Silvio Oddi

Silvio Oddi
Kardynał prezbiter
Herb duchownego Dominus fortitudo
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1910
Morfasso

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 2001
Cortemaggiore

Miejsce pochówku

Morfasso

Prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa
Okres sprawowania

1979–1986

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 maja 1933

Nominacja biskupia

30 lipca 1953

Sakra biskupia

27 września 1953

Kreacja kardynalska

28 kwietnia 1969
Paweł VI

Kościół tytularny

S. Agata de’ Goti

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

27 września 1953

Konsekrator

Angelo Giuseppe Roncalli

Współkonsekratorzy

Umberto Malchiodi
Antonio Samorè

Konsekrowani biskupi
Amand Louis Marie Antoine Hubert 24 maja 1959
Współkonsekrowani biskupi
Jean Jadot 1 maja 1968

Silvio Oddi (ur. 14 listopada 1910 w Morfasso, zm. 29 czerwca 2001 w Cortemaggiore) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, kardynał.

Życiorys

Odbył studia w seminarium w Piacenzie, w Papieskim Athenaeum Angelicum w Rzymie oraz na Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie. Przyjął święcenia kapłańskie 21 maja 1933 w Piacenzie. Od 1936 pracownik dyplomacji watykańskiej. Początkowo był sekretarzem w nuncjaturze w Iranie (1936-1939), następnie pracownikiem delegatury apostolskiej w Libanie i Syrii (1939-1945) oraz w Egipcie (1945-1948). W latach 1948–195 członek personelu nuncjatury w Paryżu.

1951-1953 regent nuncjatury w Jugosławii; 30 lipca 1953 został mianowany arcybiskupem tytularnym Messembria. Przyjął sakrę biskupią 27 września 1953 w Rzymie z rąk Angelo Giuseppe Roncalli’ego, patriarchy Wenecji. Został jednocześnie delegatem apostolskim w Jerozolimie, Palestynie, Transjordanii i na Cyprze. Od stycznia 1957 internuncjusz w Egipcie; od maja 1962 nuncjusz w Belgii, jednocześnie internuncjusz w Luksemburgu. Brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II.

28 kwietnia 1969 został mianowany przez papieża Pawła VI kardynałem, z tytułem diakona Sant’Agata de’ Goti. W czerwcu 1969 stanął na czele Komisji Kardynalskiej ds. Świątyń Pontyfikalnych w Pompei i Loreto, został jednocześnie legatem papieskim przy bazylice patriarchalnej w Asyżu. Brał udział w konklawe 1978 (dwukrotnie). W czerwcu 1979 został podniesiony do rangi kardynała-prezbitera, z zachowaniem tytułu S. Agata in Urbe pro hac vice.

Od września 1979 do stycznia 1986 prefekt Kongregacji Duchowieństwa; brał udział w obradach sesji Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (1980, 1983, 1985). W lutym 1989 był specjalnym wysłannikiem papieża na uroczystości pogrzebowe cesarza Japonii Hirohito.

Bibliografia

  • Silvio Oddi [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2016-01-15]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy
  • Jean-Baptiste Auvergne (1833–1836)
  • Perpetuo Guasco da Solero OFMObs (1839–1859)
  • Paškal Vujičić OFMObs (1860–1866)
  • Ljudevit Ćurčija OFMObs (1866–1881)
  • Anacleto Chicaro OFMObs (1881–1888)
  • Guido Corbelli OFMObs (1888–1896)
  • Gaudenzio Bonfigli OFMObs (1896–1904)
  • Aurelio Briante OFM (1904–1921)
  • Andrea Cassulo (1921–1927)
  • Valerio Valeri (1927–1933)
  • Riccardo Bartoloni (1933)
  • Torquato Dini (1933–1934)
  • Gustavo Testa (1934–1945)
Internuncjusze apostolscy
Nuncjusze apostolscy
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Prefekci
Kongregacji Soborowej
Prefekci Kongregacji
ds. Duchowieństwa
Prefekci Dykasterii
ds. Duchowieństwa
  • ISNI: 0000000114772026
  • VIAF: 89067446
  • LCCN: nr97003404
  • GND: 119471736
  • SBN: CFIV057425
  • PLWABN: 9810550631605606
  • NUKAT: n99020253