Stefanie van der Gragt

Stefanie van der Gragt
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1992
Heerhugowaard

Obywatelstwo

Holandia

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
Reiger Boys
Kolping Boys
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2011 AZ 7 (1)
2011–2015 Telstar 86 (13)
2015–2016 Twente 21 (2)
2016–2017 Bayern Monachium 9 (0)
2017–2018 Ajax 20 (3)
2018–2020 Barcelona 14 (2)
2020–2022 Ajax 36 (5)
2022–2023 Inter Milan 17 (3)
W sumie: 210 (29)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006–2007  Holandia U-15 3 (0)
2008  Holandia U-16 4 (0)
2007–2009  Holandia U-17 15 (0)
2009–2010  Holandia U-19 14 (3)
2013–2023  Holandia 107 (14)
W sumie: 143 (17)
  1. Aktualne na: 18 stycznia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 18 stycznia 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefanie van der Gragt (ur. 16 sierpnia 1992 w Heerhugowaard) – holenderska piłkarka, grająca na pozycji obrońcy, wielokrotna reprezentantka Holandii.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Jej kariera rozpoczęła się w młodzieżowych drużynach amatorskiego klubu Reiger Boys w rodzimym mieście Heerhugowaard. Następnie grała w młodzieżowej drużynie Kolping Boys, kolejnym amatorskim klubie w Oudorp.

W 2009 roku przeprowadziła się do AZ Alkmaar, gdzie zapoczątkowała swoją karierę zawodową, ponieważ mogła grać w Eredivisie, najwyższej zawodowej lidze kraju. Po dwóch sezonach w klubie, w 2011 roku dołączyła do Telstar, gdzie grała przez kolejne cztery lata. W 2015 roku przeniosła się do FC Twente, a po jednym sezonie dołączyła do Bayernu Monachium[1]. Z powodu kontuzji miała niewiele okazji do gry w Bundeslidze i w 2017 roku wróciła do Holandii, podpisując kontrakt z Ajaxem.

4 lipca 2018 podpisała kontrakt z FC Barceloną[2]. 12 czerwca 2020 roku wróciła do ojczyzny, gdzie potem broniła barw AFC Ajax. 5 sierpnia 2022 roku została piłkarką włoskiego Interu Mediolan.

W kwietniu 2023 roku ogłosiła, że po mistrzostwach świata w 2023 roku zakończy karierę zawodową i ponownie dołączy do AZ Alkmaar jako trenerka[3].

Kariera reprezentacyjna

8 marca 2013 roku zadebiutowała w holenderskiej kadrze narodowej w zremisowanym 1:1 meczu Cyprus Cup ze Szwajcarkami. Wcześniej broniła barw juniorskich i młodzieżowej reprezentacji Holandii. Występowała na wielu turniejach finałowych mistrzostw Europy i świata. Po zwycięstwie w UEFA Women's Euro 2017 cała drużyna została uhonorowana przez Premiera Marka Rutte i Ministra Sportu Edith Schippers tytułem Kawalera Orderu Oranje-Nassau[4].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

AZ Alkmaar
  • mistrz Eredivisie: 2009/10
  • zdobywca Pucharu Holandii: 2010/11
FC Twente
  • mistrz Eredivisie: 2015/16
AFC Ajax
  • mistrz Eredivisie: 2017/18
  • zdobywca Pucharu Holandii: 2017/18, 2021/22
FC Barcelona
  • mistrz Primera División: 2019/20
  • finalista Ligi Mistrzyń UEFA: 2018/19
  • zdobywca Supercopa Femenina: 2020
  • zdobywca Copa Catalunya: 2018, 2019

Sukcesy reprezentacyjne

Holandia

Sukcesy indywidualne

Przypisy

  1. Stefanie van der Gragt naar Bayern München. vrouwenvoetbalnieuws.nl, 2016-06-15. [dostęp 2024-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. (niderl.).
  2. Van der Gragt, first signing for Barça Women for 2018/19. fcbarcelona.com, 2022-06-27. [dostęp 2024-01-18]. (ang.).
  3. Van der Gragt verbonden aan AZ tot medio 2026. az.nl, 2023-04-28. [dostęp 2024-01-18]. (niderl.).
  4. Voetbalsters Oranje geridderd in Den Haag. nos.nl, 2017-10-25. [dostęp 2024-01-18]. (niderl.).

Bibliografia

  • Stefanie van der Gragt na stronie onsoranje.nl (niderl.)
  • S. van der Gragt, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2024-01-18] .
  • Stefanie van der Gragt w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
  • Stefanie van der Gragt w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
  • Stefanie van der Gragt w bazie WorldFootball.net (ang.)
  • Stefanie van der Gragt, [w:] baza Soccerdonna (zawodnicy) [dostęp 2024-01-18] .
  • p
  • d
  • e
Składy reprezentacji Holandii
  • p
  • d
  • e
  • 1 Geurts
  • 2 van Lunteren
  • 3 van der Gragt
  • 4 Van den Berg (c)
  • 5 Hogewoning
  • 6 Dekker
  • 7 Melis
  • 8 Spitse
  • 9 Miedema
  • 10 van de Donk
  • 11 Martens
  • 12 Bito
  • 13 Janssen
  • 14 Hoogendijk
  • 15 Van Dongen
  • 16 van Veenendaal
  • 17 Middag
  • 18 Van Erp
  • 19 Van de Ven
  • 20 Roord
  • 21 Lewerissa
  • 22 Van de Sanden
  • 23 Christ
  • trener: Reijners

Holandia

  • p
  • d
  • e

Holandia

  • p
  • d
  • e

Holandia

  • p
  • d
  • e

Holandia

  • p
  • d
  • e
  • 1 Van Veenendaal (c) / Weimar a
  • 2 Nouwen
  • 3 Van der Gragt
  • 4 Van Dongen
  • 5 Wilms
  • 6 Roord
  • 7 Beerensteyn
  • 8 Spitse
  • 9 Miedema (c)
  • 10 Van de Donk
  • 11 Martens
  • 12 Pelova
  • 13 Jansen
  • 14 Groenen
  • 15 Dijkstra
  • 16 Van Domselaar
  • 17 Leuchter
  • 18 Casparij
  • 19 Olislagers
  • 20 Janssen
  • 21 Egurrola
  • 22 Brugts
  • 23 Lorsheyd
  • trener: Parsons

Holandia

  • a Weimar zmieniła Van Veenendaal po pierwszym meczu.
  • p
  • d
  • e
  • 1 Van Domselaar
  • 2 Wilms
  • 3 Van der Gragt
  • 4 Nouwen
  • 5 Van Dongen
  • 6 Roord
  • 7 Beerensteyn
  • 8 Spitse (c)
  • 9 Snoeijs
  • 10 Van de Donk
  • 11 Martens
  • 12 Baijings
  • 13 Jansen
  • 14 Groenen
  • 15 Dijkstra
  • 16 Kop
  • 17 Pelova
  • 18 Casparij
  • 19 Kaptein
  • 20 Janssen
  • 21 Egurrola
  • 22 Brugts
  • 23 Weimar
  • trener: Jonker

Holandia