat	1917
Nominacja biskupia	1934 maronicki biskup Tyru
Sakra biskupia	8 grudnia 1934
Wybór patriarchy	25 maja 1955
Kreacja kardynalska	22 lutego 1965 papież Paweł VI
Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2015-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Paul-Pierre Méouchi (właśc. Boulos (Paweł) Meouchi; ur. 1 kwietnia 1894 w Dżazzin – zm. 11 stycznia 1975 w Bejrucie), libański duchowny Kościoła maronickiego, 1955-1975 74. maronicki patriarcha Antiochii, pierwszy maronicki kardynał.

Życiorys

W okresie I wojny światowej studiował w College de la Sagesse w Bejrucie oraz na uczelniach rzymskich – Papieskim Athenaeum De Propaganda Fide i Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Święcenia kapłańskie przyjął 17 grudnia 1917 w Rzymie. w latach 1917-1920 pracował jako sekretarz maronickiego biskupa Saidy, następnie przebywał w USA. Był tam sekretarzem biskupa-wizytatora kościoła maronickiego oraz duszpasterzem wiernych tego kościoła.

29 kwietnia 1934 wybrany maronickim biskupem Tyru, konsekrowany 8 grudnia 1934 w Bkerke przez Antoine-Pierre Aridę, maronickiego patriarchę Antiochii. 25 maja 1955 Méouchi został wybrany na kolejnego maronickiego patriarchę Antiochii; otrzymał jednocześnie tytuł asystenta Tronu Papieskiego.

W latach 1962-1965 brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II, później uczestniczył także w sesjach Światowego Synodu Biskupów. 22 lutego 1965 mianowany przez Pawła VI kardynałem; został zaliczony do grona kardynałów-patriarchów obrządków wschodnich.