Roger Norrington
 Roger Norrington, 2008 | |||
| Imię i nazwisko | Roger Arthur Carver Norrington | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 16 marca 1934 | ||
| Pochodzenie | angielskie | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | dyrygent | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Sir Roger Arthur Carver Norrington (ur. 16 marca 1934 w Oksfordzie[1][2]) – brytyjski dyrygent.
Życiorys
Ukończył studia na Cambridge University, studiował też dyrygenturę u Adriana Boulta w Royal College of Music w Londynie[1][2]. W 1962 roku rozpoczął karierę śpiewaczą jako tenor, dyrygował też założonym przez siebie Schütz Choir[1][2]. Występował jako dyrygent podczas koncertów The Proms oraz na festiwalach w Aldeburgh i Bath[1]. W latach 1966–1984 był pierwszym dyrygentem Kent Opera[1][2]. Prowadził Bournemouth Sinfonietta (1985–1989) i nowojorską Orchestra of St. Luke’s (1990–1994)[2]. Laureat Grammophone Award (1987) i Ovation Award (1988)[1]. Oficer (1980) i komandor (1990) Orderu Imperium Brytyjskiego[2]. W 1997 roku otrzymał tytuł szlachecki[2].
Jest przedstawicielem autentyzmu w wykonawstwie[1]. Specjalizował się w muzyce XVII i XVIII wieku, którą wykonywał z zespołami London Baroque Ensemble (od 1975) i London Classical Players (od 1978)[1]. Swoje interpretacje opierał na analizie źródeł z epoki, wykonywał na instrumentach historycznych nie tylko muzykę dawną, ale też klasyczną i romantyczną (m.in. symfonie Ludwiga van Beethovena i Symfonię fantastyczną Hectora Berlioza)[1]. Sięgał również po repertuar współczesny, poprowadził prawykonania utworów Soliloquy Christophera Browna (1977) i Cantiga Davida Matthewsa (1988)[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 92. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2625. ISBN 0-02-865529-X.
Kontrola autorytatywna (osoba):
