Siebież

Siebież
Себеж
Ilustracja
Uliczka w Siebieżu z cerkwią św. Trójcy
Herb
Herb
Państwo

 Rosja

Obwód

 pskowski

Rejon

siebieżski

Wysokość

130 m n.p.m.

Populacja (2015)
• liczba ludności


5480

Nr kierunkowy

+7 81140

Kod pocztowy

182250

Tablice rejestracyjne

60

Położenie na mapie obwodu pskowskiego
Mapa konturowa obwodu pskowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Siebież”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Siebież”
Ziemia56°17′N 28°29′E/56,283333 28,483333
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Siebież (ros. Себеж) – miasto w Rosji, w obwodzie pskowskim, pomiędzy jeziorami Siebieżskim i Orono, siedziba administracyjna rejonu siebieskiego. W 2015 roku liczyło około 5,5 tys. mieszkańców.

Znajdują się tu stacja kolejowa Siebież oraz siedziba zarządu Siebieskiego Parku Narodowego[1].

Historia

Siebież na początku XX wieku

W 1414 roku Siebież został spalony przez najazd wojsk litewskich Witolda. Później należał do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Został zajęty przez Rosjan w czasie II wojny litewsko-moskiewskiej (1534-1537). W 1535 roku wojska moskiewskie w ciągu kilku tygodni zbudowały tutaj drewnianą twierdzę. Od drugiej połowy XVI wieku do początków XVIII wieku był kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk, zdobywany przez wojska polsko-litewskie a następnie odbijany rosyjskie. W składzie Rzeczypospolitej administracyjnie przynależał do województwa połockiego Litwy.

W 1772 roku, w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej, Siebież został włączony do Rosji i otrzymał wówczas prawa miejskie, a następnie ustanowiono go siedzibą ujezdu siebieskiego. W 1886 roku liczył 4051 mieszkańców, w tym 2436 żydów, 1214 prawosławnych, 393 katolików. Według carskich danych z 1897 roku miasto najliczniej zamieszkiwali Żydzi (59%), Białorusini (23%), Rosjanie (14%) i Polacy (3%)[2]. Na miejscowym starym cmentarzu katolickim do dnia dzisiejszego zachowało się wiele polskich nagrobków.

Zabytki

  • cerkiew św. Trójcy – pierwotnie kościół wzniesiony w XVII wieku
  • stary cmentarz katolicki
  • dzwonnica cerkwi Narodzenia Chrystusa z XIX w.

Urodzeni w Siebieżu

Galeria

  • Cerkiew św. Trójcy
    Cerkiew św. Trójcy
  • Muzeum krajoznawcze
    Muzeum krajoznawcze
  • Dzwonnica
    Dzwonnica
  • Dworzec autobusowy
    Dworzec autobusowy

Przypisy

  1. Национальный парк "Себежский" – ФЕДЕРАЛЬНОЕ ГОСУДАРСТВЕННОЕ БЮДЖЕТНОЕ УЧРЕЖДЕНИЕ [online], seb-park.ru [dostęp 2021-08-19] .
  2. Demoscope Weekly – Annex. Statistical indicators reference [online], www.demoscope.ru [dostęp 2017-12-07] .

Linki zewnętrzne

  • Siebież, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 484 .
  • Siebież | Cmentarz stary katolicki – zdjęcia
  • p
  • d
  • e
  • VIAF: 316603335
  • LCCN: no2016049120
  • J9U: 987007524769205171