Radomyśl nad Sanem

Radomyśl nad Sanem
wieś
Ilustracja
Turki wielkanocne w Radomyślu
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

stalowowolski

Gmina

Radomyśl nad Sanem

Liczba ludności (2017)

824[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

37-455[3]

Tablice rejestracyjne

RST

SIMC

0805040[4]

Położenie na mapie gminy Radomyśl nad Sanem
Mapa konturowa gminy Radomyśl nad Sanem, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Radomyśl nad Sanem”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Radomyśl nad Sanem”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Radomyśl nad Sanem”
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego
Mapa konturowa powiatu stalowowolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Radomyśl nad Sanem”
Ziemia50°40′52″N 21°56′42″E/50,681111 21,945000[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Fragment rynku

Radomyśl nad Sanem (do końca 2001 Radomyśl) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, siedziba gminy Radomyśl nad Sanem[5][4]. Leży niedaleko wideł Sanu i Wisły.

Miejscowość jest siedzibą gminy Radomyśl nad Sanem oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela należącej do dekanatu Gorzyce.

Niegdyś było to prywatne miasto, uzyskało lokację miejską w 1581 roku[6]. W 1935 nastąpiła utrata praw miejskich. Miejscowością partnerską jest niemieckie Waldbüttelbrunn.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Radomyśl nad Sanem[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0805057 Błonie część wsi
0805063 Ćwierci część wsi
0805070 Koniec część wsi
0805086 Piasek część wsi
0805092 Pod Kościołem część wsi
0805100 Rynek część wsi

Historia

W okolicy popularny jest zwyczaj „Turków” wywodzący się właśnie z Radomyśla. Pochodzi on z czasów wyprawy króla Jana III Sobieskiego, który w drodze na Wiedeń zabrał z Radomyśla miejscowych rzemieślników. Po zwycięstwie wrócili oni ze zdobytymi na Turkach łupami, a że powrót wypadał w okresie Wielkanocy, wracający przebrali się w zdobyczne stroje, weszli w nich do miasta i zaciągnęli wartę przy Grobie Chrystusa w kościele.

Od tej pory na pamiątkę tamtych wydarzeń co roku mieszkańcy Radomyśla i okolicznych wiosek przebierają się za Turków i zaciągają warty w kościołach, a ich stroje z czasem zaczęły odbiegać od pierwowzorów, robiąc się coraz bardziej fantazyjne. Obecnie zrobiło się z tego barwne widowisko.

W latach 1865–1880 Radomyśl z przyległościami (Skowierzyn, Skowierzynek, Wólka, Glinnik i Nowiny) należał do Bogusława Horodyńskiego (1802–1866) i jego żony Zofii z Wierzbickich (1825–1900), a w latach 1916–1945 do rodziny Götz-Okocimskich.

W sierpniu 1942 roku oddział Gwardii Ludowej im. Jarosława Dąbrowskiego pod dowództwem Antoniego Palenia ps. „Jastrząb” rozbił hitlerowski posterunek policji[7].

Obok Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej i Pocieszenia znajduje się Dom Rekolekcyjny, który zaprasza pielgrzymów i grupy turystyczne.

Urodzeni u Radomyślu nad Sanem

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 114004
  2. BIP gminy. 2020. Wykaz ilościowy mieszkańców. Stan na dzień 31.12.2021 str. 7 [dostęp 2022-02-07]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1069 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  4. a b c Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-08-23].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 64-65.
  7. Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945”, Wydawnictwo MON 1971 str. 142

Linki zewnętrzne

  • Radomyśl (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 433 .
  • oficjalna strona Gminy Radomyśl nad Sanem
  • oficjalna strona Grona Młodzieży Ziemi Radomyskiej
  • oficjalna strona Diecezjalnego Ośrodka Turystyki i Formacji Chrześcijańskiej "AUGUSTIANUM" w Radomyślu nad Sanem. domrekradomysl.sandomierz.opoka.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-27)].
  • p
  • d
  • e
Gmina Radomyśl nad Sanem
  • Siedziba gminy: Radomyśl nad Sanem
Wsie
Przysiółek
  • Zalesie
Integralne
części wsi
  • Błonie (Dąbrówka Pniowska)
  • Błonie (Radomyśl nad Sanem)
  • Błonie (Żabno)
  • Brzeźnik
  • Brzostków
  • Ćwierci
  • Czarne
  • Czekaj Pniowski
  • Doły
  • Dwór
  • Gać
  • Górka
  • Gościniec
  • Grądy
  • Grudza
  • Jabrządki
  • Kołowrót
  • Komorniki
  • Koniec
  • Kozia Polska
  • Lipicze
  • Ludwin
  • Łysa Górka
  • Majdan
  • Mała Połać
  • Maźnica
  • Mierchówka
  • Nad Jeziorem
  • Nowa Wieś (Chwałowice)
  • Nowa Wieś (Wola Rzeczycka)
  • Ogrojec
  • Ostrówek
  • Pasternik
  • Piasek
  • Piaski
  • Pod Górką
  • Pod Jeziorem
  • Pod Kościołem
  • Podedwór
  • Podkarczmie
  • Podlesie
  • Popowice
  • Przymiarki
  • Rakówka
  • Rynek (Chwałowice)
  • Rynek (Radomyśl nad Sanem)
  • Sadzawki
  • Siajówka
  • Tracze
  • Turki
  • U Linii
  • Wistki
  • Wola Antoniowska
  • Wygoda (Chwałowice)
  • Wygoda (Pniów)
  • Wygony
  • Za Górą
  • Zagroble (Nowiny)
  • Zagroble (Żabno)
  • Zagroda
  • Zagumnie
  • Zajezierze
  • Zastruże
  • Zaświęcie

