Schron Turystyczny BdPN „Chatka Puchatka”

Chatka Puchatka

Chatka Puchatka po przebudowie (2023)
Państwo	Polska
Pasmo	Bieszczady Zachodnie
Wysokość	1228 m n.p.m., inne źródła 1231[1] m n.p.m.
Właściciel	BdPN
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich Chatka Puchatka
Położenie na mapie Karpat Chatka Puchatka
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich Chatka Puchatka
49°09′29″N 22°33′05″E/49,158056 22,551389
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Schron Turystyczny BdPN „Chatka Puchatka” na Połoninie Wetlińskiej (d. Schronisko PTTK „Chatka Puchatka” na Połoninie Wetlińskiej) – najwyżej położone (1228 m n.p.m.) schronisko i obiekt noclegowy w Bieszczadach, niegdyś nazywane „Tawerną”. Położony na wysokości 1228 m n.p.m., a według innych źródeł 1231 m n.p.m.^[1], na Połoninie Wetlińskiej. Leży pod wierzchołkiem Hasiakowej Skały.

Historia

Obiekt został wybudowany po II wojnie światowej przez wojsko i służyło za posterunek obserwacyjny WOP. W 1956 roku budynek został przejęty przez Okręg PTTK w Rzeszowie^[1], jednak jako całoroczny obiekt z obsługą działa dopiero od 1967 r. Pierwszym dzierżawcą schroniska był Ludwik Pińczuk, który był też stałym ajentem od 1986^[2][3]. Pomysłodawcą nazwy schroniska jest polski żeglarz Leonid Teliga^[4].

Obiekt posiadał 20 miejsc noclegowych w 2 salach zbiorowych, był czynny cały rok. Ze względu na niski standard, m.in. sanitarny (ze względu na lokalizację w schronisku nie było bieżącej wody, kanalizacji ani energii elektrycznej), w sierpniu 2009 schronisko zajęło jedno z ostatnich miejsc w rankingu schronisk górskich, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej n.p.m.^[5], podobnie w II edycji rankingu z sierpnia 2011^[6].

Status własnościowy Chatki był przez wiele lat nieuregulowany, a spór sądowy o nią toczyło PTTK oraz Bieszczadzki Park Narodowy. W lipcu 2015 sąd przyznał schronisko Parkowi. Wtedy też zmieniono klasyfikacje obiektu na Schron Turystyczny BdPN^[3].

Na wiosnę 2020 roku rozpoczęła się gruntowna przebudowa schroniska, które wyłączono z eksploatacji – w rzeczywistości plan ten wiązał się z powstaniem zupełnie nowego obiektu. W specjalnie wzniesionym poniżej schroniska nowym, drewnianym schronie, funkcjonował w tym czasie sezonowy bufet turystyczny. Inwestycja została zaplanowana na 4,2 mln złotych, zaś środki pochodziły m.in. z funduszy unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego oraz z budżetu państwa^[7].

Schronisko zostało ponownie oddane do użytku 24 września 2022 roku^[8][9], jednak funkcji noclegowej w obiekcie nie przywrócono (możliwość awaryjnego noclegu istniała przez kilka miesięcy, od grudnia 2022 do lutego 2023)^[10]. Przywrócono również pierwotny przebieg czerwono znakowanego Głównego szlaku Beskidzkiego, którego przebieg przesunięto na czas budowy^[11].

Wybudowano zbiorniki na deszczówkę, które mają zaspokoić potrzeby wody do celów sanitarnych^[8], powstała również oczyszczalnia ścieków i toalety dla turystów^[12], wcześniej wodę do schroniska czerpało się z pobliskiego potoku^[a][1].

W Chatce znajduje się sezonowa dyżurka Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego^[13], Posterunek Meteorologiczny IMiGW, a także baza dla straży parku^[8].

Szlaki turystyczne

Główny Szlak Beskidzki na odcinku Smerek – Brzegi Górne

• z Brzegów Górnych 1.40 h (↓ 1.10 h)
• ze wsi Smerek 4.50 h (↓ 4.05 h), z Przełęczy Orłowicza 1.50 h (↓ 1.35 h), z Osadzkiego Wierchu 0.50 h (z powr. 0.50 h)

Przełęcz Wyżna – Chatka Puchatka

• z Przełęczy Wyżnej 1.15 h (↓ 0.35 h)

Wetlina (Górna Wetlinka) – Chatka Puchatka

• z kempingu „Górna Wetlinka” 1.45 h (↓ 1 h)

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Strona internetowa schroniska. [dostęp 2009-03-17].
• Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8. Brak numerów stron w książce