Philip Pendleton Barbour

Philip Pendleton Barbour

Data i miejsce urodzenia	25 maja 1783 hrabstwo Orange
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1841 Waszyngton
sędzia Sądu Najwyższego
Okres	od marca 1836 do lutego 1841
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczno-Republikańska
Poprzednik	Gabriel Duvall
Następca	Peter Vivian Daniel
spiker Izby Reprezentantów
Okres	od grudnia 1821 do marca 1823
Poprzednik	John W. Taylor
Następca	Henry Clay
Multimedia w Wikimedia Commons

Philip Pendleton Barbour (ur. 25 maja 1783 w hrabstwie Orange, zm. 25 lutego 1841 w Waszyngtonie) – amerykański polityk.

Życiorys

Urodził się 25 maja 1783 w hrabstwie Orange^[1]. W 1799 roku ukończył College of William & Mary, studiował nauki prawne i rok później został przyjęty do palestry^[2]. Praktykował prawo w Bardstown i Gordonsville^[2]. W latach 1812–1814 zasiadał w legislaturze stanowej Wirginii^[1]. W 1814 roku wygrał wybory uzupełniające do Izby Reprezentantów (z listy Partii Demokratyczno-Republikańskiej), które miały obsadzić wakat po śmierci Johna Dawsona^[2]. W latach 1821–1823 pełnił funkcję spikera Izby^[2]. W 1824 roku nie uzyskał nominacji na kongresmana, jednak otrzymał propozycję profesury na University of Virginia, lecz odmówił wybierając posadę sędziego^[2]. Trzy lata później ponownie ubiegał się o miejsce w izbie niższej Kongresu^[2]. Wygrał wybory, lecz po trzech latach zrezygnował^[2]. Otrzymał wówczas propozycje objęcia funkcji prokuratora generalnego lub startu na gubernatora albo senatora lecz wszystkie odrzucił^[2]. Jesienią 1830 Andrew Jackson zaproponował mu posadę sędziego sądu okręgowego Wirginii, a w grudniu otrzymał on akceptację Senatu^[1]. Pięć lat później prezydent zarekomendował go na sędziego Sądu Najwyższego i Barbour objął nowe stanowisko wiosną 1836 roku^[1]. Funkcję sędziego sprawował do śmierci 25 lutego 1841 roku w Waszyngtonie^[1].

Jego bratem był James Barbour^[2].

Przypisy