Substancja P : Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Substancja P

Ten artykuł od 2011-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Substancja P

Ogólne informacje

Wzór sumaryczny

C₆₃H₉₈N₁₈O₁₃S

Masa molowa

1347,63 g/mol

Identyfikacja

Numer CAS

33507-63-0

PubChem

36511

SMILES
CC(C)C[C@@H](C(=O)N[C@@H](CCSC)C(=O)N)NC(=O)CNC(=O)[C@H](CC1=CC=CC=C1)NC(=O)[C@H](CC2=CC=CC=C2)NC(=O)[C@H](CCC(=O)N)NC(=O)[C@H](CCC(=O)N)NC(=O)[C@@H]3CCCN3C(=O)[C@H](CCCCN)NC(=O)[C@@H]4CCCN4C(=O)[C@H](CCCN=C(N)N)N

InChI
InChI=1S/C63H98N18O13S/c1-37(2)33-45(57(89)74-41(53(68)85)27-32-95-3)73-52(84)36-72-54(86)46(34-38-15-6-4-7-16-38)78-58(90)47(35-39-17-8-5-9-18-39)79-56(88)42(23-25-50(66)82)75-55(87)43(24-26-51(67)83)76-59(91)49-22-14-31-81(49)62(94)44(20-10-11-28-64)77-60(92)48-21-13-30-80(48)61(93)40(65)19-12-29-71-63(69)70/h4-9,15-18,37,40-49H,10-14,19-36,64-65H2,1-3H3,(H2,66,82)(H2,67,83)(H2,68,85)(H,72,86)(H,73,84)(H,74,89)(H,75,87)(H,76,91)(H,77,92)(H,78,90)(H,79,88)(H4,69,70,71)/t40-,41-,42-,43-,44-,45-,46-,47-,48-,49-/m0/s1
InChIKey
ADNPLDHMAVUMIW-CUZNLEPHSA-N

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-02-18]
Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów^[1].

Substancja P – neuropeptyd syntezowany i uwalniany z włókien nerwowych peptydergicznych. Występuje zarówno w ośrodkowym układzie nerwowym jak i częściach obwodowych układu nerwowego.

Odpowiada za rozszerzenie naczyń krwionośnych (działanie bezpośrednie lub pośrednie poprzez histaminę uwolnioną z komórek tucznych – mastocytów), wzrost przepuszczalności śródbłonka naczyń (i wynaczynianie).

Uczestniczy w angiogenezie. Jest mitogenem dla wielu komórek układu odpornościowego. Aktywuje makrofagi do produkcji takich cytokin, jak interleukina 1 oraz TNF-α. Została odkryta w 1931 roku.