Herb gminy Radomyśl nad Sanem

  • p
  • d
  • e
Powiat tarnobrzeski (1920–39 i 1945–75) (► II RP)
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 )
Miasteczka (1920–34)
Gminy miejskie (1920–39 [A] i 1945–75)
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39 [A], 1945–54 i 1973–75)
  • Antoniów (do 1935)
  • Baranów (Sandomierski)
  • Charzewice
  • Chmielów (do 1954)
  • Dęba (de facto 1944–54, de jure 1949–54 oraz w 1973)
  • Gorzyce (od 1973)
  • Grębów
  • Nowa Dęba (od 1973/74)
  • Radomyśl nad Sanem[A] (od 1935)
  • Tarnobrzeg
  • Trześń (do 1954)
  • Zaleszany (od 1973)
  • Zbydniów (do 1954)
Gromady
(1954–72)
  • Antoniów (1954–72)
  • Baranów Sandomierski (1954–72)
  • Charzewice (1954–72)
  • Chmielów (1954–72)
  • Chodków ( 1960–72)
  • Chwałowice (1954–60)
  • Dąbrowica (1954–72)
  • Dęba (1954–72)
  • Dęba (Osiedle) (1954)
  • Gorzyce (1954–72)
  • Grębów (1954–72)
  • Jadachy (1954–60)
  • Jastkowice (1954–61 )
  • Jeziorka (1954–60)
  • Miechocin (1954–72)
  • Mokrzyszów (1954–72)
  • Radomyśl n/Sanem (1954–72)
  • Rzeczyca Długa (1954–68)
  • Sobów (1954–61)
  • Stale (1954–60)
  • Ślęzaki (1954–60)
  • Tarnowska Wola (1954–60)
  • Trześń (1954–72)
  • Turbia (1954–61)
  • Wielowieś (1954–72)
  • Wola Baranowska (1954–72)
  • Wola Rzeczycka (1954–60)
  • Wrzawy (1954–61)
  • Wydrza (1954–68)
  • Zaleszany (1954–72)
  • Zbydniów (1954–72)
  1. a b c podczas okupacji 1939–45 powiat włączono do Landkreis Debica (dystrykt krakowski, GG), oprócz gminy Radomyśl, włączonej do Landkreis Kraśnik (dystrykt lubelski, GG)
  • p
  • d
  • e
Miasta i miasteczka zdegradowane reformą gminną z 1933–1934

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTPosiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Gminy miejskie
  • Bnin (1395–1934)
  • Boćki (1509–1934)
  • Brzostek (1367–1934, od 2009)
  • Budzyń (1458–1934, od 2021)
  • Ciężkowice (1348–1934, od 2000)
  • Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023)
  • Dobrzyca (1440–1934, od 2014)
  • Gąsawa (1388–1934, od 2024)
  • Gębice (1425–1934)
  • Jagielnica (1518–1934)
  • Jaraczewo (1519–1934, od 2016)
  • Jazłowiec (1519–1934)
  • Kopanica (1450–1934)
  • Lanckorona (1366–1934)
  • Łohiszyn (1570–1934, od 1959OTP)
  • Mielnik (1440–1934)
  • Mieścisko (1474–1934, od 2024)
  • Narew (1529–1934)
  • Niżankowice (1431–1934, od 1940OTP)
  • Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934)
  • Nowy Dwór (1578–1934)
  • Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994)
  • Obrzycko (1458–1934, od 1990)
  • Odelsk (1546–1934)
  • Piaski (1775–1934)
  • Powidz (1243–1934)
  • Rogowo (1380–1580, 1672–1934)
  • Rostarzewo (1752–1934)
  • Rychtal (1294–1934, od 2024)
  • Ryczywół (1426–1934)
  • Rynarzewo (1299–1934)
  • Stara Sól (1557–1934, od 1940OTP)
  • Szereszów (1569–1934, od 1940OTP)
  • Święciechowa (1277–1934)
  • Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958)
  • Uście Solne (1616–1934)
  • Władysławów (1727–1870, 1919–1934)
  • Wojnicz (1369–1934, od 2007)
  • Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948)
Gminy wiejskie
z prawami miejskimi
Gminy wiejskie
z prawami miasteczka

Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.

Kontrola autorytatywna (wieś w Polsce):
  • VIAF: 239673512
  • LCCN: no2012095158
  • GND: 4997281-9
  • J9U: 987011345031405171