Polikaprolakton

Polikaprolakton

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) poli(ε-kaprolakton) Inne nazwy i oznaczenia PCL
Ogólne informacje
Monomery	kaprolakton
Struktura meru	-[-(CH2)5C(O)O-]-
Właściwości Temperatura mięknienia 63 °C Biodegradowalność biodegradowalny Biokompatybilność wysoka Właściwości mechaniczne miękki termoplast
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Polikaprolakton (PCL) – polimer biodegradowalny, należący do grupy poliestrów alifatycznych, otrzymywany z kaprolaktonu w wyniku polimeryzacji z otwarciem pierścienia:

Polimer ten łatwo miesza się z wieloma innymi polimerami i dlatego jest stosowany jako plastyfikator zwiększający elastyczność tworzyw sztucznych oraz ich biodegradowalność. Jest także używany w połączeniu ze skrobią do wyrobu utwardzalnego tworzywa, z którego produkowane są jednorazowe talerze czy kubki, które można utylizować przez kompostowanie.

PCL znalazł wiele zastosowań biomedycznych. Dzięki temu, że w organizmie człowieka ulega on stopniowemu, powolnemu rozkładowi na skutek hydrolizy wiązań estrowych, który trwa ok. 2 lat jest on stosowany do produkcji implantów oraz wchłanialnych nici chirurgicznych. Gdy istnieje taka potrzeba jego czas biodegradacji w organizmie można przyspieszać poprzez stosowanie jego kopolimerów polilaktydowych.

Bibliografia

• Middleton, J.; A. Tipton (March 1998). "Synthetic biodegradable polymers as medical devices" (HTML). Medical Plastics and Biomaterials Magazine. devicelink.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-12)].